Opodatkowanie transakcji dostawy gruntu przeznaczonego pod zabudowę (zamiar, częstotliwość).

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 23 listopada 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji dostawy gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

W przedmiotowym wniosku, oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Planuje Pan wraz z żoną zbyć niezabudowaną działkę gruntu o powierzchni 0,3671 ha, nabytą w ramach współwłasności majątkowej małżeńskiej, na podstawie umowy z dnia 4 września 2008 r., zawartej w formie aktu notarialnego. Dla terenu, na którym jest ona położona, nie ma planu zagospodarowania przestrzennego, ani nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Natomiast jej przeznaczenie określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego to strefa rozwoju funkcji mieszkalnej jedno i wielorodzinnej niskiej intensywności z towarzyszącymi usługami komercyjnymi i publicznymi.

Jest Pan rolnikiem i po dokonaniu transakcji zbycia działki nadal będzie prowadzić gospodarstwo rolne. Jednocześnie prowadzi Pan wraz z żoną działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, w innym zakresie niż sprzedaż gruntów. Działka nie była uprawiana, ani wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej, jak również w gospodarstwie rolnym. Nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, nie była też w żaden inny sposób wykorzystywana. Nabyto ją na potrzeby własne - planował Pan wybudowanie na tym terenie myjni samochodowej, jednakże żadne działania w tym kierunku nie zostały podjęte. Nie zamierza Pan dzielić działki, ani wykonywać innych czynności mających na celu przygotowanie jej do sprzedaży, jednak nie wyklucza takiej możliwości w przypadku wystąpienia trudności ze sprzedażą. Będzie ona oferowana na rynku nieruchomości poprzez ofertę w biurze nieruchomości.

Nadmienił Pan, iż w 2002 r.

, na mocy decyzji Starosty, dokonał podziału innej nieruchomości gruntowej o powierzchni 14,2100 ha na 93 działki. Do chwili obecnej, w ramach majątku osobistego, zbyto 27 działek, a transakcje nie zostały opodatkowane podatkiem od towarów i usług na podstawie postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 11 września 2008 r. Obecnie nie wie Pan, czy w przyszłości będzie dokonywać innych transakcji zbycia nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy będzie Pan zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży ww. działki gruntu niezabudowanego, nabytej bez zamiaru dalszej odsprzedaży i stanowiącej majątek osobisty Pana i żony...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotowej działki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wskazał, iż aby dostawa gruntów podlegała opodatkowaniu, musi być dokonana przez podmiot występujący w tym zakresie w charakterze podatnika. Z kolei warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód, również wówczas, gdy czynność zostaje wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Tym samym, jeśli dana czynność jest wykonywana poza zakresem tych działań, to w świetle art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika. W ocenie Wnioskodawcy, istotne jest, aby zamiar dalszej odsprzedaży ujawniono już w momencie nabycia. Podkreślił, że przedmiotowy grunt nie został nabyty w celach zarobkowych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, którą prowadzi w innym zakresie niż dostawa gruntów. Zakupiono go na własne potrzeby, bez zamiaru dalszej odsprzedaży i stanowi on majątek osobisty małżonków, niezwiązany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Obecnie grunt zamierza zbyć z powodu zmiany osobistych planów.

Reasumując Wnioskodawca stwierdził, iż opisana powyżej sprzedaż gruntu nie będzie podlegać opodatkowaniu, ponieważ ani On, ani Jego żona, nie wystąpią w charakterze handlowca. Gdyby jednak przyjąć, iż przedmiotowej sprawie działa jako podatnik podatku od towarów i usług, czynność ta będzie zwolniona od podatku, zgodnie z art. 43. ust. 1 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zawarta w ustawie definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnik? tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia ?częstotliwości?, przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (rok, dwa, czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie jej wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Ponadto wskazać należy, iż nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Sprzedaż majątku prywatnego oznacza, że majątek ten nabywany był na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego zbycie zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika.

Treść powołanych wyżej przepisów wskazuje również, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Zatem czynności przygotowawcze i poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych (np. nabycie nieruchomości) w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż w dniu 4 września 2007 r. nabył Pan, w ramach współwłasności majątkowej małżeńskiej, grunt o powierzchni 0,3671 ha przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową z towarzyszącymi usługami komercyjnymi i publicznymi. Prowadzi Pan wraz z żoną gospodarstwo rolne oraz działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, w innym zakresie niż sprzedaż gruntów. Przedmiotowej nieruchomości nie wykorzystywano dla potrzeb działalności gospodarczej, jak i gospodarstwa rolnego, nie była przedmiotem najmu, dzierżawy. Nabywając działkę planował Pan wybudowanie na niej myjni samochodowej, jednakże żadne działania w tym kierunku nie zostały podjęte. Nadmienił Pan, iż w 2007 r. dokonał - w ramach majątku osobistego - zbycia innej nieruchomości gruntowej. Do chwili obecnej zbyto 27 działek, a transakcje nie zostały opodatkowane podatkiem od towarów i usług na podstawie postanowienia Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Szczecinie z dnia 11 września 2008 r. Wskazał Pan, iż obecnie nie wie, czy w przyszłości będzie dokonywać innych transakcji zbycia nieruchomości.

W ocenie tut. organu w przedmiotowej sprawie wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż działki, o której mowa we wniosku, uznać należy za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jedną z tych okoliczności jest pozyskanie nieruchomości w celu wzniesienia na jej terenie myjni samochodowej, a więc na cele związane z planowaną działalnością gospodarczą, a nie cele osobiste. Nie można zatem w tej sytuacji mówić o majątku prywatnym, nawet jeśli ostatecznie nie rozpoczął Pan jej prowadzenia. Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że zamiar wykorzystania przedmiotowej działki do prowadzenia działalności gospodarczej istniał w momencie nabycia tej nieruchomości. Jednocześnie treść wniosku nie wskazuje, aby w czasie jej posiadania była ona wykorzystywana przez Pana i rodzinę do realizacji celów osobistych.

Kolejną przesłanką do uznania, iż dostawa przedmiotowego gruntu ma charakter działalności gospodarczej jest fakt, że wcześniej dokonywał Pan już sprzedaży tego typu (w sumie zbył 27 działek) i nie wyklucza przeprowadzania takich transakcji w przyszłości. Powyższe wskazuje na podejmowanie przez Pana działań zmierzających do sprzedaży wydzielonych działek w sposób częstotliwy, w celu osiągnięcia korzyści finansowych. Zatem przewidywana dostawa działki nie będzie mieć charakteru incydentalnego, czy też sporadycznego, lecz częstotliwy.

Uwzględniając treść powołanych przepisów oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż w niniejszej sprawie ? w związku z zamierzoną dostawą gruntu ? wystąpi Pan w charakterze podatnika. W efekcie transakcję tę traktować należy jako odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów o usług.

Podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1, o czym stanowi art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienie od opodatkowania możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie. I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Zaznaczenia wymaga, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu.

Zgodnie z treścią przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. Polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, którego uchwalenie jest niezbędnym etapem uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 9 ust. 1 i 4 ww. ustawy stanowi, że w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

W myśl art. 14 ust. 1 pkt 5 oraz art. 15 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, przed podjęciem uchwały o przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wójt, burmistrz albo prezydent miasta wykonuje analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzania planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium. Sporządzany jest projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisem studium oraz przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem.

Podkreślić należy, że Minister Finansów nie jest uprawniony do dokonywania wykładni przepisów prawa miejscowego odnoszących się do kwestii zagospodarowania przestrzennego. Właściwym rzeczowo w tej sprawie jest organ sporządzający studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, będące podstawą do wydania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

We wniosku wskazano, że przedmiotowy grunt nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani nie posiada decyzji o warunkach zabudowy. Natomiast na mocy postanowień studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego przeznaczony jest pod zabudowę mieszkalną jedno i wielorodzinną niskiej intensywności z towarzyszącymi usługami komercyjnymi i publicznymi. Jeżeli zatem na dzień sprzedaży nieruchomość będzie terenem przeznaczonym pod zabudowę - transakcja ta będzie podlegać opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym jego dostawa nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Podkreślenia wymaga fakt, iż zgodnie z treścią art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie wyłącznie dla Wnioskodawcy. Jeżeli żona zamierza uzyskać interpretację indywidualną, obowiązana jest do złożenia odrębnego wniosku i przedstawienia odpowiedniego dla niej stanu faktycznego, pytania i własnego stanowiska w sprawie oraz dokonania odrębnej opłaty.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.