Odliczenie podatku naliczonego od zakupu motocykla i paliwa do jego napedu.

Odliczenie podatku naliczonego od zakupu motocykla i paliwa do jego napedu.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2011 r. (data wpływu 30 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego przy nabyciu motocykla oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do jego napędu - jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 30 września 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego przy nabyciu motocykla oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do jego napędu.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawca zamierza dokonać zakupu motocykla na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Pojazd ten ma służyć do przemieszczania się w zakresie codziennych czynności związanych z prowadzoną działalnością. Między innymi ma służyć do przewozu poczty, a także do przejazdów do instytucji i organów. Do tego motocykla będzie Pan kupować paliwo z podaniem numeru rejestracyjnego tego pojazdu.


W związku z powyższym zadano następujące pytania.


  • Czy w obecnie obowiązującym stanie prawnym istnieje możliwość odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od zakupu motocykla oraz prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do jego napędu...
  • Czy te same zasady obowiązywać będą po dniu 31 grudnia 2012 r....


Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli nabycie motocykla związane jest z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu tego motocykla, jak również paliwa do jego napędu. Pana zdaniem, obecnie obowiązujące przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia ?samochodu osobowego?, czy ?pojazdu samochodowego?. Skoro tak, to należy sięgać po definicje legalne zawarte w innych aktach prawnych, w tym przypadku w ustawie Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2005 r. nr 108, poz. 908 ze zm.). Podniósł Pan, iż takie działanie znajduje potwierdzenie w treści art. 86 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, gdzie ustawodawca określając np. pojazdy specjalne wyraźnie i jednoznacznie odsyła do przepisów prawa o ruchu drogowym. Stwierdził Pan, iż takie sformułowanie przepisów oznacza, iż dla potrzeb prawa podatkowego, a w tym przypadku - ustawy o podatku od towarów i usług - nie mogą być formułowane odrębne definicje, jeśli uprzednio zostały określone w innych ustawach właściwych dla tego rodzaju zagadnień. Wskazał Pan, iż stosuje w takim przypadku wykładnię systemową zewnętrzną. Dodał, iż gdyby ustawodawca chciał oddzielnie zdefiniować pojęcie samochodu, czy pojazdu, to w art. 2 ustawy wprowadziłby definicję legalną do tego konkretnego aktu prawnego. Po powołaniu treści art. 2 pkt 40, pkt 42 i pkt 45 ustawy prawo o ruchu drogowym, stwierdził Pan, iż występują różne definicje pojęć ?samochód osobowy?, ?inny samochód? i ?motocykl?, które pozwalają twierdzić, że motocykl nie jest samochodem osobowym, ani też innym samochodem. Podniósł Pan, iż Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 sierpnia 2008 r., sygn. akt I FSK 983/07, powołał się na klasyfikacje PKWiU i wskazał, że objęte oznaczeniem 35.4 motocykle o różnej pojemności i rodzaju silnika zostały ujęte, jako kategoria ?Pozostały sprzęt transportowy?, któremu nie podlegają ani samochody osobowe, ani też pojazdy samochodowe. Zdaniem Sądu, w odniesieniu do motocykli nie mogą mieć zastosowania regulacje art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, które dotyczą wyłącznie samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych. Na potwierdzenie swojego stanowiska powołał Pan interpretacje indywidualne (sygnatury: ITPP1/443-735/10/AJ, ITPP1/443-622/10/AT, ITPP1/443-818a/09/BK, ITPP2/443-685a/09/AJ), w których organy wskazują, że można odliczyć podatek naliczony w pełnej wysokości od zakupu motocykla i paliwa do jego napędu.

Pana zdaniem, brak ograniczenia w odliczeniu podatku naliczonego od nabycia motocykla równoznaczny jest z brakiem takiego ograniczenia w prawie do odliczania podatku naliczonego od paliwa nabywanego do jego napędu. Wskazał Pan, iż jedynym warunkiem dla odliczania podatku jest związek dokonanego zakupu z działalnością opodatkowaną.

W odniesieniu do drugiego pytania stwierdził Pan, iż ustawodawca opracował zasady odliczania podatku (zawarte w dodanym art. 86a ustawy), które będą obowiązywać w tym okresie, jednak przepisy te wejdą w życie dopiero z dniem 1 stycznia 2013 r. Podniósł Pan, iż przepisy te nadal dotyczą tylko i wyłącznie pojazdów samochodowych, w związku, z czym nie wprowadzają zmian w zasadach odliczenia podatku naliczonego od nabycia motocykla.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.


Stosownie do art. 86 ust.

1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. zasady odliczenia podatku związanego z nabyciem samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony regulują zapisy art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.).

W myśl postanowień art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca ? nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.


Z kolei ust. 2 tegoż artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:


  1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
  2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
  3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
  4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
  5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
  6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
  7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:


    1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
    2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.


Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (ust. 3 ww. artykułu).

Zgodnie z treścią art. 4 tej ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy rozporządzenia wykonawczego do tej ustawy nie definiują pojęcia ?pojazd samochodowy?, dlatego też należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.). Jak wskazują art. 2 pkt 31 i pkt 33 ww. ustawy, ?pojazd? oznacza środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszynę lub urządzenie do tego przystosowane, zaś ?pojazd samochodowy? - pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego. Motocykl natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 45 cyt. ustawy, jest to pojazd samochodowy jednośladowy lub z bocznym wózkiem ? wielośladowy.

W świetle powyższych przepisów uznać należy, iż obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej mają również zastosowanie do motocykli, z uwagi na fakt, iż motocykle uznane są za pojazdy samochodowe.

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 11 lit. b) ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r., z dniem 1 stycznia 2011 r. zostały uchylone przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast dodano m.in. przepisy art. 86a i 88a ustawy, które - stosownie do art. 9 pkt 2 tej ustawy - wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.


Zgodnie z art. 86a ustawy, w przypadku nabycia:


  1. samochodów osobowych,
  2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony


  • kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6000 zł.


W myśl ust. 2 cytowanego artykułu, przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy:


  1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
  2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
  3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
  4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
  5. pojazdów specjalnych - jeżeli z wyciągu ze świadectwa homologacji lub z odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, wynika, że jest to pojazd specjalny;
  6. pojazdów samochodowych innych niż wymienione w pkt 1-5, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:


    1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 425 kg,
    2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 493 kg,
    3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg;

  7. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.


Zgodnie z art. 88a ww. ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86a ust 1.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że zamierza Pan nabyć motocykl, który będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Do napędu ww. motocykla będzie Pan dokonywał zakupu paliwa.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że nie będzie Panu przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu motocykla, o którym mowa we wniosku, ale przysługuje w ograniczonym zakresie, t.j. 60% kwoty określonej w fakturze zakupu ? nie więcej niż 6.000 zł, przy założeniu, że będzie on służył wyłącznnie do wykonywania czynności opodatkowanych, o ile nie będą zachodziły przesłanki, o których mowa w art. 88 ustawy, wykluczające to prawo.

W konsekwencji, zgodnie z art. 4 ustawy nowelizującej, nie będzie Panu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa, które będzie wykorzystywane do jego napędu.

Ponadto należy stwierdzić, iż po dniu 1 stycznia 2013 r. będzie Panu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu motocykla oraz paliwa do jego napędu na zasadach określonych wyżej, o ile przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie ulegną zmianie w tym zakresie.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika