Sprzedaż działki na rzecz jej wieczystego użytkowania nie podlega zwolnieniu.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 21 października 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki na rzecz jej wieczystego użytkownika.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 1983 r. Wnioskodawca oddał działkę nr 81/4 położoną w obrębie M. w użytkowanie wieczyste na 40 lat. Nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste celem wybudowania na niej pawilonu usługowego. Wieczyści użytkownicy zostali zobowiązani do ukończenia budowy w terminie czterech lat. W 1997 r. ww. działka została podzielona na dwie działki: nr 81/13 o powierzchni 3 m² oraz nr 81/14 o powierzchni 213 m² zabudowaną budynkiem usługowym. Działka nr 81/14 stanowi własność Gminy. W dniu 15 września 2006 r. kolejna osoba fizyczna nabyła prawo użytkowania wieczystego działki nr 81/4 wraz z prawem własności budynku znajdującego się na tej działce. W grudniu 2007 r. nowi użytkownicy wieczyści zwrócili się z prośbą do Burmistrza o sprzedaż na ich rzecz prawa własności przedmiotowej działki. Ich prośba została rozpatrzona pozytywnie. Umowa notarialna sprzedaży prawa własności działki nr 81/14 w obrębie M. nie została jeszcze zawarta, z powodu wątpliwości Wnioskodawcy, czy do ustalonej ceny należy doliczyć 22% podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, w piśmie z dnia 21 października 2008 r., zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż gruntu - działki nr 81/14 w obrębie M. na rzecz jej użytkowników wieczystych podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 233 Kodeksu Cywilnego uprawnienia użytkownika wieczystego są bardzo zbliżone do uprawnień przysługujących właścicielowi gruntu. W szczególności, użytkownikowi wieczystemu przysługuje uprawnienie do korzystania z gruntu z wyłączeniem innych osób oraz uprawnienie do rozporządzania przysługującym mu prawem. Użytkownik wieczysty może przysługujące mu prawo zbyć lub obciążyć je ograniczonymi prawami rzeczowymi. Do przeniesienia prawa użytkowania wieczystego stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości (art. 237 K.c.). Użytkownik wieczysty może grunt zabudować i w takim przypadku wzniesione przez niego budynki będą stanowiły jego własność (art. 235 §1 K.c.). W praktyce użytkownik wieczysty może korzystać z gruntu tak, jak właściciel. Z uwagi na powyższe nie należy traktować sprzedaży prawa własności działki na rzecz użytkowników wieczystych, jak zwykłej dostawy działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę i taka sprzedaż powinna być zwolniona z podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 32 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.), nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste, może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z wyjątkiem przypadków wskazanych w ust. 1a i ust. 3 powyższego artykułu. Z dniem zawarcia takiej umowy sprzedaży wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług działkę objętą prawem użytkowania wieczystego należy traktować jako towar. W związku z tym, sprzedaż przedmiotowej działki stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 tej ustawy.

W oparciu o art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W praktyce oznacza to, że grunt opodatkowany jest taką stawką podatku od towarów i usług, jak budynek z nim trwale związany i będący przedmiotem dostawy.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c), art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 9 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W celu dokonania prawidłowego określenia przedmiotu dostawy oraz stawki podatku od towarów i usług, w przedmiotowej sprawie, należy przywołać uregulowania ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z art. 46 § 1 powyższej ustawy, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Takim przepisem szczególnym jest art. 235 § 1 ustawy Kodeks cywilny, w myśl którego budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.

Zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego, przedmiotowa działka jest własnością Gminy, natomiast budynek usługowy posadowiony na gruncie stanowiącym przedmiot dostawy stanowi własność użytkownika wieczystego, na rzecz którego dokonana ma być sprzedaż gruntu. W związku z tym, przedmiotem dostawy będzie w istocie jedynie grunt, a przepis art. 29 ust. 5 ustawy, nie znajduje zastosowania.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży przez Gminę opisanego we wniosku prawa własności gruntu na rzecz jego użytkownika wieczystego, który jest właścicielem budynku posadowionego na tym gruncie, mamy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu na zasadach ogólnych, tj. wg stawki 22% na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, gdyż zwolniona jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę (art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej ? powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.