Rozliczenie kosztów dostawy mediów, tj. energii cieplnej i wody oraz usługi odprowadzenia ścieków (...)

Rozliczenie kosztów dostawy mediów, tj. energii cieplnej i wody oraz usługi odprowadzenia ścieków pomiędzy Spółką jako dzierżawcą lokali będących własnością Miasta, znajdujących się w budynkach stanowiących nieruchomości wspólne, a najemcami przedmiotowych lokali mieszkalnych - w świetle przepisów ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Działając na podstawie art. 14a, art. 216 i art. 217 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j.: Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 13.06.2007 r. (znak: L.dz. PGM/4467/2007; data wpływu do tutejszego organu podatkowego: 19.06.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej rozliczenia kosztów dostawy mediów, tj. energii cieplnej i wody oraz usługi odprowadzenia ścieków pomiędzy Spółką jako dzierżawcą lokali będących własnością Miasta, znajdujących się w budynkach stanowiących nieruchomości wspólne, a najemcami przedmiotowych lokali mieszkalnych, - w świetle przepisów ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku.

Porady prawne

W dniu 19.06.2007 r. do tutejszego organu podatkowego wpłynął wniosek Spółki z dnia 13.06.2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej rozliczenia kosztów dostawy mediów, tj. energii cieplnej i wody oraz usługi odprowadzenia ścieków pomiędzy Spółką jako dzierżawcą lokali będących własnością Miasta, znajdujących się w budynkach stanowiących nieruchomości wspólne, a najemcami przedmiotowych lokali mieszkalnych - w świetle przepisów ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.). Pismem z dnia 03.07.2007 r. (znak: ŁUS-III-2-446/1311/07/TL) Podatnik został wezwany w trybie art. 169 § 1 w/cyt. ustawy Ordynacja podatkowa do uzupełnienia braków formalnych wniosku w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W dniu 16.07.2007 r. do tutejszego urzędu wpłynęło pismo z dnia 12.07.2007 r., znak: L.dz. PGM/5402/2007, stanowiące odpowiedź na wezwanie.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wraz z pismem uzupełniającym wynika, że Spółka dzierżawi komunalne lokale mieszkalne od ich właściciela - Gminy Miasta (członka wspólnoty mieszkaniowej), na podstawie zawartej umowy dzierżawy oraz opłaca z tego tytułu na rzecz gminy czynsz dzierżawny w wysokości wynikającej z umowy. Następnie w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej lokale te wynajmuje. Z najemcami dzierżawionych lokali mieszkalnych Spółka zawiera umowy najmu, a pobrane z tego tytułu opłaty za czynsz, a także dostarczane do lokali media (woda, energia cieplna, odprowadzanie ścieków), czyli tzw. opłaty niezależne, są przychodami Spółki. Koszty dostarczenia w/w mediów nie wchodzą w skład czynszu jaki opłacają najemcy lokali komunalnych, są wnoszone niejako obok czynszu za najem. Podatnik, pomimo że nie jest członkiem wspólnoty mieszkaniowej, ponosi na rzecz wspólnot mieszkaniowych w pełnym zakresie koszty utrzymania lokali, w tym na podstawie § 6 ust. 2 umowy dzierżawy zobowiązany jest wpłacać zaliczki na eksploatację, fundusz remontowy oraz inne opłaty wynikające z zobowiązań Miasta jako właściciela lokali. Obowiązek ten odnosi się do dzierżawionych lokali mieszkalnych znajdujących się w budynkach stanowiących nieruchomości wspólne. W maju 2007 r., Spółka przejęła w dzierżawę od Urzędu Miasta komunalne lokale mieszkalne w nieruchomościach wspólnych. Zarząd w tych wspólnotach mieszkaniowych sprawują osoby fizyczne będące członkami danych wspólnot. Podatnik zobowiązany jest do wnoszenia na rzecz tych wspólnot wszystkich stosownych opłat dotyczących lokali, których właścicielem jest Miasto, w tym z tytułu dostarczanych mediów do poszczególnych mieszkań komunalnych.

Stronami umów na dostawę energii cieplnej, zimnej wody i odprowadzanie ścieków z ich dostawcami, są wspólnoty mieszkaniowe reprezentowane przez ich Zarząd. Wspólnoty mieszkaniowe kosztami dostaw mediów na rzecz lokatorów mieszkań będących własnością gminy, obciążają Spółkę notami księgowymi w kwocie brutto, gdyż nie są podatnikami podatku od towarów i usług. Noty obciążeniowe są wystawiane na Spółkę, ponieważ Miasto przekazało Jednostce w dzierżawę przedmiotowe lokale mieszkalne zobowiązując Spółkę, na podstawie w/w przepisu § 6 ust. 2 umowy dzierżawy, do ponoszenia wszystkich opłat wynikających ze zobowiązań gminy na rzecz wspólnot mieszkaniowych, w tym opłat za media. Z kolei Podatnik, na pokrycie ponoszonych kosztów dotyczących indywidualnych lokali, pobiera opłaty w wysokościach wynikających z tych obciążeń, z uwagi na to, aby nie różnicować wysokości opłat za lokale mieszkalne w tej samej nieruchomości. Jednakże Wnioskodawca, jako podatnik podatku od towarów i usług, obciążając najemców lokali komunalnych takimi właśnie kwotami, traktuje je jako kwoty brutto, co oznacza, że wyodrębnia wartość netto oraz podatek należny, ujmując te kwoty w rejestrze prowadzonym dla podatku VAT. Traktowanie w/w czynności jak dostawy usług, powoduje konieczność sfinansowania kwoty podatku VAT przez Spółkę. Mając na względzie fakt, iż Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wątpliwości Podatnika budzi prawidłowość stosowania przez niego dotychczasowej praktyki, polegającej na traktowaniu realizacji czynności wynikających z umów jako sprzedaż i ponoszeniu z tego tytułu dodatkowych kosztów w wysokości podatku VAT.

Do wniosku załączono kserokopię umowy dzierżawy z dnia 28.12.2004 r., kserokopię przykładowej umowy najmu lokalu komunalnego oraz kserokopię przykładowej noty księgowej wystawionej dla Spółki przez Wspólnotę Mieszkaniową.

W związku z zaistniałym stanem faktycznym, Podatnik wystąpił więc do tutejszego organu podatkowego z zapytaniem, czy przenosząc w/w koszty mediów na najemców lokali komunalnych powinien traktować tę czynność jako:

- czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, traktując kwotę obciążenia ze strony wspólnoty mieszkaniowej jako kwotę brutto (zawierającą już należny podatek VAT), co spowoduje poniesienie przez Spółkę dodatkowych kosztów w wysokości podatku VAT należnego; czy też

- czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, traktując kwotę obciążenia ze strony wspólnoty mieszkaniowej jako kwotę netto, co wiąże się z doliczeniem podatku należnego do w/w kwoty, a tym samym zwiększeniem obciążenia najemców (podwójnym ich obciążeniem podatkiem VAT); czy też

- czynność nie podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (nie będącą sprzedażą w rozumieniu ustawy), co wiąże się z przeniesieniem w/w kosztów na najemców w wysokości równej faktycznie poniesionym, bez podwyższania tych kosztów o podatek należny VAT.

Zdaniem Spółki, żądanie zwrotu kosztów dostawy mediów od najemców lokali komunalnych w budynkach wspólnot mieszkaniowych nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli umowy dostawy mediów zawarte są pomiędzy ich dostawcami a wspólnotą mieszkaniową.

Spółka swoje stanowisko opiera na przepisach normujących działalność wspólnot mieszkaniowych. Na podstawie ustawy z dnia 24.06.1994 r. o własności lokali (tj. Dz. U. z 2000 r., nr 80, poz. 903 z późn. zm.), wspólnotę mieszkaniową tworzy ogół właścicieli, których lokale mieszkalne wchodzą w skład określonej nieruchomości. Zgodnie z powołaną powyżej ustawą, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem swojego lokalu, a także uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej. Na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się między innymi wydatki na remonty i bieżącą konserwację, opłaty za dostawę energii cieplnej, elektrycznej, gazu i wody w części dotyczącej nieruchomości wspólnej. Zarząd danej wspólnoty w zakresie dostawy energii cieplnej i wody do poszczególnych lokali bądź części wspólnej nieruchomości, zawiera umowy z ich dostawcami. Wspólnota, a więc jej członkowie są nabywcami mediów, a opłaty z nimi związane są pokrywane z uiszczanych przez członków wspólnoty zaliczek. Kwoty wpłacane przez członków wspólnoty na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną, jak i te związane z poszczególnymi lokalami komunalnymi, stanowią partycypację członków wspólnoty w jej kosztach, zatem nie występuje tutaj odsprzedaż mediów. Podatnik uważa, iż wnosząc odpowiednie kwoty dotyczące lokali komunalnych na rzecz wspólnot mieszkaniowych (na podstawie not obciążeniowych wystawianych przez te wspólnoty), nie powinien traktować ponoszonych kosztów jako zakup usług, gdyż zgodnie z w/w ustawą o własności lokali, dotyczą one partycypacji kosztów. Nie dokonując zakupu usług, Spółka nie może także dokonywać ich odsprzedaży, a tylko żądać od najemców zwrotu wydatków poniesionych na ich rzecz w zakresie dotyczącym nieruchomości wspólnej. Przyjmując takie stanowisko, zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym obciążenie poszczególnych najemców winno być dokonywane w kwotach wynikających z not obciążeniowych, bez doliczania podatku od towarów i usług. W opinii Wnioskodawcy, czynności te winny być przez niego udokumentowane notą obciążeniową lub przypisem należności. Nie powinny natomiast podlegać ewidencjonowaniu w rejestrze VAT, jako czynności nie podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju i wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie zaś z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług).

Zgodnie z przepisem art. 6 ustawy z dnia 24.06.1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.) ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową, która może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwaną. Na podstawie w/w przepisu, wspólnoty mieszkaniowe posiadają określoną strukturę organizacyjną, w skład której wchodzą właściciele lokali. Stosownie do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, członkiem wspólnoty jest Miasto, które jest właścicielem lokali znajdujących się w budynkach stanowiących nieruchomości wspólne. W celu należytego utrzymania lokali, ich właściciele zobowiązani są do ponoszenia wydatków na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością. Koszty te można podzielić na koszty zarządu częściami wspólnymi nieruchomości i koszty związane z utrzymaniem poszczególnych wyodrębnionych lokali. Na rzecz wspólnoty właściciele zobowiązani są więc do uiszczania zaliczek w celu pokrycia kosztów utrzymania poszczególnych lokali i części wspólnych. Wspólnota mieszkaniowa poprzez pobieranie opłat z tytułu kosztów związanych z utrzymaniem lokali np. z tytułu opłat za ciepłą wodę, ogrzewanie lub odprowadzanie ścieków, nie dokonuje sprzedaży (zakupionych przez siebie wcześniej towarów i usług) w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług, na rzecz samej siebie (członków wspólnoty), również wtedy, gdy dotyczy to wyodrębnionych lokali a nie części wspólnej. Należy więc uznać, że wpłacane przez członków wspólnoty zaliczki na pokrycie kosztów utrzymania poszczególnych lokali i części wspólnych, stanowią jedynie partycypację członków wspólnoty w kosztach wspólnoty mieszkaniowej, która jest stroną umów na dostawę np. wody i energii cieplnej oraz umowy na odprowadzanie ścieków.

W świetle powyższych ustaleń jak i powołanych przepisów należy podkreślić, iż w transakcjach pomiędzy wspólnotą mieszkaniową a jej członkami rzeczywiście nie powstaje obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług, tak jak twierdzi Spółka.

Powyższe stwierdzenie miałoby zastosowanie również w odniesieniu do Wnioskodawcy, gdyby to on był właścicielem przedmiotowych lokali, a tym samym członkiem danej wspólnoty mieszkaniowej. Jednak w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, Podatnik nie jest właścicielem lokali (członkiem wspólnoty), a jedynie są one przez niego dzierżawione na podstawie umowy zawartej z Miastem. Spółka stanowi podmiot zewnętrzny w stosunku do wspólnoty mieszkaniowej, jest zewnętrznym odbiorcą dostarczanych przez wspólnotę towarów (wody, energii cieplnej), jak też świadczonych usług (odprowadzania ścieków). Zatem, pomimo faktu iż Podatnik jest zobowiązany na podstawie umowy dzierżawy do ponoszenia na rzecz wspólnoty mieszkaniowej wszelkich ciężarów związanych z dzierżawionymi lokalami (w tym pokrywania kosztów dostarczanych mediów), wpłacanych przez Podatnika zaliczek nie można wbrew jego stanowisku traktować jako partycypacji w kosztach wspólnoty mieszkaniowej i identyfikować z wewnętrznymi rozliczeniami w ramach tejże wspólnoty, bowiem Podatnik podmiotu tego nie współtworzy (nie jest jego członkiem).

Również sposób rozliczenia przedmiotowej transakcji, polegający na wystawieniu przez wspólnotę mieszkaniową noty księgowej bezpośrednio na Spółkę potwierdza stanowisko, że mamy tu do czynienia ze skierowaną do konkretnego zewnętrznego adresata czynnością (odsprzedażą przez wspólnotę mieszkaniową towarów: wody, energii cieplnej i świadczeniem usług: odprowadzanie ścieków), którą należy rozpatrywać w aspekcie podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z w/w odsprzedażą wspólnota otrzymuje od Spółki zwrot kosztów dostawy przedmiotowych mediów, która to kwota stanowi obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zapytanie Podatnika dotyczy jednak kwestii dalszej, tzn. rozliczenia kosztów dostawy mediów, tj. energii cieplnej i wody oraz usługi odprowadzenia ścieków pomiędzy Spółką jako dzierżawcą lokali będących własnością Miasta, znajdujących się w budynkach stanowiących nieruchomości wspólne, a najemcami przedmiotowych lokali mieszkalnych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Podatnik w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej świadczy usługę najmu lokali mieszkalnych, które dzierżawi od Miasta. Najemcy, zgodnie z zawartymi z dzierżawcą umowami najmu, są zobowiązani do uiszczania na rzecz Spółki czynszu, a także tzw. opłat niezależnych, czyli opłat za dostarczane do lokali media (woda, energia cieplna, odprowadzanie ścieków), które nie wchodzą w skład czynszu, ale stanowią dodatkowe obciążenie najemców w stosunku do Spółki.

Analizując zagadnienie usługi najmu świadczonej przez Podatnika należy wskazać, że z przytoczonego na wstępie przepisu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż kwota należna obejmuje wszystkie koszty związane z daną usługą, kształtujące w efekcie kwotę żądaną od nabywcy, a więc w przypadku świadczenia konkretnej usługi, mając na względzie treść art. 29 ust. 1 ustawy, nie powinno się wyodrębniać poszczególnych elementów, które na tę usługę się złożyły i opodatkowywać ich osobno, ponieważ usługodawca sprzedaje określoną usługę, a nie elementy (koszty), które się na nią składają.

Należy jednak uwzględnić fakt, iż to, czy dany koszt, który niewątpliwie wiąże się z usługą najmu rzeczywiście wpływa na wysokość żądanej od najemcy kwoty należnej z tytułu najmu, zależy od sposobu uregulowania powyższej kwestii w umowie. Umowa najmu należy bowiem do kategorii umów cywilnoprawnych, uregulowanych w przepisach art. 659 ? 692 ustawy z dnia 23.04.1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego (art. 353 ustawy ? Kodeks cywilny). Z podatkowego punktu widzenia, podatnicy podatku od towarów i usług muszą pamiętać o tym, aby postanowienia umów nie pozostawały w sprzeczności z obowiązującymi przepisami podatkowymi.

