Czy w związku z zamiarem sprzedaży nieruchomości będzie Pan podatnikiem podatku od towarów i usług (...)

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 5 listopada 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nie uznania Pana za podatnika w związku z transakcją sprzedaży działek.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą obejmującą swym zakresem detaliczny handel spożywczy. Wspólnie z żoną zamierza sprzedać nieruchomość stanowiącą współwłasnością, która składa się z działek nr ? o pow. 1.675 m², nr ? o pow. 2.246 m² oraz nr ? o pow. 1.080 m². Działki o nr ? i ? zostały nabyte w dniu 11 lutego 2009 r., a działka nr ? w dniu 28 kwietnia 2009 r. Są one niezabudowane i położone w bezpośrednim sąsiedztwie (wspólne granice działek). Nieruchomość nigdy nie była przedmiotem działalności gospodarczej. Nabyta został również jako niestanowiąca przyszłego przedmiotu działalności gospodarczej. Przedmiotowe działki były już wydzielone i nie dokonano żadnych podziałów, ani scaleń. W dniu 5 marca 2010 r. wydano dla ww. działek decyzję o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku handlowo-usługowego wraz z infrastrukturą techniczną. Na podstawie wydanych warunków zabudowy planował Pan prowadzenie działalności gospodarczej po wybudowaniu pawilonu handlowego we wskazanej lokalizacji. Nie były wydzielane drogi wewnętrzne, gdyż działki te posiadają dostęp do dróg gminnych. Są one nieuzbrojone. Na terenie działek nie ma przyłączy wodno-kanalizacyjnych oraz elektrycznych. Informacja o sprzedaży działek nie pojawiła się w żadnym anonsie, reklamie, gazecie itp. Potencjalny kupiec samodzielnie odnalazł właściciela nieruchomości i zaproponował dokonanie transakcji. Działki obciążone są hipoteką z tytułu udzielenia kredytu hipotetycznego ?W.?. Kredyt został udzielony w dniu 19 sierpnia 2009 r. na kwotę ? tys. zł, okres spłaty 120 miesięcy. Obecnie, w związku ze złą sytuacją materialną, brakiem możliwości spłaty kredytu oraz regulowaniem bieżących zobowiązań, jest Pan zmuszony sprzedać posiadane nieruchomości. Nadmienił Pan, że ceny nieruchomości w 2009 r. były zdecydowanie wyższe niż obecnie. Przy zakupie nieruchomości nie korzystał Pan z żadnych odliczeń podatku od towarów i usług. W momencie zakupu myślał Pan o budowie domu jednorodzinnego (zgodnie z warunkami zabudowy obowiązującymi dla tych działek). Mimo zmiany planów i chęci wybudowania nieruchomości komercyjnej nigdy nie podjął Pan prowadzenia działalności gospodarczej związanej z ww. nieruchomościami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zamiarem sprzedaży nieruchomości będzie Pan podatnikiem podatku od towarów i usług na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z zamiarem sprzedaży nieruchomości stanowiącej współwłasność, niebędącej zarazem przedmiotem działalności gospodarczej, nie stanie się Pan podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Planowana sprzedaż nieruchomości nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza ? zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy stanowią odzwierciedlenie przepisu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 ze zm.), zgodnie z którym ?podatnikiem? jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. ?Działalność gospodarcza? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. ?Teren budowlany? to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy).

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług jest każda osoba, która dokonuje czynności podlegających opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem i działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 - wynosi 23%.

