Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu służącego do przewozu osób (...)

Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu służącego do przewozu osób niepełnosprawnych, dofinansowanego ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON), w ramach ww. programu.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko ? przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2014 r. (data wpływu 1 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu służącego do przewozu osób niepełnosprawnych, dofinansowanego ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON), w ramach ww. programu ? jest prawidłowe.


UZASADNIENIE



W dniu 1 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu służącego do przewozu osób niepełnosprawnych, dofinansowanego ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON), w ramach ww. programu.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W czerwcu 2014 r. dokonała zakupu inwestycyjnego polegającego na nabyciu samochodu przystosowanego do przewozu osób niepełnosprawnych. Został on zakupiony z dofinansowaniem środków PFRON, w ramach ?Programu wyrównywania różnic między regionami II? pn. ?L.?. Zakup pojazdu przystosowanego do przewozu osób niepełnosprawnych pozwoli usprawnić transport dzieci niepełnosprawnych z terenu gminy do szkół i ośrodków szkolno-wychowawczych. Obowiązkiem Gminy, zgodnie z ustawą o systemie oświaty, jest zapewnienie dzieciom niepełnosprawnym bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do najbliższej szkoły podstawowej i gimnazjum oraz do ośrodków umożliwiających dzieciom niepełnosprawnym realizację obowiązku szkolnego i obowiązku nauki.


Gmina, jako jednostka samorządu terytorialnego, nie prowadzi działalności gospodarczej, a podatek od towarów i usług rozlicza jedynie w zakresie:


  • sprzedaży składników majątkowych stanowiących jej własność komunalną,
  • umów najmu i dzierżawy jej składników majątkowych.


Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej warunkuje możliwość uznania podatku od towarów i usług za koszt kwalifikowany, co wiąże się z możliwością zaliczenia go do kosztów całej inwestycji, której część podlega refundacji.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy Gmina może obniżyć podatek należny o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu służącego do przewozu osób niepełnosprawnych, dofinansowanego ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, w ramach ww. programu?


Zdaniem Wnioskodawcy, obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku należnego uzależnione są od zakresu, w jakim nabywane towary i usługi związane są ze sprzedażą opodatkowaną. W sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku związek ze sprzedażą opodatkowaną nie istnieje, dlatego Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturze VAT za zakupiony samochód. Jest to inwestycja niezwiązania z działalnością opodatkowaną.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a tej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem przedmiotowego pojazdu, na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ ? jak wskazano we wniosku ? nie istnieje związek tego zakupu ze sprzedażą opodatkowaną Gminy.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. ? Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika