Czy dokumentacja, którą dysponuje Spółka w każdym ze schematów opisanych wyżej w pkt 1-5, uzasadnia (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko ? przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2014 r. (data wpływu 28 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania 0% stawki podatku do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w świetle dokumentów posiadanych przez podatnika ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania 0% stawki podatku do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w świetle dokumentów posiadanych przez podatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

R. (dalej: Spółka) zajmuje się projektowaniem oraz produkcją systemów olejowych, w tym układów smarowania, układów hydraulicznego napędu i sterowania oraz układów filtracji i pielęgnacji olejów przemysłowych. Spółka realizuje m.in. dostawy do nabywców będących podatnikami podatku od wartości dodanej zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju [w rozumieniu art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: u.p.t.u)].

Dostawa do krajów Unii Europejskiej organizowana jest za pośrednictwem przewoźnika zamawianego przez Spółkę lub przez nabywcę. W praktyce, Spółka odnotowuje znaczące trudności przy kompletowaniu dokumentów transportowych z tzw. listem przewozowym CMR, które wskazywałyby jednoznacznie na odbiór towaru przez nabywcę.

Ze względu na specyfikę branży, w której działa Spółka, terminy płatności są niejednokrotnie odroczone. W związku z czym Spółka nie jest w posiadaniu dokumentów potwierdzających zapłatę za towar przed terminem złożenia deklaracji VAT, a takie dokumenty zazwyczaj otrzymywane są po około dwóch, trzech miesiącach.

Na gruncie złożonego wniosku istotne jest to, że cechą charakterystyczną w działalności Spółki jest to, że praktycznie całość produkcji realizowana jest pod konkretne zamówienie wybranego klienta. Produkty Spółki charakteryzują się wysokim stopniem indywidualizacji i przygotowywane są pod specyficzne potrzeby konkretnego nabywcy. Innymi słowy, z uwagi na zindywidualizowany charakter produktu (układów smarowania, układów hydraulicznego napędu i sterowania) jest on przeznaczony dla konkretnego zamówienia i dla konkretnego zamawiającego, a co za tym idzie, nie może być wykorzystany dla innych odbiorców.

W toku współpracy z odbiorcami z terenu UE (posiadającymi status podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska) można wyróżnić kilka schematów, w ramach których Spółka otrzymuje określone dokumenty potwierdzające ? jej zdaniem ? fakt wywozu towaru poza teren Polski w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej: WDT).

Poniżej przedstawiono te schematy:

1. Schemat 1 ? Spółka posiada: fakturę VAT, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (dalej: packing list lub delivery note), kserokopię listu CMR lub kserokopię w wersji elektronicznej (w obu przypadkach bez podpisu nabywcy) a także korespondencję elektroniczną, prowadzoną z nabywcą w języku angielskim, wysłaną z firmowego adresu e-mail nabywcy, w której nabywca potwierdza dostawę towarów;
2. schemat 2 ? Spółka posiada: fakturę VAT oraz korespondencję elektroniczną, prowadzoną z nabywcą w języku angielskim, wysłaną z firmowego adresu e-mail nabywcy, w której nabywca potwierdza dostawę towarów;
3. schemat 3 ? Spółka posiada: fakturę VAT, packing list, a także korespondencję elektroniczną, prowadzoną z nabywcą w języku angielskim, wysłaną z firmowego adresu e-mail nabywcy, w której nabywca potwierdza dostawę towarów;
4. schemat 4 ? towar wysyłany jest do kontrahenta nabywcy. Spółka posiada: fakturę VAT, packing list oraz korespondencję elektroniczną, prowadzoną z nabywcą w języku angielskim, wysłaną z firmowego adresu e-mail nabywcy, w której nabywca potwierdza dostawę towarów do swojego kontrahenta;
5. schemat 5 ? towar wysyłany jest do kontrahenta nabywcy. Spółka posiada: fakturę VAT, kserokopię listu CMR lub kserokopię w wersji elektronicznej (w obu przypadkach niepodpisane) oraz korespondencję elektroniczną, prowadzoną z nabywca w języku angielskim, wysłaną z firmowego adresu e-mail nabywcy, w której nabywca potwierdza dostawę towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokumentacja, którą dysponuje Spółka w każdym ze schematów opisanych wyżej w pkt 1-5, uzasadnia zastosowanie 0% stawki VAT z tytułu WDT?

Zdaniem Spółki, w każdym ze schematów opisanych wyżej w pkt 1-5 Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% z tytułu WDT ? dokumenty wskazane w poszczególnych schematach uprawniają do stwierdzenia, że towar z opuścił granice Rzeczypospolitej Polskiej i został doręczony do nabywcy na terenie UE.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami u.p.t.u, WDT podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Dodatkowo podatnik, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Dowodami, o których mowa powyżej, są następujące dokumenty ? jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora);
2. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

W przypadku, gdy wskazane dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 u.p.t.u, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywca, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśniecie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zestawienie powyższych regulacji z opisem stanu faktycznego pozwala, w ocenie Spółki, przyjąć, że w każdym z 5 schematów Spółka posiada dokumenty niezbędne do prawidłowego udokumentowania faktu wywozu towaru w ramach WDT. Za taki minimalny zestaw dokumentów, zdaniem Spółki, należy uznać fakturę VAT, która zawiera specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, a także dokumenty uzupełniające w postaci: packing list lub delivery note, które to dokumenty zawierają informacje na temat zawartości przesyłki, a także ilości oraz wagi i kubatury przesyłek.

Packing list lub delivery note wystawione przez Spółkę zawierają:

1. oznaczenie podmiotu, który jest nabywca towarów;
2. oznaczenie podmiotu, który jest odbiorcą towarów;
3. oznaczenie projektu oraz numeru umowy, której dotyczy dana przesyłka;
4. numer przesyłki;
5. miejsce załadunku;
6. miejsce wyładunku;
7. zawartość przesyłki;
8. wielkość oraz wagę opakowania;
9. rodzaj opakowania.

Wskazane dokumenty w stopniu wystarczającym opisują specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Ponadto, Spółka zawsze posiada korespondencję ?mailową?, prowadzoną z nabywcą lub kontrahentem nabywcy, w której w sposób wyraźny stwierdza się dostawę (robi to sam nabywca, bądź też kontrahent nabywcy). Taki zestaw dokumentów stanowi wystarczający dowód dokonania WDT, a tym samym upoważnia Spółkę do zastosowania 0% stawki VAT.

Tożsame stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej z dnia 2 września 2011 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP1-443-1340/09/11-7/S/PR, w której organy wskazał, że: ?Biorąc pod uwagę, że nigdzie nie stanowi się o formie dokumentów, zasadniczo dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność tych dokumentów. Zgodzić się zatem należy z twierdzeniem, że dowodem może być także dokument w formie elektronicznej lub przesłany faksem. Oznacza to tym samym, że w przedmiotem sprawie na spółce nie ciąży obowiązek dostarczenia dokumentów oryginalnych, i dopuszczalne jest w tym celu gromadzenie dokumentów w formie oryginałów, jak również ich kopii, a także w formie dokumentów przesłanych drogą elektroniczną lub faksem. Końcowo zaznaczyć należy, iż organy skarbowe dokonują oceny środków dowodowych, które przyczynia się do wykrycia prawdy materialnej a dowody te mają mieć formę dokumentów. Jednocześnie należy pamiętać, że dla opodatkowania dostawy wewnątrzwspólnotowej stawką preferencyjną w wysokości 0%, nie można wymagać od podatnika aby posiadał ściśle określone dowody, które nie spełniają wymogów formalnych, jeżeli sam fakt fizycznego przemieszczenia towarów z terytorium kraju zostanie przez wnioskodawcę wykazany innymi, zgodnymi z przepisami prawa dokumentami?.

Identycznie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 13 stycznia 2012 r. Nr IPTPP2/443-624/11-7/JN: ?Wnioskodawca posiadając oprócz kopii faktury VAT zawierającej szczegółowy asortyment towarów, oświadczenie podpisane przez nabywcę o otrzymaniu towaru, będzie uprawniony do zastosowania 0% stawki podatku z tytułu przedmiotowej dostawy towarów, pod warunkiem, że dokumenty te będzie posiadał przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej. Wskazać należy również, że prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT nie jest uzależnione od posiadania oryginałów dowodów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, ze każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona?.

Jak stwierdziła Spółka, wskazane powyżej interpretacje zapadły, co prawda, w nieco odmiennym stanie faktycznym oraz prawnym, jednakże wyrażone w nich stanowisko ma zastosowanie do sprawy będącej przedmiotem niniejszego wniosku.

Przepisy u.p.t.u nie wskazują jednoznacznie na dokumenty, które są konieczne aby zastosować stawkę 0% przy WDT, ani też na ich formę. W związku z tym, należy uznać, że dopuszczalne jest posiadanie przez Spółkę odpowiedniego zestawu dokumentów w dowolnej formie, które jednoznacznie prowadzą do wniosku, że wewnątrzwspólnotowa dostawa miała rzeczywiście miejsce.

Warto też zaznaczyć, że katalog dokumentów wymieniony w art. 42 ust. 11 u.p.t.u jest katalogiem otwartym, na co bezsprzecznie wskazuje użycie zwrotu ?w szczególności?. Prowadzi to do wniosku, że Spółka może wykorzystać także inne, niż wymienione w przepisie dowody, w celu udowodnienia, że towar faktycznie opuścił granice Polski w wykonaniu WDT. Na poparcie powyższego stanowiska przytoczyć wypada także fragment uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. o sygn. akt I FPS 1/10:

?Przepisy zobowiązujące podatnika do dostarczenia przekonującego dowodu na to, że towary fizycznie opuściły państwo członkowskie dostawy, nie mogą wykraczać poza to, co niezbędne do realizacji tego celu, co oznacza, że muszą uwzględniać zasadę proporcjonalności, a w szczególności nie mogą być wykorzystywane w sposób, który podważałby neutralność podatku VAT, stanowiącą podstawową zasadę wspólnego systemu podatku VAT ustanowionego przez przepisy wspólnotowe w tej dziedzinie.

(...) przy uwzględnieniu kompleksowej wykładni art. 42 ust. 1, 3 i 11 u.p.t.u., na którą składają się wykładnie: gramatyczna, systemowa oraz prowspólnotowa, na przedstawione do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne należy odpowiedzieć, że w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju?.

Uchwała NSA wyraźnie ? zdaniem Spółki ? stanowi, że podatnik jest zobowiązany do udowodnienia dokonania WDT tylko w niezbędnym zakresie. Jeżeli Spółka jest w posiadaniu faktury VAT i opisanych w schematach 1-5 dokumentów uzupełniających, które wskazują na specyfikację ładunku, a także korespondencji prowadzonej w formie elektronicznej z nabywca, który jednoznacznie potwierdza dostawę, to należy uznać, że Spółka wywiązała się z obowiązku udokumentowania WDT w sposób wystarczający.

Na zakończenie Spółka zwróciła uwagę na specyfikę jej działalności. Towary wytworzone przez nią charakteryzują się wysokim stopniem zindywidualizowania (najczęściej są projektowane do zastosowania w ściśle określonym miejscu, konkretnej fabryce), a ich kształt, specyfikacja, czy parametry uniemożliwiają ich zastosowanie w innym niż projektowane miejscu. Pozwala to dodatkowo uwiarygodnić fakt, że zostały one dostarczone nabywcy, albowiem dostawa do podmiotu trzeciego (np. na terenie Polski) jest wysoce nieprawdopodobna z uwagi na trudności w adaptacji produktu do nowych warunków pracy.

W świetle powyższego, w ocenie Spółki, uzasadnione jest twierdzenie, że w każdym z opisanych powyżej 5 schematów można przyjąć, że Spółka jest w posiadaniu dokumentów potwierdzających wywóz towaru poza granice Polski, a co za tym idzie, posiadając opisane w tych schematach dokumenty, ma podstawy do zastosowania stawki 0% przy WDT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) ? dalej ?ustawa? ? opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które ? myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy ? co do zasady ? rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

W świetle art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Przy czym przepis ten stosuje się ? jak wynika z ust. 2 pkt 1 tego artykułu ? pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7. (art. 13 ust. 6 ustawy).

W świetle art. 22 ust. 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

1. towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią ? miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy;
2. (?.);
3. towarów niewysyłanych ani nietransportowanych ? miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy;

(?).

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle treści art. 146a pkt 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do treści art. 42 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r.), wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Według 42 ust. 3 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r.), dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju ? w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony)
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. (uchylony)

• z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.
  

W świetle art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny ? dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Analiza przedstawionych regulacji pozwala na ustalenie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest uznanie danej dostawy za dostawę o charakterze wewnątrzwspólnotowym. Uprawnia to w konsekwencji do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji ? jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i jako taka zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji ? jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że rzeczywiście nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Drugi z warunków dotyczy zatem faktycznych, a nie prawnych aspektów transakcji i został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy. W związku z tym kluczowe jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został wywieziony z terytorium kraju oraz został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Istotą bowiem powołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych skutki podatkowe.

