Skutki podatkowe nabycia udziałów w spółce komandytowej

Skutki podatkowe nabycia udziałów w spółce komandytowej

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2017 r. (data wpływu 3 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty dożywotniej renty w zamian za ogół praw i obowiązków w spółce komandytowej ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2017 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty dożywotniej renty w zamian za ogół praw i obowiązków w spółce komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną i posiada rezydencję podatkową w Polsce.

Wnioskodawczyni jest komandytariuszem spółki komandytowej (dalej: ?Spółka?). Spółka ma w sumie trzech komandytariuszy (osoby fizyczne) i jednego komplementariusza w postaci spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Wnioskodawczyni zamierza nabyć od jednego z komandytariuszy przysługujący mu ogół praw i obowiązków w Spółce. Komandytariusz, który zbędzie na rzecz Wnioskodawczyni ogół praw i obowiązków jest ojcem Wnioskodawczyni i zamierza zbyć ogół praw i obowiązków, ponieważ jego wiek i stan zdrowia nie pozwalają mu na dalszy, aktywny udział w Spółce.

W zamian za zbywany ogół praw i obowiązków Wnioskodawczyni miałaby wypłacać zbywającemu dożywotnią rentę. Nie określono jeszcze wysokości renty, jednak Wnioskodawczyni rozważa określenie wysokości renty jako procent od zysku netto spółki komandytowej na koniec każdego miesiąca, ewentualnie określony z góry ryczałt. Możliwe jest również przyjęcie jakiejś metody mieszanej. Uzyskiwana renta ma pozwolić zbywającemu wspólnikowi na dostatnie życie.

W umowie zbycia nie będzie możliwe określenie wysokości wynagrodzenia, ponieważ nie jest możliwe określenie okresu, w jakim renta ma być wypłacana. Umowa będzie zawierała jedynie postanowienia pozwalające określić sposób obliczenia wysokości renty za poszczególne miesiące. Zbywającemu Wspólnikowi ma być zagwarantowane również prawo wglądu do ksiąg Spółki, aby miał kontrolę nad prawidłowością obliczenia wysokości jego renty.

Ze względu na sposób określenia wynagrodzenia i brak możliwości przewidzenia okresu wypłaty renty należy wziąć pod uwagę, że wypłacone za ogół praw i obowiązków wynagrodzenie może być zarówno niższe niż rynkowa wartość tych praw w dniu zbycia, jak i wyższe od tej wartości. Jak wskazano wyżej, planowane zbycie ma na celu przeprowadzenie sukcesji dorobku ojca Wnioskodawczyni oraz zagwarantowanie mu dostatniego życia na starość.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

  1. Czy planowana transakcja, w ramach której za ogół praw i obowiązków w Spółce Wnioskodawczyni będzie wypłacała dożywotnią rentę, będzie stanowiła świadczenie nieodpłatne lub częściowo odpłatne?
  2. Jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie twierdząca, czy Wnioskodawczyni będzie mogła skorzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni (w odniesieniu do pytania nr 1), planowana transakcja, w ramach której w zamian za ogół praw i obowiązków w Spółce Wnioskodawczyni będzie wypłacała dożywotnią rentę, nie będzie stanowiła świadczenia nieodpłatnego lub częściowo nieodpłatnego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ?ustawa o PIT?) nie definiuje pojęcia świadczenia nieodpłatnego oraz świadczenia częściowo odpłatnego. Orzecznictwo i praktyka objaśniają jednak, czym takie nieodpłatne świadczenie jest. Dla przykładu Naczelny Sąd Administracyjny uznał w wyroku z dnia 12 grudnia 2008 r. (sygn. akt II FSK 1361/07), że nieodpłatne świadczenie obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub też te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inna formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie mające konkretny wymiar majątkowy czy finansowy.

Zasadniczo nieodpłatne świadczenie wiąże się z powstaniem przysporzenia majątkowego dla jednej strony (strona nie płaci za korzystanie z rzeczy, wykonanie usługi) oraz zmniejszenia aktywów, nie uzyskania przysporzenia przez drugą stronę.

Zgodnie z art. 11 ustawy o PIT świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia stanowią przychód podatnika.

W omawianej transakcji Wnioskodawczyni ma w zamian za ogół praw i obowiązków w Spółce wypłacać miesięcznie rentę. Renta ma być płacona dożywotnio zbywcy ogółu praw i obowiązków w Spółce. Nie sposób w związku z tym uznać, że świadczenie, jakie ma uzyskać Wnioskodawczyni będzie świadczeniem nieodpłatnym. Świadczeniem wzajemnym, jakie będzie realizowała Wnioskodawczyni będzie comiesięczna, dożywotnia renta wypłacana zbywcy.

Jednocześnie nie sposób stwierdzić, czy świadczenie uzyskane przez Wnioskodawczynię będzie miało częściowo odpłatny charakter. W szczególności w momencie dokonania transakcji nie jest możliwe ustalenie, czy wysokość wypłaconych przez Wnioskodawczynię rent miesięcznych będzie niższa czy wyższa niż wartość ogółu praw i obowiązków w Spółce w dniu dokonania transakcji.

W takiej sytuacji w momencie ewentualnego osiągnięcia przychodu z tytułu otrzymania częściowo odpłatnego świadczenia nie jest możliwe wskazanie wysokości przysporzenia Wnioskodawczyni, które miałoby stanowić Jej przychód. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawczyni otrzymanie ogółu praw i obowiązków w Spółce w zamian za dożywotnią, wypłacaną miesięcznie rentę, nie będzie stanowiło świadczenia nieodpłatnego ani częściowo odpłatnego i nie będzie generowało przychodu u Wnioskodawczyni.

Zdaniem Wnioskodawczyni (w odniesieniu do pytania nr 2), gdyby uznać, że transakcja, w ramach której w zamian za ogół praw i obowiązków w Spółce Wnioskodawczyni będzie wypłacała dożywotnią rentę będzie stanowiła świadczenie nieodpłatne lub częściowo odpłatne, przychód jaki powstanie z tego tytułu będzie korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego wspólnik, który zamierza zbyć na rzecz Wnioskodawczyni ogół praw i obowiązków w Spółce, jest ojcem Wnioskodawczyni. Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o PIT wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Zgodnie z art. 14 ustawy o podatku od spadków i darowizn do grupy I podatkowej zalicza się małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów, a do grupy II podatkowej zalicza się zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych.

Ojciec stanowi wstępnego Wnioskodawczyni, stąd też świadczenie otrzymane przez Wnioskodawczynię, jeśli będzie w ogóle generowało dla Niej przychód, powinno korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego. Będzie to, w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o PIT świadczenie w naturze lub inne nieodpłatne świadczenie, uzyskane od osoby zaliczonej do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust.

1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Stosownie do art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3. Przy czym, w myśl art. 5a pkt 26 ww. ustawy, przez spółkę niebędącą osobą prawną, należy rozumieć spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577) spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna. Spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona (art. 102 ww. Kodeksu).

W myśl art. 65 § 1 Kodeksu spółek handlowych w przypadku wystąpienia wspólnika ze spółki wartość udziału kapitałowego wspólnika albo jego spadkobiercy oznacza się na podstawie osobnego bilansu, uwzględniającego wartość zbywczą majątku spółki.

Jako dzień bilansowy przyjąć należy:

  1. w przypadku wypowiedzenia ? ostatni dzień roku obrotowego, w którym upłynął termin wypowiedzenia;
  2. w przypadku śmierci wspólnika lub ogłoszenia upadłości ? dzień śmierci albo dzień ogłoszenia upadłości;
  3. w przypadku wyłączenia wspólnika na mocy prawomocnego orzeczenia sądu ? dzień wniesienia pozwu. (art. 65 § 2 ww. Kodeksu).

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym Wnioskodawczyni zamierza nabyć od jednego z komandytariuszy przysługujący mu ogół praw i obowiązków w spółce komandytowej. Komandytariusz, który zbędzie na rzecz Wnioskodawczyni ogół praw i obowiązków jest ojcem Wnioskodawczyni. W zamian za zbywany ogół praw i obowiązków Wnioskodawczyni miałaby wypłacać zbywającemu dożywotnią rentę. Nie określono jeszcze wysokości renty, jednak Wnioskodawczyni rozważa określenie wysokości renty jako procent od zysku netto spółki komandytowej na koniec każdego miesiąca, ewentualnie określony z góry ryczałt. Możliwe jest również przyjęcie jakiejś metody mieszanej. W umowie zbycia nie będzie możliwe określenie wysokości wynagrodzenia, ponieważ nie jest możliwe określenie okresu, w jakim renta ma być wypłacana. Umowa będzie zawierała jedynie postanowienia pozwalające określić sposób obliczenia wysokości renty za poszczególne miesiące.

Należy wskazać, że udział w spółce osobowej, do której należy m.in. spółka komandytowa, określany jest jako ogół praw i obowiązków wspólnika. Do podstawowych praw i obowiązków wspólników zaliczyć można prawo reprezentowania spółki i prowadzenia jej spraw, prawo do udziału w zyskach spółki, obowiązek ponoszenia odpowiedzialności za zobowiązania spółki oraz obowiązek wniesienia wkładu. Z uwagi na treść wniosku wskazać również należy, że w doktrynie prawa handlowego (prawa spółek) podkreśla się, że udział wspólników może być zbyty tylko jako całość, a więc rozumiany jako ogół praw i obowiązków.

Zgodnie z art. 10 § 1 Kodeksu spółek handlowych, ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej może być przeniesiony na inną osobę tylko wówczas, gdy umowa spółki tak stanowi.

Co istotne zasada ta dotyczy również tzw. udziału kapitałowego, ściśle powiązanego z wkładami wspólników, definiowanego jako określona wartość księgowa wyrażona w pieniądzu i zapisana na koncie wspólnika w księgach handlowych. Udział ten nie może być przedmiotem samodzielnego obrotu i może być przeniesiony na inną osobę w ramach zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce.

Według art. 10 § 2 ww. ustawy, ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej może być przeniesiony na inną osobę tylko po uzyskaniu pisemnej zgody wszystkich pozostałych wspólników, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. W myśl art. 10 § 3 powyższej ustawy, w przypadku przeniesienia ogółu praw i obowiązków wspólnika na inną osobę, za zobowiązania występującego wspólnika związane z uczestnictwem w spółce osobowej i zobowiązania tej spółki osobowej odpowiadają solidarnie występujący wspólnik oraz wspólnik przystępujący do spółki. Zgodnie z art. 51 § 2 ww. ustawy, określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach.

W świetle powyższych przepisów wspólnik przystępujący do spółki komandytowej lub wstępujący w miejsce ustępującego wspólnika nabywa prawa i obowiązki w spółce. Jako wspólnikowi tej spółki przysługiwać będzie mu roszczenie wobec spółki o wypłatę zysku. Jest to prawo, którego nie może ograniczyć umowa spółki. Umowa ta może bowiem wyłączyć wspólnika jedynie od udziału w stratach. Niedopuszczalne jest rozszczepianie praw i obowiązków, jak również zbycie tylko pojedynczych praw. W przypadku zbycia, to na wspólnika przystępującego przechodzi ogół praw i obowiązków w takim zakresie, w jakim przysługiwał on wspólnikowi występującemu w momencie dokonywania czynności przeniesienia. Niedopuszczalne jest więc wydzielenie w ramach praw (oraz obowiązków) wspólnika występującego dwóch (lub więcej) kompleksów praw oraz obowiązków i przeniesienie ich odrębnie na inne podmioty.

Z uwagi na powyższe stwierdzić należy, że skoro przedmiotem nabycia w niniejszej sprawie będzie ogół praw i obowiązków wspólnika spółki komandytowej, to zgodnie z przedstawioną wyżej zasadą nierozszczepialności udziału w spółce komandytowej Wnioskodawczyni nabędzie całość przysługujących zbywającemu praw i obowiązków w spółce.

Spółka komandytowa jest spółką, która nie posiada osobowości prawnej. Spółka ta nie jest samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w tej spółce uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem takiej spółki jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Co do zasady do przychodów z działalności gospodarczej należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

Przychodem z działalności gospodarczej jest, zgodnie z przepisem art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

  1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia ? według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
  2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione ? według cen zakupu;
  3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku ? według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
  4. w pozostałych przypadkach ? na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Mając na uwadze powyższe regulacje prawne, należy wskazać, że art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma wyczerpujący charakter, a co za tym idzie, źródłem ?innych nieodpłatnych świadczeń? w rozumieniu tej ustawy mogą być wyłącznie bezpłatne usługi bądź bezpłatne udostępnienie określonych przez ustawodawcę rzeczy lub praw. Zatem, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Istotą ?nieodpłatnego świadczenia? jest to, że otrzymujący przysporzenie nie jest zobowiązany do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Aby dane świadczenie mogło być uznane za świadczenie nieodpłatne konieczne jest by polegało ono wyłącznie na jednostronnym przysporzeniu po stronie podmiotu, który świadczenie to uzyskał. Nieodpłatnym świadczeniem będą więc w szczególności wszelkie wykonane na rzecz uprawnionego świadczenia np. przyznające mu prawa do użytkowania składnika majątku.

W opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawczyni w zamian za otrzymany ogół praw i obowiązków w spółce komandytowej będzie zobowiązana do wypłaty comiesięcznego, dożywotniego świadczenia, nazwanego ?rentą?.

Wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają pojęcia ?renta?, dlatego przy jego interpretacji należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.).

Umowa renty została zdefiniowana w art. 903 ww. ustawy Kodeks cywilny. Zgodnie z jego treścią, przez umowę renty, jedna ze stron zobowiązuje się względem drugiej do określonych świadczeń okresowych w pieniądzu lub w rzeczach oznaczonych tylko co do gatunku.

W umowie renty nie można skutecznie zamieścić ani skutecznego zobowiązania się do innych (tj. innych niż pieniężne lub oznaczone co do gatunku) świadczeń, nawet o charakterze okresowym, ani też zobowiązania się do nieczynienia.

Zgodnie z art. 906 § 1 Kodeksu cywilnego do renty ustanowionej za wynagrodzeniem stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży. Natomiast do renty ustanowionej bez wynagrodzenia stosuje się przepisy o darowiźnie (art. 906 § 2 Kodeksu cywilnego).

Cechą umów odpłatnych jest to, że świadczenie jednej strony umowy znajduje swój odpowiednik w świadczeniu drugiej strony. Jest to sytuacja, gdy każda ze stron umowy uzyskuje ekwiwalent (równoważnik) dla świadczenia własnego. Nie dochodzi więc w takim przypadku do sytuacji, gdy tylko jedna ze stron odnosi korzyść z dokonanego świadczenia, a świadczenie zbywcy nie odbywa się kosztem uszczuplenia własnego majątku, gdyż każda ze stron uzyskuje jakąś korzyść majątkową.

Zatem, przedstawiona przez Wnioskodawczynię w opisie zdarzenia przyszłego transakcja nabycia ogółu praw i obowiązków stanowi umowę wiązaną, ponieważ wiąże się z obowiązkiem zapłaty za otrzymane przysporzenie do majątku Wnioskodawczyni. W związku z tym świadczenie ma charakter odpłatny, skoro zbywający ogół praw i obowiązków wspólnik spółki komandytowej otrzyma za nie nieokreśloną kwotę pieniędzy w postaci dożywotniej renty.

Powyższe oznacza dla Wnioskodawczyni, że w momencie nabycia przez Nią ww. praw i obowiązków w spółce komandytowej, zwiększeniu ulegnie Jej udział w całości majątku spółki, a w następstwie tego, zwiększeniu ulegnie także Jej udział w zyskach spółki komandytowej. Jednakże Wnioskodawczyni, nie poniesie jednorazowego wydatku w związku z ww. nabyciem, ponieważ, zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, zapłatę za zbywane prawa i obowiązki wspólnik zbywający ogół praw i obowiązków spółki komandytowej otrzyma w formie świadczenia nazwanego ?rentą?. W przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni powiększy swój majątek o nabywane udziały w zamian za świadczenie pieniężne wypłacane zbywającemu.

W konsekwencji, planowane nabycie przez Wnioskodawczynię ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej w zamian za wypłatę dożywotniej renty, nie będzie stanowiło świadczenia nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego.

Tutejszy Organ zaznacza, że Wnioskodawczyni w stanowisku do pytania nr 2, wskazała, że gdyby uznać, że transakcja, w ramach której w zamian za ogół praw i obowiązków w spółce Wnioskodawczyni będzie wypłacała dożywotnią rentę, będzie stanowiła świadczenie nieodpłatne lub częściowo odpłatne, przychód jaki powstanie z tego tytułu korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2017 r., poz. 833, z późn. zm.) wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

Jak stanowi art. 14 ust. 2 ww. ustawy, zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Według art. 14 ust. 3 ww. ustawy, do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

  1. do grupy I - małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
  2. do grupy II - zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
  3. do grupy III - innych nabywców.

Organ podatkowy dokonując interpretacji przepisów prawa podatkowego stwierdził, że zawarta umowa pomiędzy Wnioskodawczynią a Jej ojcem ma charakter odpłatny, ponieważ za nabywany ogół praw i obowiązków w spółce komandytowej Wnioskodawca jest zobowiązany wypłacić zbywającemu nieokreśloną kwotę pieniędzy tytułem dożywotniej renty.

Zatem, mając na uwadze okoliczność, że pytanie oznaczone nr 2 w złożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zostało sformułowane w sposób warunkowy, tj. uzależnione od pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, w związku z tym odpowiedź na to pytania stała się bezprzedmiotowa.

Mając powyższe na uwadze, należało uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego we wniosku ? nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ?, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika