Sprzedaż działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 10 i 29 kwietnia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek letniskowych.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 27 kwietnia 2006 r. nabył Pan wspólnie z kolegą od Agencji Mienia Wojskowego nieruchomość zabudowaną oznaczoną w ewidencji gruntów jako: działka nr ? o powierzchni 0,8565 ha, rodzaj użytków: Bz-R VI- tereny rekreacyjno-wypoczynkowe. W tym samym roku dokonał podziału ww. nieruchomości na 20 mniejszych działek, otrzymując w dniu 25 lipca 2006 r. postanowienie z dnia 11 lipca 2006 r. zatwierdzające pozytywnie ten podział, jako zgodny z obowiązującym planem. Dla terenu, na którym położone są ww. działki obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zabudowy letniskowej.

Przedmiotem sprzedaży będzie cała nieruchomość, która zabudowana jest 4 starymi, drewnianymi domkami letniskowymi o powierzchni 21,82 m², 1 domkiem o powierzchni 30,00 m² oraz 2 murowanymi o powierzchni 20,70 m² (przeznaczone do rozbiórki), świetlicą (kontenerową) o powierzchni 45,41 m² oraz budynkiem sanitarnym o powierzchni 21,10 m². Wyjaśnił Pan, iż nie zna terminu budowy powyższych obiektów, ale z pewnością były one zbudowane w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku. W z związku z nabyciem nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. W poprzednim okresie nieruchomość pełniła funkcję pola namiotowego. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gminy są to tereny przeznaczone pod zabudowę letniskową i będą przedmiotem kilku transakcji. Celem nabycia nieruchomości było wybudowanie domu letniskowego dla własnych potrzeb, niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą i w okresie tym nie planował Pan jej sprzedaży. Natomiast powodem zmiany decyzji dotyczącej zaprzestania budowy było nabycie w 2007 r. działki letniskowej nad morzem o powierzchni ok. 600 m² i wybudowanie tam domu. W przeszłości nie zbywał Pan jakichkolwiek nieruchomości. W 1983 r. nabył Pan nieruchomość, dom jednorodzinny, w którym mieszka do chwili obecnej. W przyszłości nie planuje zbycia posiadanych nieruchomości. Jest współwłaścicielem (50% udziałów) spółki z o.o., zajmującej się przetwórstwem tworzyw sztucznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży poszczególnych działek należy naliczyć podatek od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy dostawy działek dokonuje osoba fizyczna nie zajmująca się profesjonalnie sprzedażą gruntów, nie powinna ponosić obciążenia podatkiem od towarów i usług. Sama częstotliwość wykonywania czynności polegających na sprzedaży działek nie decyduje o byciu podatnikiem podatku od towarów i usług. Na potwierdzenie tego wskazał orzeczenie NSA sygn. akt I FPS 3/07.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, w wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 6 maja 2008 r. znak ITPP2/443-97/08/AD, uznał stanowisko Pana za nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożył Pan skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, który wyrokiem z dnia 17 grudnia 2008 r. sygn. akt I SA/Bd 716/08 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną stwierdzając, że wydana została z uchybieniem 3-miesięcznego terminu określonego w art. 14d Ordynacji podatkowej.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, kwestionując stanowisko Sądu pierwszej instancji, złożył skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 12 marca 2010 r. sygn. akt I FSK 325/09 uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Bydgoszczy stwierdzając, że sąd pierwszej instancji dokonał błędnej analizy art. 14d i art. 14o § 1 Ordynacji podatkowej.

W wyniku ponownego rozpoznania sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, wyrokiem z dnia 30 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA 399/10, uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Sad uzasadniając zapadłe rozstrzygniecie przywołał wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 października 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 1203/09.

Zauważył, iż w stanie faktycznym sprawy trudno jest mówić o prowadzeniu przez Skarżącego działalności gospodarczej - działalności handlowej, bowiem jednokrotne nabycie gruntu i podział go na mniejsze działki w celu sprzedaży nie wypełnia przesłanek działalności handlowej. Po pierwsze dlatego, że brak w zaistniałych okolicznościach faktycznych sprawy nabywania towaru w sposób powtarzalny i zorganizowany. Po drugie dlatego, że z przedstawionych faktów nie można wywieść argumentu, iż Skarżący miał zamiar wykonywać czynności nabywania i zbywania gruntów w przyszłości. Wprawdzie Skarżący wskazał, iż nabyta nieruchomość miała być przeznaczona na cele osobiste, a po niespełna trzech miesiącach uzyskał postanowienie zatwierdzające podział nieruchomości na działki letniskowe, co świadczy - według Sądu - raczej o braku celów osobistych towarzyszących nabyciu działki, jak i o zamiarze dokonywania sprzedaży wielokrotnie. Także nabycie działki nad morzem dopiero w 2007 r. nie mogło implikować zmiany decyzji, co do przeznaczenia przedmiotowej działki już w 2006 r. - podziału na mniejsze i ich sprzedaży. W ocenie Sądu, wskazane jednak okoliczności nie mają wpływu na zajęte stanowisko bowiem w zaistniałych okolicznościach faktycznych sprawy brak jest istotnego elementu działalności handlowej, tj. powtarzalnego zorganizowanego nabywania towarów. W opinii Sądu, nie da się z przedstawionego stanu faktycznego wysunąć wniosku, iż Skarżący ma zamiar prowadzić w przyszłości działalność handlową polegającą na nabywaniu i zbywaniu gruntów. Według Sądu, można mówić jedynie o jednorazowym, okazyjnym nabyciu gruntu, z którym w przedstawionych, znanych organowi okolicznościach faktycznych nie można wiązać zorganizowanej działalności handlowej, stanowiącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Sąd podkreślił, że gdyby okazało się w przyszłości, że stan faktyczny zaprezentowany przez Skarżącego w niniejszym postępowaniu odbiegał od rzeczywistości, tzn. Skarżący dokonywałby transakcji nabywania i zbywania gruntów, czyli wykonywał działalność handlową, to z racji tego, iż interpretacja wiąże tylko w zakresie przedstawionego stanu faktycznego przez podatnika, możliwe byłoby opodatkowanie wykonywanych czynności, jako działalności handlowej - działalności profesjonalnej.

Od powyższego wyroku Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, wniósł skargę kasacyjną, którą Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 24 października 2011 r. sygn. akt I FSK 1583/10 oddalił.

W uzasadnieniu stwierdził, iż konkretne, ustalone w sprawie okoliczności faktyczne, nie pozwalały na uznanie, iż dokonana lub planowana sprzedaż (dostawa) działek gruntu przez Skarżącego pozwala na zakwalifikowanie jej jako działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i art. 9 Dyrektywy Rady Nr 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

W dniu 10 stycznia 2012 r., do tut. organu, wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy z dnia 30 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Bd 399/10, uchylający zaskarżoną interpretację.

Biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2011 r. sygn. akt I FSK 1583/10 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 30 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Bd 399/10 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo zaznaczyć należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej został (zostanie) określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.