Jakiego innego, niż skład podatkowy, środka nadzoru fiskalnego, o którym mowa w dyrektywie Rady 2003/96/WE (...)

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku akcyzowego w zakresie określenia sposobu kontroli (nadzoru fiskalnego) w przypadku korzystania ze zwolnienia od akcyzy gazu płynnego wykorzystywanego jako materiał pędny określonego w przepisach dyrektywy Rady 2003/96/WE.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi, między innymi, działalność w zakresie produkcji ogumienia. W transporcie na terenie firmy Spółka wykorzystuje wózki napędzane gazem propan-butan klasyfikowanym do kodu CN 2711 12 97, zaopatrzone w zbiorniki na gaz. Tankowanie wózka odbywa się na terenie Spółki w Wydzielonej Stacji Tankowania Wózków. Zbiornik na gaz stanowi integralną i niezdejmowalną część instalacji gazowej napędu wózka. Stacja Tankowania Wózków służy jedynie do obsługi wózków używanych na terenie Spółki i nie jest dostępna dla innych podmiotów oraz nie wykorzystuje się jej do tankowania samochodów. Wózki nie są pojazdami samochodowymi w rozumieniu ustawy prawo o ruchu drogowym. Wnioskodawca zamierza skorzystać ze zwolnienia z akcyzy w trybie § 8 rozporządzenia ministra finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą obowiązku uzyskania zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego Przepis § 8 rozporządzenia został wprowadzony w wykonaniu dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 lit. i) przywołanej dyrektywy państwa członkowskie mogą przyznawać zwolnienia z akcyzy wobec gazu płynnego wykorzystywanego jako materiały pędne pod kontrolą fiskalną. Na podstawie ww. przepisu dyrektywy Minister Finansów dokonał wprowadzenia do polskiego systemu prawnego przepisu uprawniającego w opisanej we wniosku sytuacji do zwolnienia z akcyzy dodając warunek w postaci obowiązku prowadzenia składu podatkowego.

W związku z powyższym zadano we wniosku następujące pytanie.

Jakiego innego, niż skład podatkowy, środka nadzoru fiskalnego, o którym mowa w dyrektywie Rady 2003/96/WE oraz innych przepisach Spółka może skorzystać w celu uzyskania zwolnienia od akcyzy w opisanej sytuacji...

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Spółki, kontrola fiskalna, o której mowa w dyrektywie może być prowadzona w innej formie, niż wskazana w przepisie § 8 ww. rozporządzenia. Przepisy dyrektywy nie przewidują, w przypadku tego zwolnienia od akcyzy, obowiązku prowadzeniu składu podatkowego. Zdaniem Wnioskodawcy wypełnienie wymogu nadzoru fiskalnego może nastąpić poprzez rejestrację podmiotów nabywających wyroby akcyzowe, czy składanie miesięcznej deklaracji do nadzoru podatkowego lub prowadzenie ewidencji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Z treści wniosku wynika, iż Spółka zamierza korzystać ze zwolnienia od akcyzy węglowodorów gazowych w stanie skroplonym klasyfikowanych do kodu CN 2711 12 97 przeznaczonych do użycia w pojazdach niebędących pojazdami samochodowymi. W ocenie Zainteresowanego, kontrola fiskalna, o której mowa w dyrektywie Rady 2003/96/WE, może być prowadzona w innej, mniej uciążliwej formie, niż wskazana w przepisie § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 32, poz. 228), dalej zwanego rozporządzeniem.

Zgodnie z § 8 rozporządzenia zwalnia się od akcyzy rozlewane do butli gazowych w składzie podatkowym i przeznaczone do użycia w urządzeniach, maszynach oraz pojazdach niebędących pojazdami samochodowymi w rozumieniu ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. ? Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, ze zm.) pozostałe węglowodory gazowe w stanie skroplonym o kodach CN od 2711 12 11 do 2711 19 00.

