Dokumentowanien WDT. sygn: ITPP2/443-715/12/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2012 r. (data wpływu 18 czerwca 2012 r.), uzupełnionym w dniach 30 lipca i 10 września 2012 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% na podstawie posiadanych dokumentów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2012 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniach 30 lipca i 10 września 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% na podstawie posiadanych dokumentów.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniach, został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest producentem sprzedającym swoje produkty m.in. do krajów Unii Europejskiej, w tym do Anglii. Podmioty, którym sprzedane są produkty, posiadają właściwy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy. Produkty przewożone są za pośrednictwem firmy przewozowej. Firmę przewozową wynajmuje pośrednik na podstawie umowy i podnajmuje kolejne mniejsze firmy, które podstawiają Spółce samochody do załadunku. W zamówieniu figuruje sposób odbioru FCA, czyli odbiór z magazynów Spółki. Spółka wystawia międzynarodowy samochodowy list przewozowy CMR. Na dokumencie tym uwidoczniony jest nadawca (Spółka), przewoźnik, wyszczególniony jest towar. Pod poz. 24 tego dokumentu znajduje się rubryka zatytułowana: ?przesyłkę otrzymano?, a w niej adnotacja: ,,miejscowość, dnia ...? oraz ?podpis i stempel odbiorcy?.

W związku ze sprzedażą wystawiona jest faktura, a poszczególne sztuki ładunku są wyspecyfikowane. Spółka zetknęła się z praktyką, że odbiorcy z Anglii nie posiadają pieczątek (stempli), a osoba przyjmująca towar najczęściej posługuje się tylko własnym podpisem, często nieczytelnym. Potwierdzeniem dostarczenia towaru nie może być dowód zapłaty, gdyż faktury mają 90-dniowy termin płatności i płacone są akredytywą. Również podpisane faktury dostarczane są osobno, a towar dostarczany jest do magazynów na terenie całej Wielkiej Brytanii. Spółka nie posiada żadnych innych dokumentów potwierdzających odbiór towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy umieszczenie w tej rubryce (24), poza miejscowością i datą wyłącznie podpisu osoby odbierającej towar w Anglii (bądź innym kraju wspólnoty), bez stempli, jest wystarczającym potwierdzeniem, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, aby dostawa została zakwalifikowana jako wewnątrzątrzwspólnotowa dostawa towarów opodatkowana według stawki 0%, przy spełnieniu pozostałych wymagań określonych w art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług?
2. W jaki inny sposób można potwierdzić dostarczenie towaru do miejsca przeznaczenia, aby uczynić zadość wymaganiom przepisu art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, wystarczającym rozwiązaniem, stosowanym również w innych firmach, jest podpis osoby odbierającej, bez pieczątki, a ?skan? dokumentów przewozowych (CMR) dostarczany w formie e-mail. Wyrażając stanowisko do pytania drugiego Spółka stwierdziła, że otrzymanie potwierdzenia drogą mailową od odbiorcy towaru (kupującego), iż otrzymał towar zgodnie z fakturą i specyfikacją, jest również wystarczającym dokumentem uprawniającym do zastosowania 0% stawki podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Artykuł 13 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (...).

W myśl ust. 2 pkt 1 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Stosownie do ust. 6 tego artykułu, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Przepis ust. 3 ww. artykułu stanowi, iż dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju ? w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

• z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Według ust. 11 powyższego artykułu, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy, przy czym aspekt fizycznego przemieszczenia towaru poza terytorium kraju przy jednoczesnym dostarczeniu go do wskazanego nabywcy w innym kraju wspólnotowym jest decydujący dla uznania dostawy za wewnątrzwspólnotową, opodatkowaną 0% stawką podatku.

Uwzględniając normę zawartą w art. 42 ust. 11 ustawy, należy zauważyć, iż katalog dokumentów, których posiadanie uprawnia do zastosowania 0% stawki podatku, jest otwarty. Ustawodawca pozostawił możliwość udowodnienia wywozu towarów dodatkowymi dokumentami, nie przesądzając przy tym o ich formie. Może to zatem być np. korespondencja handlowa lub potwierdzenie otrzymania towaru przesłane drogą elektroniczną. Ocena ich wartości dowodowej, w świetle art. 180 Ordynacji podatkowej, należy do organów podatkowych, które w trakcie prowadzonego postępowania podejmują wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka sprzedaje swoje produkty m.in. do krajów Unii Europejskiej, w tym do Anglii. Nabywcy posiadają właściwy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy. Produkty przewożone są za pośrednictwem firmy przewozowej. Firmę przewozową wynajmuje pośrednik na podstawie umowy i podnajmuje kolejne mniejsze firmy odbierające towar z magazynów Spółki. Spółka wystawia międzynarodowy samochodowy list przewozowy CMR. W związku ze sprzedażą wystawiona jest faktura, a poszczególne sztuki ładunku są wyspecyfikowane. Nabywcy z Anglii potwierdzają odbiór towarów wyłącznie podpisem (często nieczytelnym), bez pieczęci. Potwierdzeniem dostarczenia tych towarów nie może być dowód zapłaty, gdyż faktury mają 90-dniowy termin płatności i płacone są akredytywą. Również podpisane faktury dostarczane są osobno. Spółka nie posiada żadnych innych dokumentów potwierdzających odbiór towarów.

Spółka powzięła wątpliwość, czy w tej sytuacji ma prawo zastosować 0% stawkę podatku.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że jeżeli dokumenty, którymi dysponuje Spółka w związku ze zrealizowaną sprzedażą [faktura sprzedaży, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku oraz dokument CMR z podpisem osoby odbierającej, często nieczytelnym (bez pieczątki)], potwierdzają dostarczenie towaru do nabywcy unijnego na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE (Wielkiej Brytanii), mogą być wystarczającą podstawą do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%.

Niemniej, w celu uniknięcia wątpliwości co do tożsamości osoby podpisującej i potwierdzającej tym samym fakt dostarczenia towaru, dążyć należy do uzyskania czytelnej formy identyfikacji osoby sygnującej (posiadającej nie budzące wątpliwości umocowanie).

Należy zauważyć, że powołane wyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów, które mogą stanowić dowód, iż towar został dostarczony do nabywcy unijnego na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE. Zasadniczo dopuszczalna jest więc każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniona była jego autentyczność. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma bowiem podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesłanemu w formie elektronicznej, czy faksem.

Podkreślić jednak należy, że to czy posiadane przez Spółkę dokumenty - w tym dokument CMR z podpisem odbiorcy (nieczytelnym) bez pieczęci ? rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, może być ocenione jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ pierwszej instancji, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.