Prawo do zastosowania stawki 0% do realizowanych dostaw wewnątrzwspólnotowych na podstawie posiadanych (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2009 r. (data wpływu 7 września 2009 r.), uzupełnionym w dniu 9 listopada 2009 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawienia faktur korygujących dotyczących opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 9 listopada 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawienia faktur korygujących dotyczących opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego

W przedmiotowym wniosku, oraz jego uzupełnieniu, został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2009 r. Urząd Miasta wystawił faktury korygujące za lata 2004 i 2005, dotyczące naliczenia podatku od towarów i usług z tytułu opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste gruntu, ustanowione przed 1 maja 2004 r.

W uchwale z dnia 8 stycznia 2007 r. sygn. akt I FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że opłata roczna za użytkowanie wieczyste gruntów, ustanowione przed 1 maja 2004 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W latach 2004 i 2005 Urząd Miasta opłatę roczną ustaloną zgodnie z przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami, powiększył o 22% podatek od towarów i usług, natomiast w fakturach korygujących kwoty brutto z faktur za 2004 i 2005 r., przyjął jako opłatę roczną obowiązującą w tych latach.

Spółdzielnia dysponuje następującymi dokumentami ustalającymi wysokość opłat rocznych:

• aktem notarialnym dotyczącym oddaniu gruntu w użytkowanie wieczyste i nieodpłatne przeniesienie własności budynków, podpisanym między Gminą a Wnioskodawcą, oraz
• decyzją Gminy zmieniającą niektóre opłaty, wynikającą wyłącznie ze zbycia gruntów na rzecz innej firmy.

Ceny za metr kwadratowy dotyczące poszczególnych gruntów, które zostały ustalone w akcie notarialnym nie zostały zmienione i od 1999 r. wynoszą: 47.23 zł/m kw. (działka 128/1) oraz 36 zł (działki 1703 i 171/1). Kwoty te wynikają z ostatecznego orzeczenia Samorządowego Kolegium z dnia 22 marca 1999 r. w tej sprawie. We wszystkich dokumentach ustalone ceny są cenami, które Spółdzielnia płaciła w całym 10-letnim okresie. Czynność przekazania gruntu dokonana przed 1 maja 2004 r. nie była obciążona podatkiem od towarów i usług. Opłata roczna nie jest kwalifikowana 'brutto', czy 'netto'. Ten podział nie ma tu zastosowania i nie występuje w dokumentach ustalających zobowiązania Spółdzielni z ww. tytułu. Zaksięgowanie faktur korygujących za lata 2005 i 2006 spowoduje konieczność zwrotu kwot tego podatku 'niesłusznie' (jak się okazało) odliczonego, wraz z wieloletnimi odsetkami. Spółdzielnia nie może ponosić konsekwencji związanych z wystawieniem faktur korygujących, skoro nie miała żadnego wpływu na ich pierwotny kształt.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Urząd Miasta prawidłowo dokonał korekty faktur za lata 2004 i 2005 z tytułu rocznej opłaty za użytkowanie wieczyste gruntu w zakresie podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, faktury korygujące zostały wystawione nieprawidłowo, ponieważ podatek doliczony nienależnie w latach 2004 i 2005 od prawidłowo ustalonej we właściwym trybie opłaty rocznej, może jedynie zostać skorygowany poprzez jego nieuwzględnienie w fakturze korygującej, przy jednoczesnym pozostawieniu niezmienionej kwoty rocznej opłaty za użytkowanie wieczyste, ustalonej w obowiązującym trybie odpowiednio w latach 2004 i 2005. Sposób przeprowadzenia korekty przez Urząd Miasta spowodował bezpodstawne podwyższenie ustalonej w latach 2004 i 2005 rocznej opłaty za użytkowanie wieczyste. Spółdzielnia uznała, że ?nie ma obowiązku zgodnego z wystawcą księgowania faktur korygujących?.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą - podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W art. 29 ust. 4 ustawy określono, iż podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Ust. 4a tego artykułu stanowi, że w przypadku, gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (29 ust. 4c ustawy).

Z treści art. 86 ust. 10a ustawy wynika, iż w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, o której mowa w art. 29 ust. 4a lub 4c, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę korektę faktury otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

Stosownie do treści § 13 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.

W ust. 4 ww. paragrafu zastrzeżono, że przepisy § 5 ust. 5-7 i § 7 stosuje się odpowiednio do faktur korygujących.

Zgodnie z uchylonym z dniem 1 czerwca 2005 r.

§ 14 ust. 2 pkt 2 obowiązującego do 30 listopada 2008 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970), w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu, jest zwolniona od podatku lub faktura nie dokumentuje żadnej faktycznej transakcji, faktury te i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Z kolei zgodnie z brzmieniem art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, które obowiązywało od dnia 1 czerwca 2005 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu, jest zwolniona od podatku - a kwota wykazana w fakturze nie została uregulowana.