Należy zauważyć, iż prawo Unii Europejskiej obowiązuje bądź bezpośrednio, bądź wymaga wdrożenia do krajowego porządku prawnego. Na porządek prawny Unii Europejskiej składa się prawo pierwotne oraz prawo wtórne, uzupełniane orzecznictwem Europejskiego Trybunału Unii Europejskiej, który został powołany w celu kontrolowania przestrzegania oraz dokonywania wykładni prawa unijnego. Podstawową zasadą prawa unijnego, ustaloną w orzecznictwie Trybunału, jest zasada nadrzędności, która przewiduje, że prawo pierwotne oraz akty wydane na jego podstawie będą stosowane przed prawem krajowym. Do aktów prawa pierwotnego zalicza się przede wszystkim traktaty wraz z towarzyszącymi im załącznikami i protokołami.

Ponadto do prawa pierwotnego zalicza się wszelkie kolejne traktaty nowelizujące oraz traktaty o przystąpieniu nowych państw. Do aktów unijnego prawa wtórnego należy zaliczyć rozporządzenia, dyrektywy, decyzje, zalecenia i opinie. Dyrektywy skierowane są do państw członkowskich, określają cel, który powinien zostać osiągnięty w wyznaczonym terminie. Wybór metody i sposobu realizacji celu leży w gestii państw członkowskich.

Źródłami prawa unijnego w opisanym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym są obowiązująca od dnia 1 kwietnia 2010 r. dyrektywa Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG (Dz. Urz. UE L 9 str. 12), dalej zwaną dyrektywą 2008/118/WE oraz dyrektywa Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. Urz. UE L Nr 283 z 31.10.2003 r., str. 51 ze zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, str. 405 ze zm.), dalej określaną jako dyrektywa energetyczna.

Dyrektywa 2008/118/WE ustanawia ogólne zasady dotyczące podatku akcyzowego nakładanego bezpośrednio lub pośrednio na konsumpcję produktów energetycznych objętych dyrektywą 2003/96/WE.

Natomiast dyrektywa energetyczna wyznacza zakres wyrobów energetycznych i energii elektrycznej podlegających podatkowi akcyzowemu w ramach ujednoliconego systemu podatku akcyzowego. Wymieniona dyrektywa w art. 1 zobowiązuje państwa członkowskie do nakładania podatków na wyroby energetyczne i energię elektryczną zgodnie z jej regułami. Natomiast z treści przepisu art. 20 ust.1 lit. d) wymienionej dyrektywy, wynika, że produkty objęte kodami CN 2711 (z wyłączeniem 2711 11, 2711 21 i 2711 29), co do zasady, podlegają przepisom dotyczącym kontroli i przemieszczania obowiązującej obecnie dyrektywy 2008/118/WE, których produkcja, magazynowanie i przemieszczanie musi odbywać się w procedurze zawieszenia poboru akcyzy.

Wskazać należy, iż dyrektywa 2008/118/WE odnosząc się do przepisów dotyczących systemu kontroli i przemieszczania, w artykule 15 ust. 2 stanowi, iż produkcja, przetwarzanie i przechowywanie wyrobów akcyzowych, w przypadku jeżeli podatek akcyzowy nie został zapłacony, mają miejsce w składzie podatkowym.

Powyższe regulacje mają swoje odzwierciedlenie w przepisach art. 47 i art. 87 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 ze zm.) Zawarte tam uregulowania wskazują, iż produkcją wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy jest, między innymi, rozlew gazu skroplonego do butli gazowych. Natomiast, produkcja i magazynowanie wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, czyli przedmiotowych węglowodorów, może odbywać się wyłącznie w składzie podatkowym.

Zgodnie z treścią przepisu art. 15 ust. 1 lit. i) dyrektywie Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. Urz. UE L Nr 283 z 31.10.2003 r., str. 51 ze zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, str. 405 ze zm.), dalej określaną jako dyrektywa energetyczna, państwa członkowskie mogą przyznawać, pod kontrolą fiskalną, całkowite lub częściowe zwolnienia w zakresie poziomu opodatkowania wobec gazu płynnego wykorzystywanego jako materiał pędny.

Zatem, państwa członkowskie, w przypadku wprowadzenia do krajowego porządku prawnego wymienionego zwolnienia, zostały zobowiązane do utworzenia skutecznego sposobu kontroli przyznanych zwolnień od akcyzy. Powyższy przepis realizujący zwolnienie od akcyzy został implementowany do prawa krajowego w § 8 wymienionego rozporządzenia. Podkreślić w tym miejscu należy, iż zwolnienie od akcyzy następuje z chwilą rozlania gazu płynnego do butli gazowych, gdy wyroby akcyzowe znajdują się faktycznie na terenie składu podatkowego.

Z powyższego wynika również, że wyroby, które podlegają zwolnieniu, do chwili zwolnienia od akcyzy muszą znajdować się w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. Zatem, aby Spółka w przedstawionej sytuacji mogła korzystać ze zwolnienia od akcyzy, to napełnienie butli gazem płynnym musi nastąpić w składzie podatkowym.

Powyższy obowiązek nie został określony (sprecyzowany) w dyrektywie energetycznej, jednakże znajduje on swoje źródło w przepisach dyrektywy 2008/118/WE; jak również w regulacjach poprzednio obowiązującej w przedmiotowym zakresie dyrektywy 92/12/EWG; które jednoznacznie nakładają obowiązek produkcji i przechowywania wyrobów akcyzowych w składzie podatkowym w przypadku, gdy podatek akcyzowy od przedmiotowych wyrobów nie został jeszcze zapłacony, czyli w przypadku gdy do wyrobów ma zastosowanie procedura zawieszenia poboru akcyzy.

Obowiązek zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania zwolnień od podatku akcyzowego wynika również z orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 24 stycznia 2004 r. w sprawie C-185/00 Komisja przeciwko Finlandii, Trybunał wskazał, iż państwa członkowskie stosując zwolnienia od podatku akcyzowego, zobowiązane są do wprowadzenia regulacji, które skutecznie zapobiegać będą nadużywaniu przez podatników przyznanego zwolnienia (por. Akcyza w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, pod red. A. Kalinowskiej, Sz. Parulskiego, Wydawnictwo C.H. BECK, Warszawa 2006, s. 101-110).

Zatem, przepisy prawa Unii Europejskiej zobowiązują państwa członkowskie do wprowadzenia do krajowych systemów prawnych skutecznych warunków zwolnienia. Natomiast z treści wniosku wynika, że Spółka zamierza ograniczyć działanie przepisu dyrektywy do kwestii zwolnienia od akcyzy, a pomija pozostałą treść normy prawnej, która stanowi o wdrożeniu warunków zwolnienia mających zapobiec nadużyciom.

Reasumując stwierdzić należy, iż obowiązek rozlewu przedmiotowych węglowodorów do butli gazowych w składzie podatkowym jednoznacznie wynika ze wskazanych przepisów dyrektyw oraz z unormowań prawa krajowego. Zatem, wskazać należy, iż zakresie sposobu kontroli (nadzoru fiskalnego) zwolnienia od akcyzy gazu płynnego wykorzystywanego jako materiał pędny unormowania prawa krajowego nie są sprzeczne z regulacjami unijnymi.

Dodatkowo wskazać należy, iż opisane we wniosku zwolnienie od akcyzy nie jest nadmiernie uciążliwe dla zainteresowanych podmiotów, gdyż w opisywanym przypadku nie jest konieczne wypełnienie obowiązków określonych w art. 32 ust. 5-13 ustawy. Zatem, co do zasady, podmiot zużywający gaz płynny nie ma obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, czy prowadzenia ewidencji. Ponadto, podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy nie ma obowiązku składania deklaracji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.