Dla zastosowania 0% stawki w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów. W świetle bowiem art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

W niniejszej kwestii należy odwołać się do przepisu art. 138 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. 2006.347.1 ze zm.) ? dalej Dyrektywa ? zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

W myśl art. 131 Dyrektywy, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 (zatem także w cyt. art. 138 ust. 1 Dyrektywy) stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

Z powołanych przepisów Dyrektywy wyprowadzić można wniosek, że zakres warunków formalnych, jakie mogą zostać określone przez państwa członkowskie dla zastosowania przez podatników zwolnienia (ewentualnie stawki 0%) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, może zostać ustalony swobodnie na tyle, na ile nie jest ograniczony celami sprecyzowanymi w tych przepisach Dyrektywy.

Z treści złożonego wniosku wynika, że w toku współpracy z odbiorcami towarów Spółki z terenu Unii Europejskiej (posiadającymi status podatników podatku od wartości dodanej zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska), Spółka wyróżnia kilka schematów, w ramach których otrzymuje określone dokumenty potwierdzające fakt wywozu towaru poza teren Polski w ramach wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Schematy te są następujące:

1. Spółka posiada: fakturę VAT, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (dalej: packing list lub delivery note), kserokopię listu CMR lub kserokopię w wersji elektronicznej (w obu przypadkach bez podpisu nabywcy), a także korespondencję elektroniczną, prowadzoną z nabywcą w języku angielskim, wysłaną z firmowego adresu e-mail nabywcy, w której nabywca potwierdza dostawę towarów;
2. Spółka posiada: fakturę VAT oraz korespondencję elektroniczną, prowadzoną z nabywcą w języku angielskim, wysłaną z firmowego adresu e-mail nabywcy, w której nabywca potwierdza dostawę towarów;
3. Spółka posiada: fakturę VAT, packing list, a także korespondencję elektroniczną, prowadzoną z nabywcą w języku angielskim, wysłaną z firmowego adresu e-mail nabywcy, w której nabywca potwierdza dostawę towarów;
4. towar wysyłany jest do kontrahenta nabywcy. Spółka posiada: fakturę VAT, packing list oraz korespondencję elektroniczną, prowadzoną z nabywcą w języku angielskim, wysłaną z firmowego adresu e-mail nabywcy, w której nabywca potwierdza dostawę towarów do swojego kontrahenta;
5. towar wysyłany jest do kontrahenta nabywcy. Spółka posiada: fakturę VAT, kserokopie listu CMR lub kserokopie w wersji elektronicznej (w obu przypadkach niepodpisane oraz korespondencję elektroniczną), prowadzoną z nabywca w języku angielskim, wysłaną z firmowego adresu e-mail nabywcy, w której nabywca potwierdza dostawę towarów.

Packing list lub delivery note wystawione przez Spółkę zawierają: oznaczenie podmiotu, który jest nabywca towarów; oznaczenie podmiotu, który jest odbiorcą towarów; oznaczenie projektu oraz numeru umowy, której dotyczy dana przesyłka; numer przesyłki; miejsce załadunku; miejsce wyładunku; zawartość przesyłki; wielkość oraz wagę opakowania; rodzaj opakowania. Spółka zawsze posiada korespondencję mailową, prowadzona z nabywcą lub kontrahentem nabywcy, w której w sposób wyraźny stwierdza się dostawę (robi to sam nabywca, bądź też kontrahent nabywcy).

Na tym tle Spółka powzięła wątpliwość dotyczącą zasadności zastosowania 0% stawki podatku do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w świetle posiadanych przez nią dokumentów.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz cytowane regulacje z zakresu podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że jeżeli dokumenty (funkcjonujące również w formie elektronicznej), którymi dysponuje Spółka w związku ze realizowaną sprzedażą wewnątrzwspólnotową, potwierdzają jednoznacznie ? jak zadeklarowano we wniosku ? faktyczne dostarczenie towaru do nabywców unijnych na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE, mogą być wystarczającą podstawą do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% (art. 42 ust. 3 i 11 ustawy).

Zauważyć przy tym należy, że powołane powyżej przepisy nie przesądzają o formie dokumentów, którą dany podmiot powinien się posługiwać w kontekście zasadnego zastosowania 0% stawki podatku. Zasadniczo dopuszczalna jest zatem każda ich forma, byle tylko pozwalała uprawdopodobnić (co najmniej) wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego. W dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentom przesyłanym, np. pocztą elektroniczną.

Na tle rozpatrywanej kwestii niezbędne jest jednak zastrzeżenie, że to czy posiadane przez Spółkę dokumenty (również w formie elektronicznej) rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ pierwszej instancji, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.