W kraju nie przysługuje Spółce zwrot należnego podatku wykazanego w fakturach wystawionych dla polskiego (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2009 r. (data wpływu 2 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do otrzymania zwrotu należnego podatku wykazanego w fakturach wystawionych dla polskiego podmiotu, w związku z odsprzedażą opodatkowanych usług nabytych w Austrii - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do otrzymania zwrotu należnego podatku wykazanego w fakturach wystawionych dla polskiego podmiotu, w związku z odsprzedażą opodatkowanych usług nabytych w Austrii.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie hoteli i restauracji, działalność wspomagająca transport, działalność związaną z turystyką, jak i pośredniczenie w zawieraniu takich umów. Za pośredniczenie w zawieraniu takich umów lub za samodzielne nabywanie takich usług, a następnie ich odsprzedaż Spółka płaci podatek, w tym na terenie Austrii podatek obrotowy od zakupionych usług.

Spółka wygrała przetarg publiczny na organizację obozu szkoleniowego dla studentów oraz kadry instruktorskiej Akademii w ramach cyklu nauczania obowiązującego w ww. uczelni. Usługa obejmowała:

• usługę hotelarską - zakwaterowanie w jednym budynku, w pokojach 2, 3, 4, 6-osobowych z aneksami sanitarnymi, dostęp do sal wykładowych i TV, suszarni butów i odzieży oraz narciarni;
• usługę gastronomiczną - posiłki dwa razy dziennie, tj. śniadanie, obiadokolacja oraz dodatkowa obiadokolacja w dniu wyjazdu;
• usługę w zakresie szkolenia, sportu i rekreacji, z jednoczesnym zapewnieniem skipassów dla uczestników obozu.

Koszt obozu był pokrywany częściowo z dotacji państwa, częściowo przez studentów uczelni - uczestników obozu szkoleniowego w ramach obowiązkowego cyklu nauczania i zaliczenia roku akademickiego. Akademia nie pobrała żadnego wynagrodzenia z tytułu przeprowadzonego obozu szkoleniowego odbytego w ramach cyklu nauczania obowiązującego w ww. uczelni i zatwierdzonego przez polskie Ministerstwo Oświaty.

Zakupione w Austrii usługi Spółka sprzedała następnie na rzecz polskiego uniwersytetu - Akademii. Studenci tej uczelni korzystali z usług austriackiej firmy hotelarskiej, nie będąc nigdy klientami Spółki. Spółka otrzymała faktury od dwóch austriackich firm z doliczonym podatkiem VAT na łączną kwotę 16.151,00 euro i zapłaciła podatek obrotowy do właściwego austriackiego urzędu skarbowego (firma austriacka wystawiająca fakturę odprowadziła ten podatek do właściwego austriackiego urzędu skarbowego).

Spółka wystawiła na rzecz A. faktury na łączną kwotę netto: 401.967,26 zł, VAT: 28.137,70 zł, brutto: 430.104,96 zł. Ponadto zostały wystawione faktury dla studentów - uczestników obozu, na łączną kwotę netto: 323.671,40 zł, VAT: 22.657,40 zł, brutto: 346.328,61 zł. Łącznie został naliczony podatek w wysokości 50.794,88 z i odprowadzony do polskiego urzędu skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółce należy się zwrot podatku od towarów i usług doliczonego do wystawionych faktur dla Akademii i w związku z tym odprowadzonego do polskiego urzędu skarbowego z uwagi na jednoczesne uiszczenie tego samego podatku od towarów i usług w austriackim urzędzie skarbowym, który to podatek został doliczony do wystawionych faktur z firmy austriackiej...

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka otrzymując faktury z firmy austriackiej z doliczonym podatkiem od towarów i usług zapłaciła ten podatek dla austriackiego urzędu skarbowego poprzez fakt, że firma austriacka wystawiająca fakturę odprowadzała ten podatek do właściwego urzędu skarbowego. Jednocześnie Spółka wystawiła fakturę VAT dla uczelni i też odprowadziła podatek do polskiego urzędu skarbowego. Zatem Spółka zapłaciła VAT dla austriackiego urzędu skarbowego poprzez firmę austriacką i dla polskiego urzędu skarbowego poprzez tzw. podatek należny.