Literalna wykładnia powyższych regulacji prowadzi do wniosku, że jeżeli odliczenia podatku naliczonego z tytułu uiszczenia opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste dokonano przed 1 czerwca 2005 r., a następnie czynność, której ta opłata dotyczyła została uznana za niepodlegającą opodatkowaniu, podatnik w istocie został tego prawa pozbawiony.

Jeżeli jednak w okresie od dnia 1 czerwca 2005 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., podatnik uregulował kwotę wykazaną na fakturze, to na podstawie cyt. wyżej art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługiwało.

Niemniej należy zauważyć, że w zakresie konsekwencji ustanowienia (ewntualnie zbycia) użytkowania wieczystego na gruncie podatku od towarów i usług, jak również wątpliwości co do jego zakwalifikowania do dostawy towarów, bądź usług, została wydana, na podstawie uchylonego art. 14 § 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja ogólna Ministra Finansów znak PP1-811-1181/2004/EF/2699 z dnia 11 sierpnia 2004 r. (ogłoszona w Dz. Urz. MF. Nr 11, poz. 106), zgodnie z którą użytkowanie wieczyste uznane zostało za świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednakże w doktrynie prawa podatkowego, z uwagi na ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru (art. 2 pkt 6 ustawy) obejmuje grunty, przyjęto, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 tej ustawy. Argumentowano to faktem, iż w wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. W myśl bowiem art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), użytkownik wieczysty może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Przytoczony przepis oraz następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237), kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, oraz długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego) pozwalały ? mimo braku wyraźnych uregulowań w ustawie o podatku od towarów i usług ? uznać oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste za przeniesienie prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel.

Również Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchwałą składu siedmiu sędziów z dnia 8 stycznia 2007 r., sygn. akt I FPS 1/06 opowiedział się za stanowiskiem, że oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów.

Z uwagi na rozstrzygnięcia zawarte w przedmiotowej uchwale wskazana powyżej interpretacja Ministra Finansów została zmieniona w piśmie z dnia 27 marca 2007 r. znak PT-812-167/2007/MR/429 (ogłoszone w Dz. Urz. MF. Nr 4, poz. 23).

W obecnie obowiązującym brzmieniu ustawy o podatku od towarów i usług, tj. od dnia 1 grudnia 2008 r., czynność oddania gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie prawa wieczystego użytkowania, zostały zakwalifikowane jednoznacznie jako dostawa towarów, co wynika z art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7.

Kwestia ustalenia opłaty za wieczyste użytkowanie nieruchomości gruntowej oraz wszelkie zmiany jej wysokości wynikają z przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.).

Stosownie do art. 71 ust. 1 tego aktu, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne.

Zgodnie z ust. 4 powyższego artykułu, opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Właściwy organ, na wniosek użytkownika wieczystego złożony nie później niż 14 dni przed upływem terminu płatności, może ustalić inny termin zapłaty, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.

Na mocy art. 77 ust. 1 tej ustawy, wysokość tej opłaty może być aktualizowana, nie częściej niż raz w roku, jeżeli wartość tej nieruchomości ulegnie zmianie.

Zgodnie z art. 78 ust. 1 ww. ustawy, właściwy organ zamierzający zaktualizować opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej powinien wypowiedzieć na piśmie wysokość dotychczasowej opłaty, do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego, przesyłając równocześnie ofertę przyjęcia jej nowej wysokości. W wypowiedzeniu należy wskazać sposób obliczenia nowej wysokości opłaty i pouczyć użytkownika wieczystego o sposobie zakwestionowania wypowiedzenia. Do wypowiedzenia dołącza się informację o wartości nieruchomości, o której mowa w art. 77 ust. 3, oraz o miejscu, w którym można zapoznać się z operatem szacunkowym. Do doręczenia wypowiedzenia stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

Z treści złożonego wniosku wynika, że w 2009 r. Urząd Miasta wystawił faktury korygujące za lata 2004 i 2005, dotyczące naliczenia podatku od towarów i usług z tytułu opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste gruntu, ustanowione przed 1 maja 2004 r. W latach 2004 i 2005 Urząd Miasta roczną opłatę ustaloną zgodnie z przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami powiększył o 22% podatek od towarów i usług, natomiast w fakturach korygujących przyjął jako opłaty roczne obowiązujące w tych latach kwoty brutto wynikające z pierwotnie wystawionych faktur. W stosownych dokumentach, które posiada Spółdzielnia, dotyczących ww. użytkowania wieczystego, nie wskazano, czy kwota opłaty rocznej zawiera podatek od towarów i usług.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą prawidłowości wystawienia przez Urząd Miasta ww. faktur korygujących.

Jak wskazano wyżej, w sytuacji gdy ustanowienie prawa użytkowania wieczystego, traktowane od dnia 1 grudnia 2008 r. jako dostawa towaru, nastąpiło przed dniem 1 maja 2004 r., opłaty z tytułu użytkowania wieczystego gruntu nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem należy uznać, iż aktualnie reprezentowane stanowisko umożliwia dokonanie korekty kwot podatku należnego wykazanego w fakturach wystawionych z tytułu wieczystego użytkowania, ustanowionego przed ww. datą.

Celem wystawienia faktury korygującej jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Faktury pierwotne mogą bowiem nie odpowiadać rzeczywistości na skutek zdarzeń, które miały miejsce już po ich wystawieniu ? jak w przypadku przedmiotowej sprawy - a także na skutek zwykłych pomyłek w treści faktury.

Należy wskazać, że w odniesieniu do transakcji ustanowienia użytkowania wieczystego, dokonując korekty podatku należnego poprzez zmniejszenie tego podatku do zera, wystawca faktur korygujących powinien właściwie określić kwotę należną z tytułu transakcji niepodlegającej opodatkowaniu. Wysokość tej kwoty (opłaty za użytkowanie wieczyste) ustalona jest przez strony w umowie. Zatem z uwagi na fakt, iż w stosunku do opłat za użytkowanie wieczyste ustanowione przed 1 maja 2004 r. nie powstanie obowiązek podatkowy, kwotą należną sprzedawcy jest ? zgodnie z przepisami powołanej ustawy o gospodarce nieruchomościami - kwota wynikająca z zawartej umowy o wieczyste użytkowanie lub określona w stosownym piśmie wydanym na podstawie tej ustawy.

W związku z powołanymi regulacjami oraz odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż korekty faktur dotyczące opłat za wieczyste użytkowanie ustanowione przed 1 maja 2004 r., winny spełniać wymagania zawarte w aktach wykonawczych regulujących tryb korygowania faktur VAT. Skoro wystawca faktury uznał, że czynność, która została pierwotnie udokumentowana fakturami VAT zawierającymi 22% podatek od towarów i usług, nie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, wartość podatku na fakturze korygującej winien skorygować do zera.

Zatem o ile kwoty ujemne wykazane w otrzymanych przez Spółdzielnię fakturach korygujących w rubryce ?22%? odpowiadają kwotom na odpowiednich fakturach pierwotnych, to podatek należny został prawidłowo skorygowany do zera. Należy zaznaczyć, że ocena prawidłowości wysokości zapłaty za dane świadczenie, nie należy do kompetencji organów podatkowych, gdyż jej ustalenie stanowi zagadnienie natury cywilistycznej (kwota ta winna być ustalona w oparciu o zapisy zawarte w umowie o wieczyste użytkowanie oraz unormowania wynikające z przepisów ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Niemniej - nie oceniając treści umowy zawartej przez strony - należy wskazać, że o ile kwota należna wynikająca z faktury pierwotnej odpowiadała kwocie wskazanej w umowie dotyczącej użytkowania wieczystego lub wynikającej z decyzji (pisma) zmieniającej wysokość tej opłaty, to faktura korygująca jest wystawiona prawidłowo, jeżeli nie spowoduje - pomimo skorygowania kwoty podatku należnego ? zmiany wysokości kwoty należnej. Prawidłowa jest również faktura korygująca zmniejszająca wartość kwoty należnej, jeżeli w fakturze pierwotnej kwota ta była wyższa od kwoty określonej w zawartej umowie.

Odnosząc się z kolei do stanowiska Spółdzielni, że ?nie ma obowiązku zgodnego z wystawcą księgowania faktur korygujących?, należy stwierdzić, iż nie można pominąć podatkowego aspektu tego ?księgowania?. Wobec powyższego należy stwierdzić, że w związku z otrzymaniem przedmiotowych faktur korygujących, Spółdzielnia zobowiązana jest dokonać stosownego obniżenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym te korekty faktur otrzymała, do czego zobowiązana jest treścią art. 86 ust. 10a ustawy. Jeżeli korekta podatku naliczonego zostanie dokonana w zgodzie z obowiązującymi przepisami, nie powstanie zaległość podatkowa w rozumieniu przepisów ustawy Ordynacja podatkowa, a w konsekwencji odsetki od takiej zaległości.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto tut. organ zaznacza, iż analiza i ocena stricte cywilnoprawnych aspektów podejmowanych przez podatników czynności prawnych i faktycznych, nie mieści się w ramach określonych treścią art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie, z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Jednocześnie informuje się, że tutejszy organ nie dokonywał oceny dokumentów załączonych do wniosku, bowiem zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W związku z tym niniejsza interpretacja wydana została w oparciu od stan faktyczny przedstawiony we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Referencje

I FPS 1/06, uchwała składu 7 sędziów NSA

PP1-811-1181/2004/EF/2699, interpretacja Ministra Finansów