Należy wskazać, że w dniu 15 września 2011 r. został wydany wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10)], który wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 23 lipca 2013 r. (sygn. akt I FSK 1386/12), z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11). Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Z kolei w orzeczeniu z dnia 15 stycznia 1998 r.

w sprawie C-37/95 pomiędzy Państwem Belgijskim a Ghent Coal Terminal NV, Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził (odwołując się do zasady neutralności podatku VAT), że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika, nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo podatnika do odliczenia zostaje zachowane. Natomiast z orzeczenia TSUE z dnia 8 czerwca 2000 r. C-400/98 w sprawie Finanzamt Goslar przeciwko Brigitte Breitsohl wynika, że osoba, która ma potwierdzony obiektywnymi dowodami zamiar rozpoczęcia prowadzenia w sposób niezależny działalności gospodarczej, i która ponosi wcześniejsze wydatki inwestycyjne w tym celu, musi być uznawana za podatnika, a co za tym idzie ma prawo do niezwłocznego odliczenia podatku od towarów i usług.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą (detaliczny handel spożywczy). Wspólnie z żoną zamierza sprzedać nieruchomość składającą się z 3 działek, które zostały nabyte w dniu 11 lutego 2009 r. oraz w dniu 28 kwietnia 2009 r. Przedmiotowe działki były już wydzielone i nie dokonano żadnych podziałów, ani scaleń. W dniu 5 marca 2010 r. wydano dla ww. działek decyzję o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku handlowo-usługowego wraz z infrastrukturą techniczną. Planował Pan prowadzenie działalności gospodarczej po wybudowaniu pawilonu handlowego. Nie były wydzielane drogi wewnętrzne, gdyż działki te posiadają dostęp do dróg gminnych. Są one nieuzbrojone. Na terenie działek nie ma przyłączy wodno-kanalizacyjnych oraz elektrycznych. Informacja o sprzedaży działek nie pojawiła się w żadnym anonsie, reklamie, gazecie itp. Potencjalny kupiec samodzielnie odnalazł właściciela nieruchomości i zaproponował dokonanie transakcji. Działki obciążone są hipoteką z tytułu udzielenia kredytu hipotetycznego ?W.?. Kredyt został udzielony w dniu 19 sierpnia 2009 r. na kwotę ? tys. zł. Obecnie, w związku ze złą sytuacją materialną, brakiem możliwości spłaty kredytu oraz regulowaniem bieżących zobowiązań, jest Pan zmuszony sprzedać posiadane nieruchomości. W momencie zakupu myślał Pan o budowie domu jednorodzinnego (zgodnie z warunkami zabudowy obowiązującymi dla tych działek). Mimo zmiany planów i chęci wybudowania nieruchomości komercyjnej nigdy nie podjął Pan prowadzenia działalności gospodarczej związanej z ww. nieruchomościami.

Analiza opisu zdarzenia przyszłego oraz powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że z tytułu całej transakcji sprzedaży przedmiotowych działek ? wbrew stanowisku zawartemu we wniosku - będzie Pan występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, gdyż dokonując jej będzie wykonywał działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Powyższy wniosek wynika z następujących okoliczności. Na Pana wniosek w dniu 5 marca 2010 r. wydana została decyzja o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku handlowo-usługowego w celu ? jak sam Pan wskazał we wniosku - prowadzenia w nim, po wybudowaniu, działalności gospodarczej. Należy zauważyć, że nieruchomość składa się z trzech odrębnych działek o pow. odpowiednio 1.675 m², 2.246 m² oraz 1.080 m², a decyzja o warunkach zabudowy dla budynku handlowo-usługowego wraz z infrastrukturą techniczną wydana została dla całej nieruchomości. Nie ma zatem znaczenia podnoszona okoliczność, że w momencie zakupu myślał Pan o budowie domu jednorodzinnego, skoro z treści wniosku wynika jedynie, że w dniu 19 sierpnia 2009 r. otrzymał Pan kredyt hipotetyczny na jego budowę, a po kilku miesiącach (5 marca 2010 r.) otrzymał już decyzję dotyczącą budowy budynku handlowo-usługowego wraz z infrastrukturą techniczną. Oczywistym zatem jest, że inwestycja w postaci nabycia gruntów w celu przeznaczenia ich na prowadzenie działalności została dokonana z zamiarem osiągnięcia zysków w przyszłości, pomimo że zamiar ten nie został zrealizowany.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.