dotyczy zwolnienia z opodatkowania odsetek sygn: OG-005/49/03/PDII/415-23/03

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacone przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy ? wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Kwoty pobranych zaliczek płatnicy winni zgodnie z art. 38 ust. 1 powołanej ustawy, przekazać w terminie do dnia 20-go miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wypłaty należności do urzędu skarbowego właściwego według siedziby płatnika.

Stosownie do art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 ze zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z pisma wynika, iż Jednostka nabyła przedsiębiorstwo przejmując na siebie zobowiązania i należności na dzień 31.07.2002 r. Dużą pozycją w zobowiązaniach były zaległe wynagrodzenia wobec pracowników. Część zaległych wynagrodzeń Spółka wypłaciła w miesiącach od września 2002 r. do grudnia 2002 r., pobrała podatek i sporządziła informacje PIT-11. Czterech pracowników skierowało sprawę swoich wynagrodzeń na drogę sądową, a następnie do egzekucji komorniczej. Wyrokami Sądu zasądzone zostały wynagrodzenia w kwocie netto, tj. po pomniejszeniu o należny podatek. Komornik pobrał z konta Jednostki zasądzone kwoty.

W myśl art. 39 ust.

1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w art. 31, 33, 34 i 35, są obowiązani w terminie do dnia 15 marca roku następującego po roku podatkowym sporządzić w trzech egzemplarzach według ustalonego wzoru informację dla podatników, którym nie dokonano rocznego obliczenia podatku, wskazującą wysokość uzyskanych przez nich dochodów oraz potrąconych przez płatnika w roku podatkowym składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, składki na ubezpieczenie zdrowotne pobranej w roku podatkowym przez płatnika i składki na ubezpieczenie zdrowotne odliczonej, z zastrzeżeniem art. 27b ust. 1 pkt 2 i ust. 2, a także należnego i pobranego podatku. Jeden egzemplarz informacji płatnik doręcza podatnikowi do dnia 31 marca, a drugi przekazuje w terminie do dnia 15 kwietnia urzędowi skarbowemu właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 4 - do urzędu skarbowego właściwego w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Jeżeli obowiązek poboru przez płatników, o których mowa w art. 31, 33, 34 i 35, zaliczek na podatek ustał w ciągu roku, płatnicy ci są zobowiązani sporządzić informację określoną w ust. 1 i przekazać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika lub urzędowi skarbowemu właściwemu w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, w terminie do dnia 15 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrana została ostatnia zaliczka - zgodnie z art. 39 ust. 2 ustawy.

Ustosunkowując się do zapytania zawartego w piśmie tut. Urząd Skarbowy wyjaśnia, iż wypłacone przez komornika wynagrodzenia pobrane zostały z rachunku bankowego Spółki z jej środków pieniężnych. To, że zostały ściągnięte w drodze przymusu egzekucyjnego nie zmienia faktu, że w rzeczywistości zostały wypłacone przez zakład pracy, ale za pośrednictwem komornika. Ponadto wynagrodzenia zostały zaliczone w koszty uzyskania przychodów Spółki.

W świetle powyższego należy uznać, że na Spółce ciążą wszystkie obowiązki płatnika określone w cytowanych wyżej przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Za takim rozstrzygnięciem sprawy przemawia ponadto fakt, że komornik sądowy nie jest płatnikiem a wynagrodzenia zostały wypłacone w kwocie netto. Kwota podatku wchodząca w skład wynagrodzenia również obciążyła koszty Spółki a zatem Spółka powinna odprowadzić podatek na konto urzędu skarbowego.

Przyjęcie, że Spółka nie jest płatnikiem spowodowałoby obowiązek naliczenia i odprowadzenia podatku przez samego podatnika na etapie rozliczenia rocznego, co w konsekwencji doprowadziłoby do dwukrotnego potrącenia kwot równych podatkowi. Raz poprzez wypłatę w kwocie netto, drugi raz poprzez zapłatę w zeznaniu rocznym.