W sytuacji gdy przedmiotowe oleje opałowe były przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej z zastosowaniem (...)

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony i zmieniony pismem z dnia 5 października 2012 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania akcyzą ubytków oleju opałowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w lipcu 2011 r. dokonał przemieszczenia oleju opałowego w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. Odbiorcą wyrobu akcyzowego był V. O. Rotterdam B.V. Douane Groningen Administrative Unit Accijnzen w dniu 20 września 2011 r. poinformował Spółkę, iż w dacie przywozu oleju na terytorium Holandii (30 lipca 2011 r.) przesyłka ww. oleju zamiast zadeklarowanych 12.966.802 kg, zawierała 12.866.054 kg. Ilość przedmiotowego wyrobu określił niezależny od Wnioskodawcy podmiot świadczący usługi kontrolno-rzeczoznawcze. Spółka uznała wskazaną przez organ ilość ubytku wyrobu akcyzowego. Dokonała zapłaty podatku akcyzowego od powstałych ubytków do polskiego organu celnego właściwego ze względu siedzibę Spółki.

Pismem z dnia 26 czerwca 2012 r. organ holenderski powiadomił Spółkę, iż jej wyjaśnienia są niewystarczające. W piśmie tym wskazano, iż w przypadku powstałych ubytków wyrobów akcyzowych odpowiedzialnym za te braki jest Spółka, tym samym nakazano Jej dokonać zapłaty podatku akcyzowego w wysokości 1.217 EUR. Pismem z dnia 12 lipca 2012 r. Spółka podtrzymała swoje stanowisko i zarzuciła organowi holenderskiemu działanie niezgodne z przepisami prawa unijnego w zakresie opodatkowania akcyzą. Jednocześnie przekazała organowi holenderskiemu dowody zapłaty podatku akcyzowego w Polsce. Pomimo powyższego, pismem z dnia 17 sierpnia 2012 r. organ holenderski podtrzymał nakaz zapłaty akcyzy w Holandii, nakładając jednocześnie na Spółkę karę administracyjną w wysokości 50 EUR za niezłożenie w wyznaczonym terminie właściwej deklaracji dotyczącej opodatkowania wykrytych ubytków należnym podatkiem akcyzowym. Spółka dokonała zapłaty podatku akcyzowego na rzecz organu holenderskiego w dniu 30 sierpnia 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jakim kraju powinny zostać opodatkowane wskazane przez Wnioskodawcę ubytki wyrobów akcyzowych - w Polsce, czy w Holandii?

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Spółki, zgodnie z brzmieniem art. 8 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym, przedmiotem opodatkowania akcyzą są także ubytki wyrobów akcyzowych. Zdaniem Wnioskodawcy, aby można było mówić o ubytkach wyrobów akcyzowych, jako czynności opodatkowanej akcyzą, straty wyrobów akcyzowych muszą dotyczyć wyłącznie wyrobów określonych w art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. a ww. ustawy i muszą wystąpić podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, tj. przed powstaniem obowiązku zapłaty akcyzy w stosunku do danego wyrobu akcyzowego. W ocenie Spółki, jeżeli w trakcie transportu oleju opałowego w procedurze z zawieszoną akcyzą do Rotterdamu powstały jego ubytki, to w odniesieniu do utraconej ilości wyrobu, z uwzględnieniem norm dopuszczalnych ubytków wynikających z rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych, powstaje zobowiązanie podatkowe w akcyzie. Zgodnie natomiast z dyspozycją art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy, podatnikiem akcyzy jest podmiot, u którego powstały ubytki wyrobów akcyzowych, również, gdy nie jest właścicielem tych wyrobów akcyzowych. W sytuacji przemieszczania wyrobów akcyzowych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, organem właściwym w sprawie opodatkowania akcyzą będzie organ właściwy ze względu na miejsce wykonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem lub występowania stanów faktycznych podlegających opodatkowaniu akcyzą. Powyższe oznacza, iż wystąpienie stanu faktycznego podlegającego opodatkowaniu podatkiem akcyzowym w danym miejscu (np. powstanie/wykrycie ubytku wyrobu akcyzowego) będzie objęte właściwością miejscową tego organu, którego zakres terytorialny działania obejmuje to miejsce. Zgodnie z dyspozycją art. 42 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy następuje, między innymi, w przypadku powstania ubytków wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20 ? z dniem powstania ubytków wyrobów akcyzowych, a gdy nie można ustalić tego dnia - z dniem stwierdzenia przez uprawniony organ tych ubytków wyrobów akcyzowych. Zgodnie z ww. ustawą, jeżeli warunki stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy zostaną naruszone na terytorium kraju, w taki sposób iż spowoduje to jej zakończenie, właściwy naczelnik urzędu celnego jest zobowiązany pobrać akcyzę obliczaną z zastosowaniem stawek akcyzy obowiązujących w dniu, w którym doszło do tego naruszenia, a jeżeli tego dnia nie można ustalić - obowiązujących w dniu, w którym stwierdzono naruszenie. Spółka wskazuje, że polskie organy podatkowe są również uprawnione do poboru akcyzy w sytuacji, gdy nie można ustalić miejsca naruszenia warunków procedury zawieszenia poboru akcyzy, ale to na terenie Polski zostało stwierdzone naruszenie warunków stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy.

Spółka wskazuje także, iż godnie z przepisami dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r., podatek akcyzowy staje się wymagalny w momencie dopuszczenia do konsumpcji w państwie członkowskim dopuszczenia do konsumpcji, zaś przez ?dopuszczenie do konsumpcji? należy rozumieć między innymi opuszczenie procedury zawieszenia poboru akcyzy w odniesieniu do wyrobów akcyzowych, w tym opuszczenie niezgodne z przepisami. Jednocześnie dyrektywa stanowi w art. 7 ust. 4, iż za dopuszczenie do konsumpcji nie uważa się całkowitego zniszczenia ani nieodwracalnej utraty wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli zniszczenie lub utrata wynikają z właściwości tych wyrobów, nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej, lub wynikają z zezwolenia udzielonego przez właściwe organy państwa członkowskiego. Jeśli zatem Spółka nie jest w stanie wykazać, iż wykryty przez organy holenderskie właściwe w sprawie podatku akcyzowego, brak oleju opałowego w ilości 100.748 kg powstał z jakiejkolwiek z powyższych przyczyn, to w stosunku do tej ilości powstało zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym. Zgodnie z dyspozycją art. 10 ust. 1 dyrektywy, jeżeli w trakcie przemieszczania wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy wystąpiła nieprawidłowość prowadząca do ich dopuszczenia do konsumpcji, dopuszczenie do konsumpcji następuje w państwie członkowskim, w którym wystąpiła nieprawidłowość. Analogicznie jak w polskiej ustawie, zgodnie z dyrektywą, jeżeli w trakcie przemieszczania wykryto nieprawidłowość i ustalenie miejsca wystąpienia nieprawidłowości nie jest możliwe, uznaje się, ze wystąpiła ona w państwie członkowskim, w którym została wykryta. Ponadto, zgodnie z brzmieniem art. 10 ust. 4 dyrektywy, jeżeli wyroby akcyzowe objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy nie dotarły do miejsca przeznaczenia, a w trakcie przemieszczenia nie wykryto żadnej nieprawidłowości prowadzącej do dopuszczenia tych wyrobów do konsumpcji, uznaje się, że nieprawidłowość wystąpiła w państwie członkowskim wysyłki i w momencie rozpoczęcia przemieszczania, chyba że w ciągu czterech miesięcy od rozpoczęcia przemieszczania, właściwe organy państwa członkowskiego wysyłki otrzymają wystarczające dowody, że przemieszczenie dobiegło końca lub potwierdzające miejsce wystąpienia nieprawidłowości.

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu powstałych ubytków wyrobu akcyzowego przemieszczonego w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, powinien on uiścić należy podatek akcyzowy wyłącznie w Holandii, wg tam obowiązującej stawki podatku, z uwagi na fakt, że to organ tego państwa wykrył powstałe ubytki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG, co do zasady, podatek akcyzowy staje się wymagalny w momencie dopuszczenia do konsumpcji w państwie członkowskim dopuszczenia do konsumpcji. W myśl art. 7 ust.

2 lit. a), za ?dopuszczenie do konsumpcji? uznaje się opuszczenie procedury zawieszenia poboru akcyzy w odniesieniu do wyrobów akcyzowych, w tym opuszczenie niezgodne z przepisami. Z kolei, w myśl ustępu 4 cytowanego artykułu, za dopuszczenie do konsumpcji nie uważa się całkowitego zniszczenia ani nieodwracalnej utraty wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli zniszczenie lub utrata wynikają z właściwości tych wyrobów, nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej lub wynikają z zezwolenia udzielonego przez właściwe organy państwa członkowskiego. Wskazać przy tym należy, że w myśl art. 7 ust. 5 dyrektywy, każde państwo członkowskie ustanawia własne zasady i warunki ustalania strat, o których mowa w ust. 4. Ponadto, zgodnie z art. 9 dyrektywy stosuje się warunki wymagalności i stawki podatku akcyzowego obowiązujące w państwie członkowskim, w którym ma miejsce dopuszczenie do konsumpcji, w dniu, w którym podatek akcyzowy staje się wymagalny.

Jeżeli w trakcie przemieszczania wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy wystąpiła nieprawidłowość prowadząca do ich dopuszczenia do konsumpcji, zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. a), dopuszczenie do konsumpcji następuje w państwie członkowskim, w którym wystąpiła nieprawidłowość - artykuł 10 ust. 1 cyt. dyrektywy.

Natomiast zgodnie z ustępem 4 cytowanego wyżej artykułu, jeżeli wyroby akcyzowe objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy nie dotarły do miejsca przeznaczenia, a w trakcie przemieszczania nie wykryto żadnej nieprawidłowości prowadzącej do dopuszczenia tych wyrobów do konsumpcji zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. a), uznaje się, że nieprawidłowość wystąpiła w państwie członkowskim wysyłki i w momencie rozpoczęcia przemieszczania, chyba że w ciągu czterech miesięcy od rozpoczęcia przemieszczania zgodnie z art. 20 ust. 1, właściwe organy państwa członkowskiego wysyłki otrzymają wystarczające dowody, że przemieszczanie dobiegło końca zgodnie z art. 20 ust. 2, lub potwierdzające miejsce wystąpienia nieprawidłowości.

Cytowane wyżej przepisy dyrektywy zostały implementowane do krajowego porządku prawnego w przepisach ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. a ustawy, ubytki wyrobów akcyzowych to wszelkie straty wyrobów akcyzowych, określonych w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, powstałe podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji wyrobów energetycznych lub wyrobów tytoniowych.

Procedura zawieszenia poboru akcyzy to procedura stosowana podczas produkcji, magazynowania, przeładowywania i przemieszczania wyrobów akcyzowych, w trakcie której, gdy są spełnione warunki określone w przepisach niniejszej ustawy i aktów wykonawczych wydanych na jej podstawie, z obowiązku podatkowego nie powstaje zobowiązanie podatkowe - art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy.

Przedmiotem opodatkowania akcyzą są również ubytki wyrobów akcyzowych lub całkowite zniszczenie wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20. Wyrób uważa się za całkowicie zniszczony, gdy nie może już zostać wykorzystany jako wyrób akcyzowy - art. 8 ust. 3 ustawy.

Jednocześnie, w myśl postanowień art. 30 ust. 3 ustawy, zwalnia się od akcyzy ubytki wyrobów akcyzowych lub całkowite zniszczenie wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20, powstałe wskutek zdarzenia losowego lub siły wyższej, pod warunkiem że podatnik wykaże zaistnienie okoliczności uprawniających do zwolnienia. Zgodnie z art. 30 ust. 4 ustawy, zwalnia się od akcyzy ubytki wyrobów akcyzowych do wysokości ustalonej dla danego podmiotu przez właściwego naczelnika urzędu celnego na podstawie art. 85 ust. 1 pkt 1 albo ust. 2 pkt 1 lit. a.

Zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy następuje, w przypadku ubytków wyrobów akcyzowych lub całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20 ? z dniem powstania ubytków wyrobów akcyzowych lub ich całkowitego zniszczenia, a gdy nie można ustalić tego dnia - z dniem stwierdzenia przez uprawniony organ ubytków wyrobów akcyzowych lub ich całkowitego zniszczenia ? art. 42 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Zatem, z przywołanych wyżej przepisów dyrektywy i ustawy wynika, że ubytki wyrobów akcyzowych podlegają opodatkowaniu w państwie członkowskim, w którym powstały, a jeżeli nie można ustalić miejsca, w którym powstały - w państwie członkowskim, w którym zostały stwierdzone. Przy tym każde państwo członkowskie ustanawia własne zasady i warunki ustalania ubytków wyrobów akcyzowych. W przypadku opodatkowania ubytków stosuje się ogólną zasadę, zgodnie z którą stosuje się warunki wymagalności i stawki podatki akcyzowego obowiązujące w danym państwie członkowskim, w którym ma miejsce dopuszczenie do konsumpcji w dniu, w którym podatek akcyzowy staje się wymagalny.

W związku z powyższym, w sytuacji gdy przedmiotowe oleje opałowe były przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy i w państwie członkowskim, do którego wyroby zostały wysłane (Holandia), zostaną stwierdzone ubytki, to podlegają one opodatkowaniu akcyzą w tym państwie członkowskim, według zasad ustalonych w tym państwie. Zatem w opisanym we wniosku przypadku podmiotem zobowiązanym do zapłaty należnego podatku akcyzowego od powstałych w toku przemieszczania oleju opałowego ubytków jest Wnioskodawca, który dokonał wysyłki przedmiotowych wyrobów.

W związku z powyższym stanowisko Spółki należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa - art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.