Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że prawomocnym wyrokiem z dnia 11 czerwca 2003 r. Sąd Okręgowy ? Sąd Pracy zasądził od Spółki z o.o. na rzecz pracownika kwotę 36.000 zł wraz z należnymi odsetkami z tytułu wynagrodzenia za pracę. W oparciu o ten tytuł egzekucyjny egzekucję prowadzi komornik sądowy. W toku prowadzonej egzekucji, komornik sądowy zajął i sprzedał należące do Spółki mienie, zaś z uzyskanej ceny, po dokonaniu podziału wypłacił pracownicy kwotę 2.472 zł . Pracownica po otrzymaniu tej należności zwróciła się do pracodawcy o odprowadzenie od tej kwoty zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. W ocenie Spółki pracodawca nie jest obowiązany odprowadzić zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od uzyskanej w trybie egzekucji kwoty wynagrodzenia gdyż pracodawca traci, zdaniem Spółki, przymiot ?płatnika? zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w rozumieniu przepisu art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr. 14, poz. 176 z późń. zm.). Spółka informuje, że Sąd Okręgowy ? Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zasądził na rzecz pracownika wynagrodzenie brutto. Spółka ma wątpliwości, czy w tym zakresie komornik może być płatnikiem w rozumieniu powyższego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie Spółka stwierdza, że wynagrodzenie za pracę wyegzekwowane w toku egzekucji i wypłacone pracownikowi nie jest objęte zwolnieniem przedmiotowym z art. 21 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powoduje to, że należność ta jest objęta obowiązkiem podatkowym, który nie spoczywa na pracodawcy, ale na pracowniku jako osobie dysponującej całą wyegzekwowaną należnością z tytułu wynagrodzenia za pracę ( brutto). Podstawę takiego obowiązku po stronie pracownika stanowi według Spółki przepis art. 40 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę wynika, że zaległe wynagrodzenie zostało wypłacone pracownikowi w trybie komorniczej egzekucji. W związku z powyższym informuję, że na Spółce jako pracodawcy, w omawianym przypadku, nie ciążą obowiązki płatnika. W świetle art. 31 cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyznaczającego zakres obowiązków zakładów pracy jako płatników podatku, są one obowiązane obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, które uzyskują od tych zakładów pracy między innymi przychody ze stosunku pracy lub stosunków pokrewnych .Wypłacone należności są wynagrodzeniem za pracę i co za tym idzie przychodem ze stosunku pracy, ale zakład pracy nie dokonał fizycznej wypłaty zasądzonych kwot i nie miał możliwości pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Czynność tę wykonał komornik sądowy, który najpierw z kwoty uzyskanej w drodze egzekucji od Spółki, pobrał kwotę wynagrodzenia brutto, a później przekazał ją pracownikowi. Dlatego też Spółka nie ma w tym przypadku obowiązku obliczania ani pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych nie ciąży również na komorniku sądowym, mimo iż dokonał on wypłaty należności. Wobec tego, że przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) nie nakładają na komorników sądowych obowiązków płatnika, pracownik obowiązany jest samodzielnie rozliczyć otrzymane przychody z tytułu wynagrodzenia za pracę i zapłacić należny podatek. Otrzymane przychody pracownik powinien ująć w składanym przez siebie zeznaniu rocznym, zgodnie z art. 45 w/w ustawy. Jednocześnie informuję, że treść art. 21 ust. 1 pkt 95 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wskazuje, że w przypadku, gdy dojdzie do wypłacenia pracownikowi odsetek w związku z nieterminowym wypłaceniem mu wynagrodzenia odsetki te zwolnione są od podatku. Taki zapis oznacza, że zasądzone przez Sąd Okręgowy odsetki na rzecz pracownika w związku z nieterminową wypłatą wynagrodzenia nie podlegają opodatkowaniu.