W związku z tym iż podatek od towarów i usług nie może być kosztem firmy, zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z VI Dyrektywą z dnia 17 maja 1977 roku Rady Unii Europejskiej dotycząca wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (77/388/EEC), rozporządzeniem Federalnego Ministra Finansów, BGBI Nr 279/1995 oraz zgodnie z § 23 ust 8 UStG (ustawa o podatku obrotowym), Spółce przysługuje zwrot rozliczonego podatku od towarów i usług w związku z wygraniem przetargu na organizację stacjonarnego kursu szkoleniowego, jak również w związku z faktem, iż nie można w ramach Unii Europejskiej podwójnie płacić tego samego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 86 ust.

1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:

1. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:
1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
1. z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;
2. w przypadku importu towarów ? suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5;
3. zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
4. kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
5. kwota podatku należnego z tytułu importu towarów ? w przypadkach, o których mowa w art. 33a.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m. in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Treść powyższych przepisów wskazuje, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT czynnym, ?w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.?

Zatem, odliczyć można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Stosownie do dyspozycji przepisu art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Oznacza to, iż obniżenie kwoty podatku należnego lub zwrot różnicy na rachunek bankowy dotyczy tylko faktur, o których mowa w art. 86 ust. 2 ustawy, a więc faktur dokumentujących nabycia towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, iż Spółka nabyła w Austrii usługi hotelowe, gastronomiczne oraz usługi w zakresie szkolenia, sportu i rekreacji, z jednoczesnym zapewnieniem skipassów dla uczestników obozu, za które firmy austriackie obciążyły fakturami zawierającymi podatek od wartości dodanej. Następnie Spółka sprzedała te usługi na rzecz polskiego uniwersytetu oraz studentów, wystawiając faktury z doliczonym podatkiem należnym, który odprowadziła do polskiego urzędu skarbowego.

Analizując okoliczności faktyczne sprawy stwierdzić należy, iż obowiązujące przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie przewidują sytuacji, w której podatnikowi przysługiwałby zwrot podatku, który wykazany został jako należny. Sama deklaracja podatkowa VAT-7 (VAT-7K) skonstruowana jest w ten sposób, że kwota do zwrotu na rachunek bankowy lub do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy stanowi różnicę pomiędzy kwotą podatku naliczonego do odliczenia a kwotą podatku należnego.

Niemniej jednak, jedną z naczelnych zasad systemu podatku od towarów i usług (podatku od wartości dodanej) jest jego neutralność, która wyraża się dla podatnika tym, że poprzez realizację prawa do odliczenia podatku naliczonego podatnik nie ponosi faktycznie ciężaru tego podatku. Podatek od towarów i usług nie powinien zatem obciążać podatników uczestniczących w obrocie towarami i usługami, którzy nie są ich ostatecznymi odbiorcami, gdyż całym ciężarem powinien zostać obciążony ostateczny nabywca, czyli konsument.

W tym kontekście stwierdzić należy, iż od dnia 1 stycznia 2010 r. obowiązują przepisy dyrektywy 2008/9/WE dnia 12 lutego 2008 r. określającej szczegółowe zasady zwrotu podatku od wartości dodanej, przewidzianego w dyrektywie 2006/112/WE, podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim zwrotu, lecz mającym siedzibę w innym państwie członkowskim (Dz. Urz. UE z dnia 20 lutego 2008 r. L44/23). Dotyczą one również polskich podatników podatku od towarów i usług, którzy zamierzają ubiegać się o zwrot podatku od wartości dodanej (VAT) zapłaconego przy nabyciu towarów i usług w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Główną zmianą, która wynika z wejścia w życie nowej dyrektywy dotyczącej zwrotu podatku jest sposób (tryb) w jaki podatnicy mogą ubiegać się o zwrot VAT zapłaconego w cenie nabywanych towarów lub usług w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Od dnia 1 stycznia 2010 r. podatnicy VAT mogą ubiegać się o zwrot VAT zapłaconego w cenie nabywanych towarów lub usług w innym państwie członkowskim (w państwie członkowskim zwrotu), składając wniosek w formie elektronicznej w państwie członkowskim siedziby, za pośrednictwem portalu elektronicznego, utworzonego przez to państwo członkowskie. Zasady te dotyczą wniosków składanych po 31 grudnia 2009 r.

Odpowiednie przepisy umożliwiające podatnikom podatku od towarów i usług zastosowanie się do powyższych regulacji (złożenie wniosku o zwrot podatku zgodnie z nowymi zasadami), zostały zawarte w ustawie z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504), która w art. 1 pkt 10 wprowadza zmiany w art. 89 ustawy, oraz w wydanym na jej podstawie rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wniosków o zwrot podatku od wartości dodanej naliczonego w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Wspólnoty Europejskiej (Dz. U. Nr 224, poz. 1800).

W myśl obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010 r. przepisu art. 89 ust. 1h ustawy, podatnik, o którym mowa w art. 15, ubiegający się o zwrot podatku od wartości dodanej w odniesieniu do nabytych przez niego towarów i usług lub w odniesieniu do zaimportowanych przez niego towarów wykorzystywanych do wykonywania czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium kraju, składa wniosek za pomocą środków komunikacji elektronicznej o dokonanie takiego zwrotu za pośrednictwem właściwego dla podatnika naczelnika urzędu skarbowego do właściwego państwa członkowskiego.

Zgodnie z ust. 1i powołanego artykułu, wniosek o dokonanie zwrotu, o którym mowa w ust. 1h, nie jest przekazywany do właściwego państwa członkowskiego w przypadku gdy w okresie, do którego odnosi się wniosek, podatnik:

1. nie był podatnikiem, o którym mowa w art. 15;
2. dokonywał wyłącznie dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku innych niż transakcje, do których stosuje się art. 86 ust. 9;
3. był zwolniony od podatku na podstawie art. 113.

Stosownie do ust. 1j tego artykułu, naczelnik urzędu skarbowego wydaje postanowienie, na które służy zażalenie, o nieprzekazaniu do właściwego państwa członkowskiego wniosku o dokonanie zwrotu, o którym mowa w ust. 1h. Podatnik jest powiadamiany o wydaniu postanowienia również za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Zgodnie z przepisem art. 89 ust. 1k ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, od których podatnik, o którym mowa w art. 15, ubiega się o zwrot podatku od wartości dodanej, były wykorzystywane tylko częściowo do wykonywania czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium kraju, podatnik ubiegający się o zwrot podatku jest obowiązany przy określaniu wnioskowanej kwoty zwrotu podatku uwzględnić proporcję obliczoną zgodnie z art. 90 i 91. Proporcję tę wskazuje się w składanym wniosku.

W myśl ust. 1l powołanego artykułu, w przypadku gdy proporcja, o której mowa w ust. 1k, ulegnie zmianie po złożeniu wniosku o zwrot podatku od wartości dodanej - podatnik:

1. uwzględnia zmianę tej proporcji oraz dokonuje odpowiedniej korekty kwot podatku do zwrotu wynikającej ze zmiany tej proporcji we wniosku o zwrot podatku od wartości dodanej składanym w roku podatkowym następującym po roku podatkowym, za który lub którego część złożony został ten wniosek;
2. składa korektę wniosku o zwrot podatku od wartości dodanej, jeżeli w roku podatkowym następującym po roku podatkowym, za który lub którego część złożony został ten wniosek, podatnik nie występuje o zwrot podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z § 2 powołanego wcześniej rozporządzenia:

1. Wniosek należy złożyć nie później niż do dnia 30 września roku następującego po roku podatkowym, którego wniosek dotyczy.
2. Informacje, jakie powinien zawierać wniosek o zwrot podatku od wartości dodanej oraz sposób opisu niektórych informacji, określa załącznik do rozporządzenia.
3. Wniosek uznaje się za złożony, jeżeli podatnik przedstawi wszystkie informacje wskazane w ust. 2.
4. Jeżeli informacje, o których mowa w ust. 2, zawarte w złożonym wniosku będą zawierały pomyłki, podatnik może dokonać korekty wniosku.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny i prawny należy stwierdzić, iż jakkolwiek w kraju nie przysługuje Spółce zwrot należnego podatku wykazanego w fakturach wystawionych dla polskiego podmiotu, z uwagi jednak na nabycie usług opodatkowanych w Austrii, w oparciu o przedstawione wyżej przepisy, Spółka może ubiegać się o zwrot podatku od wartości dodanej naliczonego w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Wspólnoty Europejskiej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.