Jak już wskazano powyżej, z przedstawionego stanu faktycznego jak i treści § 4 przykładowej umowy najmu, której kserokopię Podatnik załączył do wniosku, opłaty za media, związane z danym lokalem mają być opłacane przez najemcę oprócz zapłaty czynszu, a więc niejako dodatkowo. Jednocześnie w tej samej regulacji umowy wskazano zasady wyliczania przedmiotowych opłat.

Z powyższego wynika, że mamy tu do czynienia z odsprzedażą na rzecz ostatecznego nabywcy (konsumenta - najemcy) odrębnej od usługi głównej - usługi odprowadzania ścieków (ewentualnie dostawy wody i energii cieplnej), które to media zostały wcześniej nabyte we własnym imieniu przez Spółkę od wspólnoty mieszkaniowej (nota księgowa została wystawiona bezpośrednio na Spółkę).

W tym miejscu należy podkreślić, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia 'refakturowanie', gdyż pojęcie to w ogóle nie jest stosowane na gruncie tych przepisów. W praktyce jednak zjawisko to funkcjonuje w obrocie gospodarczym, a jego zasady zostały ukształtowane przez orzecznictwo administracyjne. Również przepis art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (weszła w życie z dniem 01.01.2007 r.) przewiduje regulację dotyczącą refakturowania. W artykule tym zawarta jest regulacja, zgodnie z którą w sytuacji gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Zapis ten jest niemalże powtórzeniem treści art. 6 ust. 4 nieobowiązującej już VI Dyrektywy Rady z dnia 17.05.1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC). Z powyższego wynika, iż tzw. odsprzedaż usługi jest tożsama ze świadczeniem usługi. Przepis ten dotyczy sytuacji, w której podatnik działający we własnym imieniu zawiera umowę, na podstawie której zobowiązuje się do zrealizowania pewnego świadczenia, jednak w rzeczywistości świadczenie to realizuje podmiot trzeci. W takim przypadku uznaje się, że dla celów VAT zleceniobiorca sam nabył usługę od faktycznego wykonawcy, a następnie wyświadczył tożsamą usługę na rzecz zleceniodawcy. Tym samym podmiot refakturujący daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inny podmiot, traktowane jest jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Uznając, że podatnik bierze udział w odsprzedaży usługi, zobowiązany jest do wystawienia faktury VAT dokumentującej wykonanie tej usługi. Konsekwencją refakturowania usług jest konieczność zaliczenia kwot otrzymanych do własnego obrotu.

Odnosząc powyższe uwagi do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku należy stwierdzić, że opisane umowy najmu przewidują przeniesienie kosztów eksploatacyjnych lokali (kosztów mediów). Z treści umów jednoznacznie wynika, iż koszty usług dostawy mediów nie kształtują kwoty żądanej od danego najemcy z tytułu świadczenia usługi najmu lokalu, lecz stanowią odrębną i dodatkową opłatę. Skoro istnieje wyraźne porozumienie w sprawie odrębnego od kwoty czynszu rozliczenia w/w kosztów, to należy traktować je jako odrębną usługę (dostawę towarów). W przedmiotowej sytuacji należy przyjąć, że Wnioskodawca świadczy na rzecz najemców w/w usługę odprowadzania ścieków w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz dokonuje dostawy wody i energii cieplnej w rozumieniu art. 7 ust. 1 w/cyt. ustawy, co oznacza, że świadczącymi tę usługę jak i dokonującymi dostawy są zarówno podmioty faktycznie je wykonujące, jak i podmiot dokonujący ich refakturowania (Spółka).

Jednocześnie należy dodać, iż w przedmiotowej sytuacji refakturowanie kosztów mediów na najemców dokonywane jest przez Podatnika niezależnie od tego, jaki jest status podatkowy wspólnoty mieszkaniowej.

Bez względu więc na to, czy wspólnota mieszkaniowa jest podatnikiem podatku od towarów i usług czy też nie, a więc bez względu również i na rodzaj dokumentu wystawionego przez wspólnotę na rzecz Podatnika, Spółka przy przedmiotowym refakturowaniu mediów jest zobowiązana do rozpoznania u siebie obrotu, o którym jest mowa w art. 29 ust. 1 ustawy i naliczenia podatku od towarów i usług. Zgodnie bowiem z linią orzecznictwa administracyjnego, o opodatkowaniu danej czynności nie decyduje status podmiotu, od którego pierwotnie zakupiono refakturowaną usługę (dostawę), lecz rodzaj tej usługi lub dostawy (czy jest ona czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem).

Potraktowanie wzajemnych rozliczeń z tytułu dostawy mediów pomiędzy Spółką a najemcami lokali jako dokonywanej przez Spółkę sprzedaży (świadczenia usług i dostawy towarów) w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, czyli jako czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług powoduje, że Podatnik jest zobowiązany do dokumentowania w/w transakcji fakturami VAT, o których jest mowa w art. 106 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16 ustawy.

Odnosząc się do kwestii sposobu wyliczenia kwoty podatku należnego od w/w odsprzedaży, tzn. tego czy na fakturze dokumentującej tę odsprzedaż na rzecz najemców potraktować kwotę obciążenia ze strony wspólnoty mieszkaniowej jako kwotę brutto (zawierającą już należny podatek VAT), czy też jako kwotę netto (co wiązałoby się z doliczeniem podatku należnego VAT do kwoty tego obciążenia) należy jeszcze raz podkreślić, iż podstawą opodatkowania, zgodnie z art. 29 ust. 1, jest obrót rozumiany jako kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku, przy czym kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Skoro jak już wskazano powyżej, w przedmiotowej sytuacji mamy do czynienia z refakturowaniem (odsprzedażą) usług i towarów, które to refakturowanie należy rozumieć jako odrębną transakcję stanowiącą świadczenie usług (dostawę towarów) przez samą Spółkę jako podmiot refakturujący, to należy stwierdzić, iż kwota należna jaką Podatnik pobiera z tytułu wykonania w/w czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług również powinna być ustalona w wysokości stosownej i adekwatnej dla danej usługi (dostawy). Od samej Spółki zależy więc sposób wyliczenia wartości netto i podatku należnego od określonej czynności podlegającej opodatkowaniu, a tym samym wysokość kwoty należnej żądanej od nabywcy. Wysokość tej kwoty Podatnik może dowolnie określić w ramach swobody kształtowania wzajemnych stosunków handlowych pomiędzy uczestnikami obrotu gospodarczego, z uwzględnieniem ewentualnych ograniczeń wynikających z odrębnych ustaw.

Podsumowując, obciążenie Podatnika przez wspólnotę mieszkaniową kosztami mediów (w drodze wystawienia noty księgowej bezpośrednio na Podatnika), w warunkach, w których nie jest on członkiem tej wspólnoty, a więc wnoszone przez niego zaliczki tytułem pokrycia w/w kosztów nie stanowią jego partycypacji w kosztach wewnętrznych wspólnoty mieszkaniowej, jest czynnością mieszczącą się w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W związku z tym, także refakturowanie przez Spółkę w/w kosztów na ich ostatecznych odbiorców (najemców) jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy bowiem przyjąć, iż Spółka odsprzedając przedmiotowe usługi (towary), sama jest podatnikiem z tytułu świadczenia usługi odprowadzania ścieków i dokonywania dostawy towarów (wody i energii cieplnej) na rzecz najemców, a kwota należna uzyskana z tego tytułu od każdego z najemców, po jej pomniejszeniu o kwotę podatku należnego, stanowi obrót, o którym jest mowa w art. 29 ust. 1 ustawy. W celu udokumentowania powyższych czynności, Spółka jest więc zobowiązana do wystawiania faktur VAT z wykazanym podatkiem należnym.

W konsekwencji, Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego stwierdza, że stanowisko przedstawione przez Podatnika we wniosku z dnia 13.06.2007 r. jest nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku. Interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej ? do czasu jej zmiany lub uchylenia.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika