Jakkolwiek Wnioskodawca na etapie budowy salonu odliczał podatek naliczony, przedmiotowy budynek spełnia (...)

Jakkolwiek Wnioskodawca na etapie budowy salonu odliczał podatek naliczony, przedmiotowy budynek spełnia wymogi określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 w powiązaniu z art. 2 pkt 14 ustawy, tj. pierwsze jego zasiedlenie, a więc pierwsze oddanie do użytkowania tego budynku, w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu, pierwszemu użytkownikowi po jego wybudowaniu nastąpiło poprzez jego wynajem, opodatkowany 22% stawką podatku od towarów i usług, a od tego momentu upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Z powyższego wynika zatem, iż dostawa nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia bądź przed nim, a zatem podlega zwolnieniu od podatku.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2009 r. (data wpływu 23 września 2009 r.), uzupełnionym w dniu 12 listopada 2009 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkiem salonu samochodowego - jest prawidłowe.

Porady prawne


UZASADNIENIE


W dniu 23 września 2009 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniu 12 listopada 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkiem salonu samochodowego.


W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabył w dniu 22 stycznia 1999 r. aktem notarialnym od Spółdzielni Mieszkaniowej prawo wieczystego użytkowania gruntu, na którym rozpoczął budowę salonu samochodowego, zgodnie z posiadanym pozwoleniem na budowę. W międzyczasie Syndyk Spółdzielni wniósł do sądu o unieważnienie tego aktu notarialnego, uznając że decyzja o sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu nie została podjęta przez właściwe organy tej Spółdzielni. Sąd uznał powództwo Syndyka i unieważnił akt notarialny. W tym czasie Wnioskodawca wybudował salon samochodowy o powierzchni 2.368 m2 i w lipcu 2001 r. uzyskał pozwolenie na jego użytkowanie. Przy budowie salonu przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego. W związku z tym, że poniesione koszty na budowę obiektu znacznie przekraczały wartość zakupu gruntu, Wnioskodawcy przysługiwało roszczenie o przeniesienie prawa użytkowania wieczystego tej działki za wynagrodzeniem. Na mocy zawartej ugody, aktem notarialnym z dnia 1 grudnia 2001 r. Syndyk przeniósł na rzecz Wnioskodawcy prawo użytkowania wieczystego działki o powierzchni 1.925 m2, wraz ze znajdującym się na tym gruncie budynkiem salonu, stanowiącym odrębny od gruntu przedmiot własności za ustaloną dopłatą 100.000 zł.

Budynek salonu samochodowego stanowi przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy. W okresie od lipca 2001 r. do marca 2003 r. Wnioskodawca prowadził w nim działalność gospodarczą polegająca na sprzedaży samochodów.

Od 2004 r. budynek jest przedmiotem wynajmu dla obcych firm na podstawie zawartych umów najmu, które podlegają opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług. W okresie od wybudowania obiekt nie był modernizowany ani ulepszany. Obecnie Wnioskodawca zamierza zbyć prawo użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkiem salonu samochodowego innemu podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy transakcja sprzedaży przedmiotowej nieruchomości zabudowanej budynkiem wraz z prawem wieczystego użytkowania jest zwolniona od opodatkowania w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług...


Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży przedmiotowej nieruchomości zabudowanej budynkiem wraz z prawem wieczystego użytkowania podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Dostawa nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem i dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż dwa lata, co wynika z zawartych umów najmu.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:


  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.


Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Według art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Wskazać należy, iż w myśl art. 29 ust. 5 powołanej ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Analogiczna sytuacja ma miejsce, gdy przedmiotem dostawy są budynki lub budowle posadowione na gruncie będącym przedmiotem użytkowania wieczystego. Jak wynika bowiem z treści § 13 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Co do zasady stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z treścią przepisu art. 43 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. W przypadku dostawy nieruchomości zabudowanej możliwość zwolnienia od podatku uzależniona jest od spełnienia warunków wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 10-10a oraz ust. 7a.


Stosownie do treści ust. 1 pkt 10 ww. artykułu, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:


  1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
  2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.


Natomiast pkt 10a tego artykułu stanowi, iż zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:


  1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
  2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.


Z kolei w myśl przepisu art. 43 ust. 7a ww. ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.


W art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca określił, co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:


  1. wybudowaniu lub
  2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej;


Z regulacji art. 43 ust. 10 ustawy wynika, że można zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:


  1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
  2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.


Zgodnie z ust. 11 tego artykułu, oświadczenie, o którym w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:


  1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
  2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
  3. adres budynku, budowli lub ich części.


Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków (budowli), mającym prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku - po spełnieniu określonych warunków - możliwość zrezygnowania ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, na gruncie posiadanym w użytkowaniu wieczystym, wybudował budynek salonu samochodowego, dla którego wydano decyzję o pozwoleniu na użytkowanie w miesiącu lipcu 2001 r. W związku z budową przedmiotowego budynku dokonywał odliczeń podatku od towarów i usług. Budynek salonu samochodowego wykorzystywany jest w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. W okresie od lipca 2001 r. do marca 2003 r. Wnioskodawca prowadził w nim działalność gospodarczą polegająca na sprzedaży samochodów. Od 2004 r. budynek jest przedmiotem wynajmu dla podmiotów trzecich na podstawie zawartych umów najmu, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki 22%. W okresie od wybudowania obiekt nie był modernizowany ani ulepszany.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz treść wskazanych przepisów prawa, stwierdzić należy, że jakkolwiek Wnioskodawca na etapie budowy salonu samochodowego odliczał podatek naliczony, przedmiotowy budynek spełnia wymogi określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 w powiązaniu z art. 2 pkt 14 ustawy, tj. pierwsze jego zasiedlenie, a więc pierwsze oddanie do użytkowania tego budynku, w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu, pierwszemu użytkownikowi po jego wybudowaniu nastąpiło w 2004 r. poprzez jego wynajem, opodatkowany 22% stawką podatku od towarów i usług, a od tego momentu upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Z powyższego wynika zatem, iż dostawa nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia bądź przed nim, a zatem podlega zwolnieniu od podatku.

Reasumując stwierdzić należy, iż planowana transakcja zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkiem salonu samochodowego będzie stanowić dla Wnioskodawcy dostawę zwolnioną od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług w powiązaniu z § 13 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów, o ile strony transakcji nie wybiorą opcji opodatkowania, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika