Skutki podatkowe zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2017 r. (data wpływu 3 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z praw majątkowych w zamian za świadczenie rentowe w związku ze zbyciem ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2017 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną i posiada rezydencję podatkową w Polsce.

Wnioskodawca jest komandytariuszem spółki komandytowej (dalej: ?Spółka?). Spółka ma w sumie trzech komandytariuszy (osoby fizyczne) i jednego komplementariusza w postaci spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Wnioskodawca wniósł do spółki komandytowej wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa, które poprzednio prowadził w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej. Po wniesieniu wkładu Wnioskodawca zaprzestał prowadzenia przedsiębiorstwa w ramach jednoosobowej działalności, dalej było ono prowadzone przez Spółkę.

W skład wniesionego przedsiębiorstwa wchodziły w szczególności: nieruchomość zabudowana halą produkcyjną, wykorzystywana dla celów prowadzenia działalności, środki trwałe w postaci specjalistycznych maszyn i urządzeń, sprzętu komputerowego, wózków widłowych, samochodów ciężarowych oraz osobowych i inne. W związku z prowadzeniem działalności zawarte również zostały umowy stanowiące zobowiązania (np. umowy leasingu).

Ze względu na swój wiek i stan zdrowia oraz brak sił na aktywne uczestnictwo w prowadzonej przez spółkę komandytową działalności gospodarczej, Wnioskodawca rozważa zakończenie aktywności zawodowej, w tym w szczególności udziału w Spółce. Losy Spółki, dorobku Wnioskodawcy, mają zostać powierzone Jego córce, która jest jednym z pozostałych komandytariuszy.

Wnioskodawca zamierza zbyć swój ogół praw i obowiązków w Spółce na rzecz swojej córki, pozostałego komandytariusza.

W zamian za zbywany ogół praw i obowiązków komandytariusz miałby wypłacać Wnioskodawcy dożywotnią rentę. Nie określono jeszcze wysokości renty, jednak Wnioskodawca rozważa określenie wysokości renty jako procent od zysku netto Spółki komandytowej na koniec każdego miesiąca, ewentualnie określony z góry ryczałt. Możliwe jest również przyjęcie jakiejś metody mieszanej. Uzyskiwana renta ma pozwolić Wnioskodawcy na funkcjonowanie na odpowiednim poziomie, w taki sposób, aby nie odczuł pogorszenia sytuacji finansowej.

W umowie zbycia nie będzie możliwe określenie wysokości wynagrodzenia, ponieważ nie jest możliwe określenie okresu, w jakim renta ma być wypłacana. Umowa będzie zawierała jedynie postanowienia pozwalające określić sposób obliczenia wysokości renty za poszczególne miesiące. Wnioskodawcy ma być zagwarantowane również prawo wglądu do ksiąg Spółki, aby miał kontrolę nad prawidłowością obliczenia wysokości Jego renty.

Ze względu na sposób określenia wynagrodzenia i brak możliwości przewidzenia okresu wypłaty renty należy wziąć pod uwagę, że wypłacone za ogół praw i obowiązków wynagrodzenie może być zarówno niższe niż rynkowa wartość tych praw w dniu zbycia, jak i wyższe od tej wartości. Jak wskazano wyżej, planowane zbycie ma na celu przeprowadzenie sukcesji dorobku Wnioskodawcy oraz zagwarantowanie mu dostatniego życia na starość.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy z tytułu zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej za rentę, zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód podlegający opodatkowaniu?
2. W jaki sposób określić podstawę opodatkowania przy zbyciu ogółu praw i obowiązków za dożywotnią rentę, gdyby okazało się, że odpowiedź na poprzednie pytanie będzie twierdząca, tzn. z tytułu zbycia powstanie przychód do opodatkowania?
3. W jaki sposób opodatkować zbycie ogółu praw i obowiązków w Spółce?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest udzielenie odpowiedzi na pytanie oznaczone numerem 1, natomiast w pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej za rentę, zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ?u.p.d.o.f.?) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ponadto, na podstawie art. 10 ust. 1 u.p.d.o.f źródłem są:

1. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza emerytura lub renta;
2. działalność wykonywana osobiście;
3. pozarolnicza działalność gospodarcza;
4. działy specjalne produkcji rolnej;
5. (uchylony);
6. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;
7. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;
8. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
   1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   4. innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;

8a) działalność prowadzona przez zagraniczną spółkę kontrolowaną;

9. inne źródła.
   
   

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zasadę powszechności opodatkowania, a pkt 9 przywołanego wyżej art. 10 ust. 1 u.p.d.o.f. pokazuje również, że sam katalog źródeł jest kompletny ? zawiera kategorię ?domykającą? zbiór, tj. inne źródła.

Niemniej jednak, jak wskazuje się w orzecznictwie i piśmiennictwie katalog powyższy stanowi jedynie ogólny zarys przedmiotu opodatkowania i na jego podstawie nie można jednoznacznie ustalić źródeł opodatkowania oraz rozstrzygnąć czy dana transakcja podlega opodatkowaniu.

Przepis ten stanowi jedynie katalog źródeł przychodów, wymienia jedynie ich rodzaje i jak potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny (dalej ?NSA?) w Uchwale Siedmiu Sędziów z dnia 17 listopada 2014 r., sygn. akt II FPS 4/14 (dalej ?Uchwała?) wraz z przepisami art. 11 i art. 11a u.p.d.o.f. ma wyłącznie ogólny charakter. Źródła przychodów wymienione w art. 10 u.p.d.o.f., obok kosztów uzyskania tych przychodów, kształtują jedynie zakres przedmiotu opodatkowania w podatku dochodowym w ramach zdarzeń faktycznych i prawnych poddanych temu opodatkowaniu.

Istotne jest jednak, że opodatkowaniu podatkiem powinien podlegać przychód faktycznie otrzymany i taki, który można precyzyjnie wskazać. Zgodnie z zasadami konstytucyjnymi Państwo nie powinno opodatkowywać przychodów, które nie są definitywne lub których wysokość nie jest znana i możliwa do ustalenia, ponieważ mogłoby to prowadzić do podwójnego lub zawyżonego opodatkowania.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca zamierza zbyć przysługujący Mu ogół praw i obowiązków w Spółce w zamian za dożywotnią rentę. Z tego powodu nie jest możliwe ustalenie wartości świadczenia jakie uzyska On za zbywane prawa. W umowie zbycia nie zostanie wskazana żadna określona cena.

Brak możliwości precyzyjnego wskazania przychodu w momencie jego osiągnięcia uniemożliwia wskazanie podstawy opodatkowania. Tym samym, opisywane zbycie za dożywotnią rentę nie powinno, zdaniem Wnioskodawcy, podlegać u Niego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Co więcej, przepisy u.p.d.o.f. nie przewidują zasad opodatkowania tego rodzaju przychodów, co potwierdzałoby tezę, że zgodnie z wolą ustawodawcy, tego rodzaju transakcje jako wykraczające poza tradycyjny spekulacyjny i typowo zarobkowy obrót prawami i obowiązkami, nie powinien podlegać opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577) spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna. Spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona (art. 102 ww. Kodeksu).

W myśl art. 903 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), przez umowę renty, jedna ze stron zobowiązuje się względem drugiej do określonych świadczeń okresowych w pieniądzu lub w rzeczach oznaczonych tylko co do gatunku. Jak wskazuje się w doktrynie, umowę o rentę zalicza się do kategorii umów nazwanych, stanowiących samoistne źródło zobowiązania (tytuł prawny do spełniania świadczeń). Ponadto, umowa renty jest umową konsensualną, o charakterze losowym (korzyści stron nie są równe ani pewne), która może być ukształtowana jako umowa terminowa lub bezterminowa, odpłatna lub pod tytułem darmym.

Zgodnie z art. 906 Kodeksu cywilnego, do renty ustanowionej za wynagrodzeniem stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży, a do renty ustanowionej bez wynagrodzenia stosuje się przepisy o darowiźnie. Odpowiednie stosowanie przepisów o sprzedaży lub darowiźnie nie oznacza, że renta jest tego rodzaju umową. Zachowuje ona swoją pełną odrębność prawną. Reguły stosowania renty są ustalane jedynie przy odpowiednim zastosowaniu przepisów dotyczących sprzedaży lub darowizny.

Cechą umów odpłatnych jest to, że świadczenie jednej strony umowy znajduje swój odpowiednik w świadczeniu drugiej strony. Jest to sytuacja, gdy każda ze stron umowy uzyskuje ekwiwalent (równoważnik) dla świadczenia własnego. Nie dochodzi więc w takim przypadku do sytuacji, gdy tylko jedna ze stron odnosi korzyść z dokonanego świadczenia, a świadczenie zbywcy nie odbywa się kosztem uszczuplenia własnego majątku; każda ze stron uzyskuje jakąś korzyść majątkową (niekoniecznie w postaci pieniężnej).

W przypadku renty za wynagrodzeniem wartość świadczenia tytułem wynagrodzenia za ustanowienie renty nie musi odpowiadać wartości świadczeń z renty (brak elementu ekwiwalentności renty). Zgodnie z art. 487 § 2 Kodeksu cywilnego ? umowę wzajemną cechuje ekwiwalentność świadczeń stron, natomiast w umowie renty nie każde wynagrodzenie będzie jej nadawało cechy umowy wzajemnej; umowa renty może być umową odpłatną, lecz nie wzajemną. Każda ze stron odpłatnej umowy renty musi liczyć się z tym, że ogólna wartość świadczeń drugiej strony nie będzie obiektywnie odpowiadała wartości jej świadczenia. Nawet w razie uzgodnienia, że renta będzie zobowiązaniem w zamian za ustanowienie albo przeniesienie innego prawa, umowa renty nie może być traktowana jako wzajemna. Sam termin ?wynagrodzenie? nie przesądza o ekwiwalentności świadczeń stron, stąd też jeżeli umowa renty ma charakter odpłatny, bez względu na to, czy świadczenia stron są ekwiwalentne, należy do niej odpowiednio stosować przepisy o sprzedaży. Przepisy o sprzedaży należy stosować do renty odpowiednio, co oznacza, że konieczne jest przede wszystkim uwzględnienie szczególnego charakteru tej ostatniej.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy źródłami przychodów są:

1. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
2. działalność wykonywana osobiście;
3. pozarolnicza działalność gospodarcza;
4. działy specjalne produkcji rolnej;
5. (uchylony);
6. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;
7. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;
8. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
   1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;

8a) działalność prowadzona przez zagraniczną spółkę kontrolowaną;

9. inne źródła.
   
   

Stosownie do art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca zamierza zbyć swój ogół praw i obowiązków w spółce komandytowej na rzecz swojej córki, pozostałego komandytariusza. W zamian za zbywany ogół praw i obowiązków komandytariusz miałby wypłacać Wnioskodawcy dożywotnią rentę. Nie określono wysokości renty, jednak Wnioskodawca rozważa określenie wysokości renty jako procent od zysku netto spółki komandytowej na koniec każdego miesiąca, ewentualnie określony z góry ryczałt. W umowie zbycia nie zostanie określona jej cena, ponieważ Wnioskodawca nie jest w stanie sprecyzować, przez jaki okres ww. renta ma być wypłacana. Umowa będzie zawierała jedynie postanowienia pozwalające określić sposób obliczenia wysokości renty za poszczególne miesiące.

Ze względu na sposób określenia wynagrodzenia i brak możliwości przewidzenia okresu wypłaty renty należy wziąć pod uwagę, że wypłacone za ogół praw i obowiązków wynagrodzenie może być zarówno niższe niż rynkowa wartość tych praw w dniu zbycia, jak i wyższe od tej wartości.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mimo że posługują się terminem ?prawa majątkowe?, nie definiują tego pojęcia, a zawarty w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych katalog tych praw jest jedynie przykładowy, na co wskazuje użyte przez ustawodawcę sformułowanie ?w szczególności?. Należy zatem przyjąć, że do katalogu praw majątkowych, objętych zakresem regulacji art. 18 ww. ustawy, można zaliczyć także inne prawa niewymienione w tym przepisie. Zauważyć w tym miejscu należy, że przez prawa majątkowe, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć prawa podmiotowe, które mogą występować w trzech postaciach: roszczeń, uprawnień kształtujących i zarzutów. Jednym z podziałów praw podmiotowych, jaki jest dokonywany w doktrynie, jest podział na prawa majątkowe i prawa niemajątkowe. Podstawą dokonania tego podziału jest interes, jaki one realizują. Prawa majątkowe związane są z interesem ekonomicznym danego podmiotu. W doktrynie prawa podatkowego (por. np. A. Gomułowicz, J. Małecki, Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, Komentarz, Warszawa 2002 s. 93, 153-154) przy definiowaniu praw majątkowych sięga się do wykładni systemowej i powszechnie stosowanego tego terminu na gruncie prawa cywilnego.

Prawa majątkowe to, najogólniej rzecz ujmując, prawa podmiotowe pozostające w ścisłym związku z ekonomicznym interesem uprawnionego, związane z jego majątkiem charakteryzujące się dwoma podstawowymi cechami, tj.:

1. zbywalnością (mogą być przedmiotem obrotu),
2. posiadaniem określonej wartości majątkowej.
   
   

Przepis art. 10 § 1 ustawy Kodeks spółek handlowych stanowi, że ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej może być przeniesiony na inną osobę tylko wówczas, gdy umowa spółki tak stanowi.

W myśl art. 10 § 3 ww. ustawy w przypadku przeniesienia ogółu praw i obowiązków wspólnika na inną osobę, za zobowiązania występującego wspólnika związane z uczestnictwem w spółce osobowej i zobowiązania tej spółki osobowej odpowiadają solidarnie występujący wspólnik oraz wspólnik przystępujący do spółki.

Powyższe zbycie ogółu praw i obowiązków w spółce, skutkuje wystąpieniem wspólnika ze spółki, a w konsekwencji ustają jakiekolwiek prawa wspólnika w tej spółce. Ewentualne niezrealizowane korzyści płynące z bycia wspólnikiem (np. niewypłacone zyski) ? w przypadku zbycia ogółu praw i obowiązków ? przechodzą na nabywcę tych praw i obowiązków,

W świetle powyższego, ogół praw i obowiązków w spółce osobowej (a więc także w spółce komandytowej), stanowi prawo majątkowe w ww. rozumieniu, a zatem przychód uzyskany przez osobę fizyczną z tytułu jego zbycia, będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako przychód z praw majątkowych, o którym mowa w cytowanym powyżej art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza dla Wnioskodawcy, że w momencie zbycia przez Niego ww. praw i obowiązków w spółce komandytowej, otrzyma On przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić przy tym należy, że sposób rozliczenia przedmiotowej transakcji zbywającego z osobą nabywającą, tzn. zapłata w formie dożywotniej renty, nie ma wpływu na kwalifikację tego rodzaju przychodu. Zatem, środki pieniężne otrzymane przez Wnioskodawcę w wyniku odpłatnego zbycia będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych.

W stosunku do przychodów ze sprzedaży udziału w spółce komandytowej, rozumianego jako ogół praw i obowiązków z tytułu uczestnictwa w spółce osobowej, ustawodawca nie określił żadnych szczególnych rozwiązań. Oznacza to, że w tym przypadku zastosowanie będą miały ogólne reguły dotyczące ustalania przychodów i kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zatem, przychód ze sprzedaży ogółu praw i obowiązków wspólnika w spółce komandytowej, powstanie w momencie otrzymania lub postawienia do dyspozycji osobie fizycznej pieniędzy lub wartości pieniężnych i będzie przychodem z praw majątkowych, a więc źródła przychodów określanego w art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten można pomniejszyć o koszty uzyskania przychodu.

Dochód uzyskany z praw majątkowych ? w przedmiotowej sprawie ze zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej ? zgodnie z art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlega zsumowaniu z dochodami ze wszystkich źródeł przychodów, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, opodatkowanymi na tzw. zasadach ogólnych, czyli według skali określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy, uzyskanymi w ciągu roku podatkowego.

Stosownie do art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

W tym samym terminie, z zastrzeżeniem ust. 7 podatnicy obowiązani są wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również suma zaliczek pobranych przez płatników (art. 45 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wobec powyższego, biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy stwierdzić, że otrzymany przez Pana przychód z tytułu zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej, zakwalifikować należy jako przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód z tego źródła podlega zsumowaniu z dochodami z innych źródeł, opodatkowanymi na tzw. zasadach ogólnych czyli według skali określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy, uzyskanymi w ciągu roku podatkowego i należy go wykazać w zeznaniu rocznym, składanym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym przychód został otrzymany.

Mając powyższe na uwadze, należało uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądów administracyjnych, które zdaniem Wnioskodawcy przemawiają za słusznością przedstawionego stanowiska, tutejszy Organ zaznacza, że przeanalizował ich treść. Podkreślić należy, że jakkolwiek orzeczenia kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. ? Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z poźn. zm.), nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa. W związku z tym, organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów administracyjnych, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego we wniosku ? nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ podatkowy uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ?., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.