Czy w związku z okresowymi przerwami w prowadzeniu działalności gospodarczej prawidłowo zostały (...)

Podatnik prowadzi od 1997 roku działalność gospodarczą w zakresie nauki jazdy samochodem, rozliczając się z urzędem skarbowym na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Z uwagi na osobiste kłopoty zdrowotne na przestrzeni od 2002 do 2004 roku zmuszony był w niektórych miesiącach na krótkie okresy zawiesić - zaprzestać prowadzenia działalności. O zawieszeniu działalności gospodarczej zawiadamiał ZUS. W okresach przerw przedsiębiorca nie przeprowadzał naboru osób do nauki jazdy i nie osiągał w tym czasie przychodów. W podatkowej księdze przychodów i rozchodów podatnik księgował stałe wydatki związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa takie jak:
- abonament za telefon służbowy,
- odsetki od kredytu zaciągniętego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
- opłatę za dzierżawę placu manewrowego,- czynsz za wynajem lokalu biurowego i sali wykładowej oraz
- za usługę biura rachunkowego.
W poszczególnych latach tj. 2002-2004 podatnik uzyskiwał przychody z działalności gospodarczej.

Zdaniem strony powyższe wydatki ponoszone w okresie przerw w prowadzeniu działalności gospodarczej stanowią koszt uzyskania przychodów, bez względu czy przedmiotowa działalność była prowadzona w danym miesiącu przez kilka dni, cały miesiąc, czy w ogóle nie prowadziłem działalności przez dłuższy okres (tzn. około miesiąca). Ponieważ w/w wydatki stanowią koszty stałe przedsiębiorstwa a ich niezapłacenie naraziło by przedsiębiorcę na dodatkowe kłopoty jak: odcięcie telefonu, dodatkowe odsetki od niezapłaconych w terminie rat dotyczących kredytu czy wypowiedzenie umowy dzierżawy placu manewrowego i umowy wynajmu lokalu.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. Nr 14 z 2000 r., poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem osiągnięcia przychodów. Cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go realizować lub co najmniej zakładać jego realny cel.
Przyjmuje się, że aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to między jego poniesieniem a osiągnięciem przychodu zachodzić musi związek przyczynowo-skutkowy tego rodzaju, że poniesienie wydatku wpływa na powstanie lub powiększenie przychodu.
Nie będzie natomiast stanowić kosztu uzyskania przychodu taki wydatek, który oceniany obiektywnie, nie może spowodować osiągnięcia przychodu, ani też nie może mieć realnego wpływu na uzyskiwany przychód bądź jego źródło.

Nadmienić należy, iż pojęcie zwieszenia działalności gospodarczej nie zostało zdefiniowane przez ustawodawcę. Na gruncie ustaw podatkowych osoba, która zawiesiła działalność gospodarczą jest nadal traktowana jako osoba prowadząca działalność. Tym samym fakt okresowego zaprzestania (zawieszenia) działalności gospodarczej nie zwalnia podatnika z ciążących na nim obowiązków wynikających z przepisów podatkowych.

Zgodnie zatem z postanowieniami powołanych powyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przedstawionym stanem faktycznym - wydatki takie jak: abonament za telefon służbowy, odsetki od kredytu zaciągniętego na działalność gospodarczą, opłata za dzierżawę placu manewrowego, czynsz za wynajem lokalu biurowego i sali wykładowej czy za usługę biura rachunkowego zostały poniesione w krótkich okresach przerwy w działalności i stanowią koszty uzyskania przychodów ponieważ ich celem było zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów. Tym bardziej, że w poszczególnych latach tj. 2002-2004 podatnik uzyskał z działalności gospodarczej przychody, poniósł koszty uzyskania przychodów i uzyskał dochody wykazując je w rocznych zeznaniach podatkowych za te lata.

Mając na względzie powyższe, stanowisko strony jest prawidłowe.