Opodatkowanie czynności wypłaty dywidendy w postaci gruntu.

Opodatkowanie czynności wypłaty dywidendy w postaci gruntu.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2012 r. (data wpływu 1 czerwca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 6 sierpnia 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wypłaty dywidendy w postaci gruntu - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 1 czerwca 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 6 sierpnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wypłaty dywidendy w postaci gruntu.


W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.


Spółka, będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność gospodarczą związaną głównie z doradztwem w zakresie informatyki. W związku z planowanym podziałem zysku, Spółka - w oparciu o uchwałę zgromadzenia wspólników - zamierza wypłacić wspólnikom dywidendę w formie niepieniężnej, w postaci gruntu. Powyższa uchwała będzie bezpośrednio określać formę wypłaty dywidendy jako rzeczową. Umowa Spółki będzie przewidywała możliwość przekazywania zysku w drodze dywidendy niepieniężnej/rzeczowej. Przedmiotowy grunt stanowi środek trwały Spółki, jednak z uwagi na zmianę planów inwestycyjnych, nie jest obecnie wykorzystywany. Spółka nabyła grunt od osoby fizycznej, zatem nie mała możliwości odliczenia podatku od dokonanego zakupu.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy wypłaty dywidendy niepieniężnej (w postaci gruntu) nie będą ?rodzić? po stronie Spółki obowiązku naliczenia podatku należnego?


Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, czynność wypłaty dywidendy niepieniężnej (w postaci gruntu) nie będzie ?rodzić? obowiązku naliczenia podatku należnego.

Spółka, po powołaniu treści art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wskazała, iż grunt, który ma zostać przekazany w formie dywidendy rzeczowej, nabyła od osoby fizycznej i nie miała możliwości odliczenia podatku. Stwierdziła, że w przedmiotowej sprawie nie będą miały zastosowania przepisy art. 7 ust. 2 ustawy i wypłata dywidendy nie będzie rodzić obowiązku naliczenia podatku należnego.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.


Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).


W myśl zapisów ust. 2 ww. artykułu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:


  1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
  2. wszelkie inne darowizny


  • jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.


Wskazać należy, że opodatkowaniu, co do zasady, podlegają czynności odpłatne, przy czym odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług nie musi mieć postaci pieniężnej. Odpłatność, jako świadczenie wzajemne, może również przybrać postać rzeczową, np. zapłata w innym towarze lub usłudze, albo mieszaną - zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council Trybunał stwierdził, iż czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Zatem pod pojęciem ?odpłatności dostawy towarów? lub ?odpłatności świadczenia usług? rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towaru lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej, zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z cyt. wyżej art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszelkie nieodpłatne przekazania towarów pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów, jako czynności wyłączonej spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały przekazane.

Z przestawionego zdarzania przyszłego wynika, iż Spółka, będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w oparciu o uchwałę zgromadzenia wspólników zamierza wypłacić wspólnikowi dywidendę w formie niepieniężnej, w postaci gruntu. Przedmiotowy grunt stanowi środek trwały Spółki, jednak z uwagi na zmianę planów inwestycyjnych nie jest obecnie wykorzystywany. Spółka nabyła go od osoby fizycznej i nie przysługiwało Jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zasady dotyczące wypłaty dywidendy przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, jako formy partycypowania przez udziałowca w zysku rocznym spółki, zostały uregulowane w przepisach ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.).

Zgodnie z art. 191 § 1 tego aktu prawnego, wspólnik ma prawo do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników, z uwzględnieniem przepisu art. 195 § 1.

W myśl postanowień § 2 powołanego artykułu, umowa spółki może przewidywać inny sposób podziału zysku, z uwzględnieniem przepisów art. 192-197.

W świetle zapisów art. 193 § 1 K.s.h., uprawnionymi do dywidendy za dany rok obrotowy są wspólnicy, którym udziały przysługiwały w dniu powzięcia uchwały o podziale zysku.

Z powyższych przepisów wynika, iż podstawowym prawem majątkowym wspólnika jest prawo do udziału w zysku spółki wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą walnego zgromadzenia. Wspólnik ma prawo do udziału w zyskach spółki, której udziałów jest posiadaczem, pod warunkiem przeznaczenia go do wypłaty uchwałą walnego zgromadzenia wspólników. Wypłata dywidendy jest jednostronnym świadczeniem spółki na rzecz udziałowca. Przepisy K.s.h. nie określają formy wypłaty dywidendy. W praktyce obrotu gospodarczego najpopularniejszą formą wypłaty dywidendy jest świadczenie pieniężne. Jednak dozwolona jest także wypłata dywidendy w naturze, np. w formie rzeczy oznaczonych co do gatunku lub w towarze (dywidenda rzeczowa). Ta forma wypłaty dywidendy jest możliwa tylko wówczas, gdy statut spółki wprost ją przewiduje.

Wypłata dywidendy jest szczególnym rodzajem czynności prawnej, uregulowanej w K.s.h. i nie mają do niej zastosowania przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące sprzedaży lub zamiany. Powyższe jednak pozostaje bez wpływu na kwalifikację tej czynności na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Skoro bowiem przedmiotem dywidendy wypłaconej przez Spółkę będzie towar w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług w postaci należącej do niej nieruchomości gruntowej i Spółka przeniesie na wspólnika prawo własności tej nieruchomości, oznacza to, że czynność ta stanowić będzie nieodpłatną dostawę towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednakże z uwagi na fakt, iż - jak stwierdziła Spółka - w związku z nabyciem gruntu mającego być przedmiotem dywidendy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie zostaną spełnione warunki do uznania przedmiotowej transakcji za nieodpłatną dostawę towarów zrównaną z dostawą odpłatną, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika