Przepisy art. 230 i art. 324 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr (...)
Przepisy art. 230 i art. 324 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) mają zastosowanie do decyzji inspektora kontroli skarbowej, wydanej na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 1999 r. Nr 54, poz. 572).
Przepis art. 31 ustawy o kontroli skarbowej w brzmieniu: 'w zakresie nieuregulowanym w ustawie do postępowania kontrolnego stosuje się przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa' należy rozumieć w ten sposób, iż uprawnienia procesowe zawarte w ordynacji w Dziale IV - Postępowanie podatkowe - dotyczą również organów kontroli skarbowej, przed którymi toczy się postępowanie, z wyłączeniem spraw, które zostały uregulowane w przepisach ustawy o kontroli skarbowej oraz spraw, które nie dotyczą bezpośrednio postępowania podatkowego.
Inspektorom kontroli skarbowej przysługują uprawnienia, które wynikają bezpośrednio z zakresu przepisu art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o kontroli skarbowej. Do tych uprawnień należą określone w ordynacji podatkowej w Dziale III - Zobowiązania podatkowe:
- prawo do określania wysokości zaległości podatkowej (art. 21 § 3),
- prawo do określenia w drodze decyzji wysokości straty, ale tylko w przypadku, kiedy stratę pokrywa się z dochodu w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art.9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 24),
- prawo do wydania decyzji o zwrocie nienależnego wynagrodzenia pobranego przez płatnika lub inkasenta (art. 28 § 27),
- prawo do określania wysokości niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku, przez płatnika lub inkasenta (art. 30 § 1),
- prawo do naliczania odsetek za zwłokę (art. 53 § 4),
- prawo do określenia wysokości nadpłaty (art. 73 § 1).