Uznanie za wewnątrzwspólnotowe nabycie transakcji zakupu towarów od firmy szwajcarskiej, objętych (...)

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 8 i 21 stycznia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za wewnątrzwspólnotowe nabycie transakcji zakupu towarów od firmy szwajcarskiej, objętych procedurą tranzytu wewnętrznego, zakończoną na terytorium Polski i sposobu wykazywania jej w deklaracji VAT-UE.

W przedmiotowym wniosku, oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dokonuje Pani zakupu towarów handlowych od firmy szwajcarskiej. Sprzedawca dokumentuje dostawę towarów fakturami. Nabyte towary służą wyłącznie sprzedaży opodatkowanej. Przedmiotem transakcji są towary niepreferencyjne, czyli produkowane w krajach trzecich, sprowadzane z Włoch do Szwajcarii na dokumencie T2, ponieważ są odprawiane przez importera włoskiego (importera z Grupy A.). Importer włoski płaci należności celne i tym samym uzyskują one status towarów unijnych. Na dokumencie T2 towary są przywożone do Szwajcarii za pośrednictwem operatora celnego P. Towary te znajdują się w tranzycie i gdy dotrą do Szwajcarii, trafiają do magazynu celnego, gdzie są pod dozorem celnym. Operator celny I. otrzymuje od firmy szwajcarskiej faktury wystawione na Pani firmę i dokumenty tranzytowe od operatora P. (jest to dokument szwajcarski 11.51 I T2L, wystawiany na bazie T2 z Włoch). Na podstawie tych dokumentów operator I. wystawia dokument T2, z którym towary przemieszczane są do Polski za pośrednictwem przewoźnika R. Gdy towary dotrą do Polski, zostają przetransportowane wraz z dokumentem T2 do urzędu celnego. Do wszelkich czynności związanych z obrotem towarowym z zagranicą oraz czynności związanych z dokonywaniem odpraw celnych, upoważniła Pani polską spółkę z o.o. Za powyższe czynności firma ta wystawia fakturę. W przedmiotowej sprawie, na Pani zlecenie, spółka zamyka w urzędzie celnym procedurę T2 w systemie.

Zgodnie z art. 2 ust. 3 lit. b) Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej, procedura T2 dotyczy m.in. towarów przewożonych między Wspólnotą Europejską a krajami EFTA, tylko wówczas, gdy towary przybyłe do tego kraju w procedurze T2 i przy spełnieniu szczególnych przesłanek określonych w art. 9, wysyłane są dalej. Stosownie do art. 9 ust. 4 Konwencji, wszystkie przyjęte dokumenty tranzytowe T2 i wszystkie dokumenty potwierdzające wspólnotowy status towarów, wystawiane przez właściwy urząd kraju EFTA, muszą zawierać odniesienie do odpowiednich dokumentów tranzytowych T2.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy opisaną transakcję należy traktować jak wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów...
2. W jaki sposób wykazać ją w deklaracji podsumowującej VAT-UE...

Zdaniem Wnioskodawcy, powołującego treść art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czynność przemieszczenia towarów z Włoch do Polski, wcześniej dopuszczonych do obrotu na terytorium UE, jest transakcją wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i należy ją wykazać w informacji podsumowującej z własnym, polskim NIP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W art. 2 pkt 1 cyt. wyżej ustawy wskazano, że przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez terytorium państwa członkowskiego należy rozumieć terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Wspólnoty, zaś przez terytorium państwa trzeciego terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Wspólnoty (art. 2 pkt 4 i 5 ustawy).

Stosownie do postanowień art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Ust. 2 ww. przepisu wskazuje, iż wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   
   
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
      
      
   1. z zastrzeżeniem art. 10;
      
      
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika - art. 11 ust. 1 ustawy.

Art. 2 pkt 7 ustawy zawiera definicję importu, za który uznaje się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Powyższa definicja importu towarów stanowi implementację art. 30 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnotowego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. L Nr 347/1 ze zm.), w myśl którego ?import towarów? oznacza wprowadzenie na terytorium Wspólnoty towarów, które nie znajdują się w swobodnym obrocie w rozumieniu art. 24 Traktatu. Poza czynnością, o której mowa w akapicie pierwszym, za import towarów uznaje się wprowadzenie na terytorium Wspólnoty towarów znajdujących się w swobodnym obrocie pochodzących z terytorium trzeciego stanowiącego część terytorium celnego Wspólnoty.

Definicję długu celnego zawiera art. 3 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. ? Kodeks celny (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 75 poz. 82 ze zm.), przez który należy rozumieć powstałe z mocy prawa zobowiązanie do uiszczenia należności celnych przywozowych (dług celny w przywozie) lub należności celnych wywozowych (dług celny w wywozie) odnoszące się do towarów.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, uznać należy, że do pojęcia należności celnych przywozowych nie zalicza się m. in. podatków akcyzowych i podatku od towarów i usług.

W celu określenia miejsca dokonania importu towarów w sytuacji, gdy importowane towary objęte zostały procedurami, z którymi nie wiąże się powstanie długu celnego, ustawodawca wprowadził szczegółowe uregulowanie. W art. 36. ust. 1 ustawy wskazano, że w przypadku gdy towary zostaną objęte, na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, procedurą składu celnego, tranzytu, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń i towary te przestaną podlegać tym procedurom na terytorium kraju, uważa się, iż import tych towarów będzie dokonany na terytorium kraju.

Zgodnie z opisem przedstawionym we wniosku, nabyła Pani towary od kontrahenta szwajcarskiego, które uprzednio zostały wprowadzone do obrotu wspólnotowego na terytorium Włoch przez importera z tego kraju, który opłacił należności celne. Na terenie tego państwa przedmiotowe towary, posiadające status towarów wspólnotowych, objęto procedurą tranzytu wewnętrznego T2 i przemieszczono za pośrednictwem operatora celnego P. do magazynu celnego w Szwajcarii. Operator celny I. otrzymał od firmy szwajcarskiej faktury wystawione na Pani firmę i dokumenty tranzytowe od operatora P. (dokument szwajcarski 11.51 I T2L, wystawiany na bazie T2 z Włoch). Na podstawie tych dokumentów operator I. wystawił dokument T2, z którym towary przemieszczone zostały do Polski ? do Urzędu Celnego. Zakończenia procedury tranzytu wewnętrznego dokonała spółka, działająca na podstawie udzielonego przez Panią pełnomocnictwa.

Wskazać należy, iż zgodnie z Instrukcją Wypełniania Zgłoszeń Celnych, opracowaną w Departamencie Polityki Celnej Ministerstwa Finansów (wersja 1.12 z dnia 21 sierpnia 2009 r.), w formularzach, przy wypełnianiu poszczególnych pól, stosowane są m.in. następujące kody:

T2: towary, które powinny być przemieszczane w ramach wspólnotowej procedury tranzytu wewnętrznego stosownie do postanowień art. 163 lub art. 165 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, chyba, że zastosowanie ma art. 340c ust. 2 Rozporządzenia Wykonawczego;

T2L: Dokument potwierdzający wspólnotowy status towarów.

Z brzmienia art. 163 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE L 302/1) wynika, iż procedura tranzytu wewnętrznego pozwala, na warunkach określonych w ust. 2?4, na przemieszczanie z jednego do drugiego miejsca znajdującego się na obszarze celnym Wspólnoty, przez terytorium państwa trzeciego, towarów wspólnotowych bez zmiany ich statusu celnego. Przepis ten nie narusza stosowania art. 91 ust. 1 lit. b).

Ww. instrukcja określa również kody procedur, w tym m.in.:

11: Wywóz produktów kompensacyjnych uzyskanych z towarów ekwiwalentnych w procedurze uszlachetniania czynnego (system zawieszeń), przed przywozem towarów przeznaczonych do uszlachetniania.

51: Procedura uszlachetniania czynnego (system zawieszeń), o której mowa w art. 114 ust. 1 lit. a i ust. 2 lit. a Wspólnotowego Kodeksu Celnego.

W myśl zapisów art. 114 ust. 1 lit a) ww. rozporządzenia Rady(EWG) nr 2913/92, nie naruszając art. 115, procedura uszlachetniania czynnego pozwala na poddanie na obszarze celnym Wspólnoty jednemu lub większej liczbie procesów uszlachetniania towarów niewspólnotowych, przeznaczonych do powrotnego wywozu poza obszar celny Wspólnoty w postaci produktów kompensacyjnych, bez obciążania tych towarów należnościami celnymi przywozowymi ani stosowania wobec nich środków polityki handlowej.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane regulacje prawne, wskazać należy, że opisane przemieszczenie towarów nie stanowi ? wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy -wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w rozumieniu art. 9 ust.

1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż dokonujący dostawy kontrahent szwajcarski nie jest podmiotem wymienionym w art. 9 ust. 2 pkt 1 lit. a), tj. podatnikiem, o którym mowa w art. 15 lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. Przedmiotowa transakcja nie powinna być również traktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie określone w art. 11 ust. 1 ustawy, gdyż przemieszczenie towarów z terytorium Włoch nie jest dokonywane przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że przemieszczane towary muszą być przez podatnika na terytorium innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, a w rozpatrywanej sprawie takie okoliczności nie zachodzą.

W konsekwencji przemieszczenie na terytorium kraju towarów nabytych przez Panią od kontrahenta szwajcarskiego należy uznać za import w rozumieniu art. 2 pkt 7 ustawy.

Ponadto należy podkreślić, że w niniejszej interpretacji nie rozstrzygnięto kwestii ewentualnego powstania obowiązku podatkowego w oparciu o art. 19 ust. 7-9 ustawy o podatku od towarów i usług, z uwagi na fakt, iż nie przedstawiono w tym zakresie stanowiska oraz nie postawiono pytania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.