dotyczy zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wynajem samochodu osobowego (...)

Pismem z dnia 5.04.2007r. (data wpływu 11.04.2007r.) Spółka wystąpiła z zapytaniem:
czy w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki poniesione na wynajem samochodu osobowego za granicą w związku z podróżą służbową pracowników poza granicami kraju można w pełnej wysokości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.
Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym pracownicy Spółki podczas zagranicznych podróży służbowych wynajmują samochody osobowe w celu odbycia dalszej podróży. Usługa wynajęcia samochodu jest potwierdzona fakturą. Spółka, powołując się na art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zalicza do kosztów uzyskania przychodów tylko tę część wydatków, która nie przewyższa limitu wynikającego z przemnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu.

Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi informuje, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654, ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Treść powyższej normy prawnej wskazuje, że aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów to między nim, a spodziewanym przychodem winien zachodzić związek przyczynowo - skutkowy tego typu, że jego poniesienie ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, a ponadto nie jest wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy, czyli w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.
Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika.
Na podstawie art. 77 tiret 5 § 1 ustawy z dnia 26.06.1974r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94, ze zm.) pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.
Sposób ustalania oraz rodzaje przysługujących pracownikowi należności z tytuły podróży służbowej poza granicami kraju reguluje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Z opisanego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że pracownik w imieniu Spółki, w celu dojazdu z lotniska do miejsca docelowego, wynajął samochód osobowy.

Należność za usługę wynajmu samochodu wynikającą z faktury pracownik zapłacił ze środków, jakimi dysponował w momencie odbywania podróży. Jest to zatem wydatek do poniesienia przez Spółkę, a nie zwrot należności przysługujących pracownikowi odbywającemu podróż służbową. Przywołany przez wnioskodawcę przepis art. 16 ust. 1 pkt 30 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowiący, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) - w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu, do opisanej we wniosku sytuacji nie ma zastosowania. Koszty te nie są bowiem wydatkami na rzecz pracownika z tytułu używania przez niego samochodu, lecz zwrotem środków jakie pracownik, w trakcie trwania podróży służbowej wydatkował w imieniu Spółki.
Jeżeli zatem podróż służbowa pracownika związana jest z uzyskaniem przychodów przez Spółkę, wydatki na wynajem samochodu osobowego poza granicami kraju są kosztem uzyskania przychodów w pełnej wysokości stosownie do treści art. 15 ust. 1 w/w ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych.
Wobec powyższego Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi uznając za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku postanowił jak w sentencji.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.
Interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia na podstawie art. 14 b § 1.

Referencje

ILPB3/423-295/07-4/ŁM, interpretacja indywidualna