1. Czy naprawa powypadkowa naczepy nie posiadającej ubezpieczenia A.C. stanowi koszt uzyskania przychodów (...)

Z treści wniosku wynika, że podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych - przewóz ładunków. W działalności wykorzystuje samochody ciężarowe - ciągniki siodłowe i naczepy, które są środkami trwałymi firmy. Podatnik pyta czy wydatki poniesione na naprawę powypadkową naczepy nieobjętej ubezpieczeniem dobrowolnym AC można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów działalności w sytuacji, gdy naczepa ta została uszkodzona w wyniku kolizji drogowej spowodowanej przez kierującego naczepą, i nie zostanie wypłacone odszkodowanie. Podatnik pyta również, czy wydatki poniesione na naprawę powypadkową ciągnika i naczepy nieobjętych dobrowolnym ubezpieczeniem AC będą stanowiły koszty uzyskania przychodów działalności w sytuacji, gdy sprawcą kolizji był inny kierowca i firma ubezpieczeniowa wypłaci odszkodowanie z ubezpieczenia sprawcy.

Zdaniem podatnika kwotę wydatków na naprawę powypadkową naczepy nieobjętej ubezpieczeniem dobrowolnym w sytuacji, gdy nie zostanie wypłacone odszkodowanie, należy uwzględnić w kosztach uzyskania przychodu w działalności.

W uzasadnieniu swojego stanowiska podatnik powołuje się na przepis zawarty w art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszt uzyskania przychodów kosztów remontów powypadkowych samochodów, jeżeli te nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. Biorąc pod uwagę wykładnię językową, uważa, że ustawodawca ograniczył możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów remontów powypadkowych wyłącznie samochodów nieobjętych ubezpieczeniem dobrowolnym.

Podatnik uważa, że przepis powołanego art. 23 ust. 1 pkt 48 nie ma również zastosowania w sytuacji, gdy kolizja spowodowana była przez innego kierowcę i firma ubezpieczeniowa wypłaci odszkodowanie z ubezpieczenia sprawcy. Zdaniem podatnika, skoro do przychodów z działalności zaliczy kwotę wypłaconego odszkodowania, to wydatki poniesione na naprawę powypadkową zarówno naczepy jak i ciągnika siodłowego może uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.

Rozpatrując wniosek podatnika Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach stwierdza co następuje.

Problematykę będącą przedmiotem wniosku regulują przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Możliwość zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów w działalności gospodarczej należy oceniać w kontekście art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Zgodnie z powołanym przepisem kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. W art. 23 ust. 1 cytowanej ustawy ustawodawca określił katalog konkretnych wydatków, które pomimo poniesienia, bezwzględnie nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W myśl uregulowań zawartych w przepisie art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Aby ocenić, czy wydatki poniesione na naprawę powypadkową naczepy i ciągnika siodłowego stanowiących środki trwałe firmy i które nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w działalności gospodarczej, należy posłużyć się definicjami naczepy i pojazdu samochodowego zawartymi w art. 2 pkt 52 i 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515 ze zm.). Pod pojęciem naczepy rozumie się przyczepę, której część spoczywa na pojeździe silnikowym i obciąża ten pojazd, natomiast pojazdem samochodowym jest pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Z powyższego wynika, że naczepy nie można uznać za pojazd samochodowy. Oznacza to, że przy ocenie wydatków na remont powypadkowy naczepy będącej środkiem trwałym firmy i nieobjętej ubezpieczeniem dobrowolnym nie ma zastosowania powołany przepis art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast należy uwzględnić przepisy zawarte w art. 22 tej ustawy. Kosztami uzyskania przychodów będą więc wszystkie wydatki poniesione na remont naczepy jeśli jest ona używana w działalności gospodarczej, bez względu na to czy podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu.

Odrębnym zagadnieniem jest możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej wydatków poniesionych na remont powypadkowy ciągnika siodłowego będącego środkiem trwałym firmy nieobjętym ubezpieczeniem dobrowolnym, który został uszkodzony w czasie kolizji spowodowanej przez innego kierowcę i firma ubezpieczeniowa wypłaci odszkodowanie z ubezpieczenia sprawcy.

Nieobjęcie samochodu ubezpieczeniem dobrowolnym AC rodzi skutki na gruncie podatku dochodowego. Określa je art. 23 ust. 1 pkt 48 powołanej ustawy. Wynika z niego, że nie uważa się za koszt uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody te nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Z powyższego przepisu wynika, że konsekwencje braku ubezpieczenia AC dotyczą samochodów, przy czym ustawodawca nie dokonuje ich rozróżnienia. Stanowi to podstawę do przyjęcia, że w przepisie tym chodzi zarówno o samochody osobowe jak i ciężarowe wykorzystywane w działalności gospodarczej. Brak ubezpieczenia AC wyklucza możliwość obciążenia kosztów wydatkami na remonty powypadkowe, bez względu na to, czy z ubezpieczenia sprawcy zostanie wypłacone odszkodowanie.

Ciągnik siodłowy spełnia warunki wymienione w definicji pojazdu samochodowego zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym. Należy więc uznać, że jest to samochód. Jeżeli w wypadku uczestniczyły dwa pojazdy, to remont każdego z nich będzie stanowił koszt podatkowy pod warunkiem, że obydwa pojazdy były objęte dobrowolnym ubezpieczeniem.

W sytuacji opisanej we wniosku oznacza to, że nie można zaliczyć do kosztów wartości naprawy powypadkowej ciągnika, gdyż nie podlegał ubezpieczeniu AC w chwili wypadku. Fakt, że ubezpieczeniu temu podlegał drugi pojazd, który również uczestniczył w wypadku nie ma znaczenia.

Reasumując:
1. Wydatki poniesione na remont powypadkowy naczepy wykorzystywanej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej nie objętej ubezpieczeniem dobrowolnym podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.
2. Koszty remontu powypadkowego ciągnika siodłowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej nie objętego ubezpieczeniem dobrowolnym nie stanowią kosztu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej.