1. Czy Podatnik, prowadzący indywidualną działalność gospodarczą, może świadczyć usługi dla (...)

1. Czy Podatnik, prowadzący indywidualną działalność gospodarczą, może świadczyć usługi dla spółki cywilnej, w której jest udziałowcem oraz vice versa,
2. Czy Podatnik prowadzący indywidualną działalność gospodarczą, może sprzedać składniki swojego majątku (środki trwałe, wyposażenie, wartości niematerialne i prawne) spółce cywilnej, w której jest udziałowcem,
3. Czy koszty świadczenia przez firmę jednoosobową usług informatycznych dla spółki cywilnej, które to usługi są bezpośrednio związane z przychodami otrzymywanymi przez spółkę, mogą być zaliczane w pełnej wysokości do kosztów uzyskania spółki,
4. Czy koszty świadczenia przez spółkę cywilną usługi udostępniania części lokalu spółki cywilnej dla firmy jednoosobowej, które to usługi są bezpośrednio związane z przychodami otrzymywanymi przez najemcę, mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów przez przedsiębiorcę prowadzącego indywidualną działalność,
5. Czy podatnik w związku z tym, iż transakcje pomiędzy wyżej wskazanymi podmiotami (spółką cywilną i firmą jednoosobową) są transakcjami pomiędzy podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma obowiązek prowadzenia dokumentacji, o której mowa w art. 25a ust. 1, jeżeli wartość transakcji w roku podatkowym nie przekroczy limitów, o których mowa w art. 25a ust. 2,
6. Czy limity 30.000 EURO oraz 50.000 EURO, o których mowa w art. 25a ust. 2, liczy się proporcjonalnie np. do ilości dni prowadzenia transakcji między podmiotami, czy tyczy się całego roku podatkowego i nie zostaje przekroczony, choćby np. zawarto jedną transakcję świadczenia usług o wartości np. 30.000 EURO trwającą jeden dzień,
7. Czy podwyższona stawka podatku 50 %, o której mowa w art. 30d ustawy, może być zastosowana w przypadku podatnika, który nie przekroczył limitów, o których mowa wyżej

postanawia uznać stanowiska przedstawione we wniosku ? za prawidłowe.

Pismem z dnia 17.06.2007r. (data wpływu do tut. Organu ? 20.06.2007 r.) Pan T. zwrócił się do tut. Organu z wyżej wymienionymi zapytaniami, dotyczącym zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego. Podatnik oświadczył, iż w przedmiotowej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie oprogramowania, zdarzenia gospodarcze dokumentuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, jest czynnym podatnikiem VAT. Pomiędzy indywidualną działalnością gospodarczą podatnika a spółką cywilną, w której podatnik jest wspólnikiem dochodzi do transakcji gospodarczych. Udziały wspólników w przychodach i kosztach spółki wynoszą 50%. Na tle wyżej zaprezentowanego stanu faktycznego Podatnik zadaje zacytowane w sentencji pytania oraz przedstawia własne stanowisko prawne, które kształtuje się następująco:

W odniesieniu do pytania pierwszego i drugiego Podatnik stwierdza, że ponieważ indywidualna działalność gospodarcza oraz spółka cywilna to dwa odrębne podmioty gospodarcze nie ma przeszkód aby prowadziły ze sobą opisane transakcje. W odniesieniu do pytania trzeciego Pan T. prezentuje stanowisko, że o ile usługi świadczone przez firmę jednoosobową dla spółki cywilnej przyczynią się do uzyskania przychodów przez spółkę cywilną mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Prezentując własne stanowisko w odpowiedzi na pytanie czwarte Podatnik zauważa, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli usługi świadczone przez spółkę cywilną dla indywidualnej działalności gospodarczej przyczynią się do uzyskania przychodów mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Stanowisko Podatnika dotyczące pytania szóstego jest następujące: Zgodnie z art. 25a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek prowadzenia dokumentacji, o której mowa w art. 25a ust. 1 istnieje tylko i wyłącznie w przypadku przekroczenia limitów 30.000 i 50.000 EURO wartości transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami. W odniesieniu do pytania siódmego Pan T. stwierdza, iż zgodnie z brzmieniem art. 25a ust. 2 wyżej wymienionej ustawy limit 30.000 EURO liczy się wyłącznie w skali roku podatkowego i nie ma znaczenia czas trwania oraz wartość poszczególnych transakcji w obrębie roku podatkowego.

W nawiązaniu do pytania ósmego Podatnik konkluduje, że zgodnie z postanowieniami art. 30d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, właściwy organ podatkowy lub właściwy organ kontroli skarbowej mogą zastosować stawkę 50% tylko w przypadku, gdy podatnik nie przedstawi tym organom wymaganej dokumentacji podatkowej. Jednakże jeżeli podatnik nie przekroczy limitów, o których mowa w art. 25a ust. 2 nie ma obowiązku prowadzenia dokumentacji, o której mowa w art. 25a ust. 1 ? a co za tym idzie organy podatkowe nie mogą zastosować stawki 50% nawet w przypadku gdy podatnik nie przedstawi dokumentacji, o której mowa w art. 25a ust. 1 gdyż dokumentacja ta nie jest w takim przypadku wymagana przez przepisy ustawy.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie dokonał analizy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku jak również stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku i postanowił co następuje:

W myśl art. 14a § 1 cytowanej wyżej ustawy Ordynacja podatkowa naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Zgodnie z art. 14a § 4 udzielenie powyższej interpretacji następuje w drodze postanowienia.

Zagadnienia dotyczące kosztów uzyskania przychodu, zostały uregulowane w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Zgodnie z artykułem 22 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Tak więc, aby dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, musi istnieć bezpośredni związek kosztu z prowadzoną działalnością, a jego poniesienie ma, bądź może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu dla danego rodzaju działalności, albo w sposób oczywisty służy zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodu, i nie jest wymieniony w art. 23 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 1 za przychód z działalności uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą samodzielnie oraz w formie spółki cywilnej funkcjonuje w obrocie gospodarczym podwójnie ? jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą indywidualnie oraz w formie spółki cywilnej. Należy zgodzić się ze stwierdzeniem Podatnika, że indywidualna działalność gospodarcza i spółka cywilna są dwoma odrębnymi podmiotami gospodarczymi. W związku z powyższym dopuszczalne są wzajemne transakcje pomiędzy powyższymi podmiotami. Transakcje te mogą polegać między innymi na wzajemnym świadczeniu usług (również w zakresie udostępniania części lokalu), sprzedaży składników swojego majątku.

Jednakże należy, w tym miejscu zauważyć, że wskazaną wyżej korelację pomiędzy kosztem uzyskania przychodu a samym przychodem należy również przenieść na grunt przychodów i kosztów ich uzyskania dwóch kooperujących ze sobą podmiotów. I tak, odpowiadając na pytania pierwsze, drugie, trzecie i czwarte ? Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie pragnie podkreślić, iż w związku z tym, iż wzajemna wymiana transakcji pomiędzy dwoma podmiotami nie jest zabroniona przepisami prawa i możliwe jest wzajemne świadczenie swoich usług, sprzedaż składników majątku, jak również świadczenie usług polegających na udostępnianiu części lokalu, to w świetle postanowień art. 22 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy dla firmy (spółki cywilnej) nabywającej daną usługę (informatyczną) transakcja ta będzie kosztem uzyskania przychodu, po spełnieniu wyżej wymienionych warunków, natomiast dla firmy świadczącej usługę operacja gospodarcza ta winna zostać zakwalifikowana jako przychód należny zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy. Analogicznie sytuacja ta będzie się kształtować w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego w pytaniu czwartym (po stronie najemcy ? Podatnika prowadzącego indywidualną działalność gospodarczą - koszt wynajmu jest kosztem uzyskania przychodu natomiast po stronie wynajmującego tj. spółki cywilnej usługa najmu stanowi przychód).

W odniesieniu do pytania drugiego tut. Organ podatkowy nadmienia, iż w związku z tym, iż w świetle wyżej poczynionych ustaleń, jeden podmiot gospodarczy (przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w formie indywidualnej) może sprzedać składniki swojego majątku drugiemu podmiotowi gospodarczemu (spółce cywilnej), to zgodnie z art. 14 ust. 2 przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust.

   1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500,00 zł.,

3. wartościami niematerialnymi i prawnymi ? ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Art. 10 ust. 2 pkt 3 cytowanej w sentencji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi natomiast, iż źródłem przychodu jest również odpłatne zbycie składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W świetle powyższych ustaleń, należy przyjąć, iż sprzedaż przez Podatnika prowadzącego działalność gospodarczą indywidualnie składników swojego majątku (środków trwałych, wyposażenia, wartości niematerialnych i prawnych) jest przychodem z działalności gospodarczej. Należy również zaznaczyć, iż zawieranie w/wym. transakcji podporządkowane jest określonym wymogom. Ustalone warunki transakcji nie mogą różnić się od warunków, które ustaliłyby między sobą całkowicie niezależne podmioty a ceny usług czy sprzedaży składników powinny być ustalone na poziomie cen rynkowych.

Odnosząc się do związków gospodarczych pomiędzy podmiotami Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego informuje, iż kwestię powyższą regulują przepisy art. 25 - art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Artykuł 25 ust. 1 stanowi, iż: jeżeli podatnik podatku dochodowego mający siedzibę (zarząd) lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (podmiot krajowy), bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym za granicą lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę za granicą (podmiot zagraniczny), bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo, te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i zagranicznym lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów - i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały ? dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań. Art. 25 ust. 4 stanowi natomiast, iż wyżej wymienione uregulowania stosuje się również gdy, podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo, te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów. Zgodnie z art. 25a ust. 1 podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami powiązanymi ? w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4 są obowiązani do sporządzania dokumentacji podatkowej takich transakcji obejmującej:

1. określenie funkcji, jakie spełniać będą podmioty uczestniczące w transakcji,
2. określenie wszystkich przewidywanych kosztów związanych z transakcją oraz formę i termin zapłaty,
3. metodę i sposób kalkulacji zysków oraz określenie ceny przedmiotu transakcji,
4. określenie strategii gospodarczej oraz innych działań w jej ramach- w przypadku gdy na wartość określenia transakcji miała wpływ strategia przyjęta przez podmiot,
5. wskazanie innych czynników ? w przypadku gdy w celu określenia wartości przedmiotu transakcji przez podmioty uczestniczące w transakcji uwzględnione zostały te inne czynniki,
6. określenie oczekiwanych przez podmiot obowiązany do sporządzenia dokumentacji, korzyści związanych z uzyskaniem świadczeń ? w przypadku umów dotyczących świadczeń o charakterze niematerialnym.

Stosownie do art. 25a ust.2 obowiązek, o którym mowa wyżej (w ust. 1) obejmuje transakcję lub transakcje między podmiotami powiązanymi, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymaganych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

1. 30.000 EURO ? w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępniania wartości niematerialnych lub prawnych albo,
2. 50.000 EURO ? w pozostałych przypadkach.

Art. 30d powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdza, natomiast jeżeli właściwy organ określi na podstawie art. 25 dochód podatnika w wysokości wyższej (stratę w wysokości niższej) niż zadeklarowana przez podatnika w związku z dokonaniem transakcji, o których mowa w art. 25a, a podatnik nie przedstawi tym organom wymaganej przez te przepisy dokumentacji podatkowej ? różnicę między dochodem zadeklarowanym przez podatnika a określonym przez te organy opodatkowuje się stawką 50%.

W świetle wyżej zaprezentowanych uregulowań prawnych Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego stwierdza, iż przesłanką obowiązku dokumentacyjnego, wynikającego z art. 25a ust. 1 ustawy, jest wartość transakcji lub grupy transakcji realizowanych z podmiotem powiązanym ? w momencie gdy nastąpi przekroczenie w roku podatkowym ww. poziomu (pytanie szóste). Zapisy zawarte w wyżej wymienionym przepisie nie zawierają jakiegokolwiek elementu proporcjonalnego liczenia limitów (pytanie siódme). Podwyższoną stawkę 50%, która wynika z art. 30d, stosuje się w odniesieniu do podatników (będących podmiotami powiązanymi), którzy realizują transakcje, o których stanowi art. 25a (przekraczają wskazane tam limity).

W związku z powyższym stanowiska Podatnika, w odniesieniu do pytania pierwszego, drugiego, trzeciego, czwartego, szóstego, siódmego i ósmego tut. Organ podatkowy uznaje za zgodne. Jednocześnie nadmienia się, że w zakresie pytania piątego zostanie udzielona odpowiedź odrębnym pismem.