Czy osoba zaliczona do I grupy inwalidztwa z ogólnego stanu zdrowia może w zeznaniu podatkowym za 2003 (...)
Czy osoba zaliczona do I grupy inwalidztwa z ogólnego stanu zdrowia może w zeznaniu podatkowym za 2003 r. skorzystać z ulgi z tytułu: 1.opłacania przewodnika osób z niepełnosprawnścią narządu ruchu zaliczanych do I grupy inwalidztwa, 2.wydatków ponoszonych na dowożenie przez sąsiadów lub syna na zabiegi lecznicze w sytuacji, kiedy nie jest właścicielem samochodu osobowego ?
Zagadnienie, o którym mowa w złożonym piśmie zostało w całości uregulowane w ustawie z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz.176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2003 r. W art. 26 ust. 1 pkt 6 w/w ustawy, ustawodawca wskazał możliwość pomniejszenia dochodu o wydatki na cele rehabilitacyjne, poniesione przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Wysokość wydatków na wyżej wymieniony cel ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie (art. 26 ust.7).
Katalog wydatków na cele rehabilitacyjne został określony w art. 26 ust. 7a w/w ustawy. Wydatki, o których mowa w tym przepisie, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie były finansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Kas Chorych lub Narodowego Funduszu Zdrowia albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek innej formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną z tych funduszy (środków) lub zwróconą z jakichkolwiek innych środków (art. 26 ust.7b). Podstawą do odliczenia przedmiotowych wydatków jest posiadanie dowodu poniesienia wydatku z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 (art. 26 ust. 7c). Na podstawie art. 26 ust. 7d warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa wyżej, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:- orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub- decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo- orzeczenia o rodzaju i stopniu niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów. Powyższe odliczenia mogą być również dokonane w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997r. lub w odniesieniu do dzieci do lat 16 orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez lekarza specjalistę ( art.26 ust. 7g). Stosownie do art. 26 ust. 7e powyższe przepisy stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: małżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice małżonka, rodzeństwo, ojczym , macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120,00zł).
Ad. 1 Aby było możliwe skorzystanie z ulgi podatkowej z tytułu opłacania przewodników w świetle art.26 ust.7a pkt 7 ww ustawy, osoba niepełnosprawna musi być osobą niewidomą I lub II inwalidztwa albo osobą z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczaną do I grupy inwalidztwa. W związku z tym, że z przedstawionych dokumentów wynika, iż powstałe inwalidztwo I grupy jest spowodowane ogólnym stanem zdrowia - podatniczka nie została zaliczona do jednej z ww osób - skorzystanie z przedmiotowej ulgi podatkowej jest niemożliwe.
Ad.2 Z treści pisma wynika, iż podatniczka nie jest właścicielem samochodu osobowego i dowożona była na zabiegi lecznicze przez sąsiadów lub syna. W przypadku, gdy przejazdy na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne odbywają się samochodem będącym własnością (od 01.01.2004r. ustawodawca dodał również współwłasnością) osoby niepełnosprawnej lub osoby mającej na utrzymaniu osobę niepełnosprawną to, zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy podatkowej, przysługuje prawo odliczenia od dochodu poniesionych z tego tytułu wydatków w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280,00 zł. Podstawą do ich odliczenia jest uprawdopodobnienie przejazdów na powyższe zabiegi. Każde inne wydatki poniesione na odpłatne przejazdy na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne muszą być udokumentowane dowodem potwierdzającym ich poniesienie. Z treści pisma wynika, iż podatniczka nie jest właścicielem samochodu osobowego, zatem przedmiotowe odliczenie w wysokości określonej w ww przepisie prawnym, tj. 2.280 zł jej nie przysługuje.
Odpowiedzi udzielono z uwzględnieniem stanu faktycznego wynikającego z zapytania.