Nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizowanym projektem, ani możliwość (...)

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. ?P...?

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest Niepublicznym Zakładem Opieki Zdrowotnej i w zakresie wykonywanej działalności gospodarczej zajmuje się świadczeniem usług medycznych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług. Spółka wybrała zwolnienie od podatku na podstawie art. 113 ustawy. W ramach konkursu Osi Priorytetowej 1 - Przedsiębiorczość, Działanie 1.1 - Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw, Poddziałanie 1.1.9 - Inne inwestycje w przedsiębiorstwa, Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013 Spółka aplikowała o dofinansowanie projektu inwestycyjnego pn. ?P?? Wniosek został przyjęty do realizacji i podpisano umowę. Zakupiono sprzęt medyczny (środki trwałe i wartości niematerialne i prawne). Spółka nie jest podatnikiem VAT czynnym (wybrała zwolnienie na podstawie art. 113 ustawy). Z uwagi na to, że nie ma możliwości otrzymania zwrotu podatku naliczonego, wydatki wraz z tym podatkiem, stanowią koszt kwalifikowany, podlegający refundacji w sytuacji przedstawienia stosownej interpretacji prawa podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wnioskodawca może odliczyć podatek naliczony w ramach rozliczeń tego podatku w urzędzie skarbowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że nie jest podatnikiem w zakresie podatku od towarów i usług i nie rozlicza się z tego podatku nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego i uzyskania zwrotu od urzędu skarbowego w jakiejkolwiek formie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z postanowieniami art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z ust. 2 pkt 1 lit. a) powołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione łącznie następujące warunki: odliczenia dokonuje czynny podatnik, a towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73 poz. 392 ze zm.), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w ww. rozdziale 9 tego rozporządzenia.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej mniemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?) (art. 8 ust. 1 ustawy).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zwolnienie od podatku możliwe jest jedynie w przypadku towarów i usług wskazanych w przepisach ustawy lub wydanych na jej podstawie rozporządzeń (zwolnienie przedmiotowe) lub sytuacji gdy spełnione są przesłanki uprawniające do zastosowania zwolnienia podmiotowego.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 (art. 113 ust. 2 ustawy).

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że skoro zakupiony sprzęt medyczny - jak wynika z treści wniosku - służy świadczeniu usług zwolnionych od podatku a Spółka nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, nie przysługuje Jej prawo do odliczenia podatku naliczonego, bowiem nie istnieje związek zakupów dokonywanych w ramach przedmiotowego projektu z czynnościami opodatkowanymi. Nie przysługuje również prawo otrzymania zwrotu tego podatku, gdyż środki, o których mowa we wniosku, nie są środkami wymienionymi w § 8 ust. 3 i 4 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r.

Należy podkreślić, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii zasadności korzystania przez Spółkę ze zwolnienia podmiotowego oraz zwolnienia od podatku świadczonych usług, gdyż w tym zakresie nie przedstawiono stanowiska i nie zadano pytania, a fakty te przyjęto jako elementy stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.