Brak oobowiązku rozpoznania importu usług z tytułu nabyć dokonywanych przez Biuro Spólki zlokalizowane (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2012 r. (data wpływu 6 lipca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozpoznania importu usług z tytułu nabyć dokonywanych przez Biuro Spółki zlokalizowane na terytorium Rosji ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozpoznania importu usług z tytułu nabyć dokonywanych przez Biuro Spółki zlokalizowane na terytorium Rosji.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka jest producentem akcesoriów metalowych, podatnikiem VAT z siedzibą w Polsce. W Rosji posiada biuro handlowe (?Biuro?) zatrudniające kilku pracowników, których zadaniem jest pozyskiwanie i opieka nad klientami z terytorium Rosji oraz doradztwo techniczne na terenie Rosji w zakresie produktów Spółki. W związku z powyższym Spółka była obowiązana do rejestracji w Rosji dla celów podatku odpowiadającego polskiemu podatkowi od towarów i usług. Biuro na własne potrzeby dokonuje nabycia od zagranicznych podatników (tj. nie posiadających w Polsce ani siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej) różnorodnych usług, w szczególności: najmu lokalu, usług sprzątania, ochrony, telekomunikacyjnych i informatycznych, rachunkowych (w tym rozliczania ?rosyjskiego VAT?), itp.

Biuro nie dokonuje sprzedaży produktów, ani nie jest umocowane do negocjacji, czy zawierania w imieniu Spółki umów handlowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisane w stanie faktycznym nabycie usług - dla potrzeb własnych Biura i jego pracowników (nie osobistych) - Spółka powinna rozpoznać w Polsce jako import usług i rozliczać z tego tytułu polski podatek od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien rozpoznawać w Polsce importu usług z tytułu opisanych w stanie faktycznym usług nabywanych na własne potrzeby Biura i jego pracowników (nie osobistych) i w konsekwencji nie powinien rozliczać z tego tytułu polskiego podatku od towarów i usług.

Uzasadniając swoje stanowisko Spółka wskazała, iż stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4. W przywołanym przepisie jako podatników definiuje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadającycn siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Spółka stwierdziła, że konkludując tezy zawarte w powyższych przepisach, z importem usług w Polsce mamy zasadniczo do czynienia:

• w przypadku usług,
• dla których miejscem świadczenia jest terytorium Polski i
• które są świadczone przez podatników nieposiadających ani siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

Podniosła, iż w stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku przesłanka pierwsza i trzecia zostały spełnione. W celu oceny czy Spółka stała się podatnikiem z tytułu importu usług należy zatem sprawdzić, czy również druga przesłanka dotycząca uznania terytorium Polski za miejsca świadczenia przedmiotowych usług została spełniona.

Spółka wskazała, iż w myśl ogólnej reguły zawartej w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika (Spółki) jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n. Zgodnie z ust. 2 cytowanego przepisu, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Stwierdziła, że w związku z powyższym należy ustalić:

• czy Biuro stanowi stałe miejsce prowadzenia działalności, o którym mowa w art. 28b ust. 2 ustawy oraz - w przypadku twierdzącej odpowiedzi
• kto jest beneficjentem przedmiotowych usług - siedziba Spółki (Polska), czy stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (Biuro znajdujące się w Rosji).

Na potrzeby VAT definicję stałego miejsca prowadzenia działalności zawarto w Rozporządzeniu Wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE .L, Nr 77, poz. 1). I tak, zgodnie z treścią art. 11 tego rozporządzenia, dla potrzeb ustalenia miejsca świadczenia nabywanych usług, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Spółka zaznaczyła, iż charakter nabywanych usług (m.in. usługi telefoniczne i informatyczne, usługi rachunkowe, w tym rozliczanie rosyjskiego VAT) i cel ich nabycia są nierozerwalnie związane z Biurem i są one wykorzystywane na jego potrzeby. Usługi te są niezbędne do prowadzenia przez to Biuro działalności, do której zostało przez Spółkę powołane (pozyskiwanie klientów i doradztwo techniczne). Biuro posiada również niezbędne zaplecze personalne (pracownicy) oraz techniczne (lokal, urządzenia biurowe, itp), aby móc wykorzystać nabywane usługi na własne potrzeby. Biuro charakteryzuje się również stałością - posiada lokal użytkowany na podstawie umowy najmu oraz niezbędne wyposażenie techniczne. Dodatkowo, mimo iż wprawdzie sam fakt posiadania numeru VAT nadanego w danym państwie nie decyduje o istnieniu stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, zgodnie z rosyjskimi przepisami dotyczącymi VAT, Biuro było obowiązane do rejestracji w Rosji dla potrzeb tego podatku.

Mając na uwadze powyższe, Biuro stanowi stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej Spółki w Rosji w rozumieniu art. 28b ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, dla potrzeb usług opisanych w stanie faktycznym i jest beneficjentem przedmiotowych usług, które wykorzystuje dla własnych celów, charakteryzując się odpowiednią stałością i posiadając niezbędne zaplecze personalne i techniczne. W konsekwencji, miejscem świadczenia powyższych usług jest terytorium Rosji a Spółka nie ma obowiązku rozpoznać importu usług w Polsce z tytułu ich nabycia.

Spółka zwróciła uwagę na pewne wyjątki od ogólnej zasady dotyczącej ustalania miejsca świadczenia usług wyrażonej w art. 28b ustawy, powołała treść art. 28e oraz wskazała na art. 28f (usługi transportowe), art. 28g ust. 1 (usługi wstępu na imprezy), art. 28i (usługi restauracyjne i cateringowe), art. 28j (usługi krótkoterminowego wynajmu środków transportowych) i 28n (usługi turystyczne) ustawy.

Stwierdziła, iż w przypadku, gdyby przedmiotowe usługi obejmowały jeden ze wspomnianych wyjątków, np. wynajem lokalu w Rosji, byłyby objęte szczególnymi dyspozycjami ? w przypadku usług związanych z nieruchomościami położonymi w Rosji - miejscem ich świadczenia jest Rosja, po stronie Spółki nie występuje zatem import usług w Polsce.

Podobnie byłoby np. dla:

• usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, które odbywają się poza terytorium Polski (art. 28g ust. 1 ustawy)
• usług restauracyjnych i cateringowych faktycznie wykonywanych poza Polską (art. 28i ustawy)
• usług krótkoterminowego wynajmu środków transportu faktycznie oddawanych do dyspozycji poza terytorium Polski (art. 28j ustawy).

Spółka stwierdziła, że w Jej ocenie stanowisko, zgodnie z którym nie powinna rozpoznawać w Polsce importu usług z tytułu opisanych w stanie faktycznym usług nabywanych na własne potrzeby Biura i jego pracowników (nie osobistych), i w konsekwencji nie powinna rozliczać z tego tytułu polskiego VAT należy uznać za w pełni prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia a w przypadku zdarzenia przyszłego ? stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.