Czy wydatki poniesione na dokapitalizowanie Spółki i giełdowych opłat rejestracyjnych, w szczególności: (...)

Pismem z dnia 30.08.2006 r. (data wpływu 05.09.2006 r.), uzupełnionym w dniu 25.09.2006 r. Spółka wystąpiła w sprawie możliwości zaliczenia wydatków poniesionych na dokapitalizowanie Spółki i giełdowych opłat rejestracyjnych, w szczególności: opłat notarialnych, skarbowych, sądowych, giełdowych, kosztów sporządzenia oraz dystrybucji prospektu emisyjnego, kosztów oferowania papierów wartościowych i kosztów innych usług doradczych do kosztów uzyskania przychodów. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że podstawowym założeniem strategii rozwoju Spółki było od początku powstania pozyskanie nowych źródeł przychodów oraz zwiększenie wartości księgowej spółki. Sposobami sfinansowania rozwoju firmy było zwiększenie kapitałów poprzez podwyższenie kapitałów podstawowych lub zaciągnięcie kredytów bankowych. Do 31.12.2002 r. w przepisie art. 16b ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych wyspecyfikowane były wydatki, które powinny zostać ,,skapitalizowane' i w konsekwencji podlegać odpisom amortyzacyjnym. Również w latach poprzednich Spółka finansowała działalność operacyjną kredytami bankowymi, zaliczając koszty obsługi tych zobowiązań (odsetki i prowizje ) w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Spółka stoi na stanowisku, iż koszty związane z podwyższeniem kapitału zakładowego poniesione w szczególności na opłaty notarialne, skarbowe, sądowe, giełdowe, koszty sporządzenia oraz dystrybucji prospektu emisyjnego, koszty oferowania papierów wartościowych i koszty innych usług doradczych stanowią koszt uzyskania przychodów. Uniemożliwienie zaliczenia takich wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów powoduje niekonsekwencje w obszarze zapewnienia środków płynnych dla spółek akcyjnych. Gdyby Spółka zaciągnęła kredyty, koszty związane z obsługą zadłużenia stanowiłyby koszty uzyskania przychodów w momencie poniesienia (zapłaty). Pod kątem analizy płynnościowej efekt byłby identyczny, a przy uwzględnieniu przepisów podatkowych efekt podwyższenia kapitałów byłby ekonomicznie nieopłacalny.

Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi informuje, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Gramatyczna wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskanym przychodem pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Z opisu stanu faktycznego wynika, że jednostka ponosić będzie wydatki na opłaty notarialne, skarbowe, sądowe, giełdowe, koszty sporządzenia oraz dystrybucji prospektu emisyjnego, koszty oferowania papierów wartościowych i koszty innych usług doradczych związane z podwyższeniem kapitału Spółki poprzez emisję akcji na Giełdzie Papierów Wartościowych.

W ocenie tutejszego organu podatkowego podwyższenie kapitału zakładowego może się istotnie przyczynić do zwiększenia przychodów uzyskiwanych przez podatnika. Wysokość kapitału zakładowego spełnia funkcję gospodarczą, ponieważ daje on podstawę zabezpieczenia praw wierzycieli i rękojmię spłaty udzielonych spółce kredytów. Podwyższenie kapitału zakładowego jest sygnałem dla potencjalnych kontrahentów spółki, iż jej kondycja finansowa jest dobra, co buduje zaufanie i wpływa na podejmowanie określonych decyzji gospodarczych.
Zatem ponoszone wydatki w celu podwyższenia kapitału Spółki poprzez emisję akcji mimo, iż należą do kosztów, których wprost nie można przyporządkować do określonego przychodu, stanowią koszty związane z działalnością gospodarczą oraz dotyczą zwiększenia źródeł przychodów, co umożliwia - na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym uznając stanowisko podatnika za prawidłowe tutejszy organ podatkowy postanowił jak w sentencji.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia. Interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia na podstawie art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej.