Czy pozostała nieumorzona wartość części zlikwidowanego środka trwałego stanowi bezpośrednio (...)
Czy pozostała nieumorzona wartość części zlikwidowanego środka trwałego stanowi bezpośrednio koszty uzyskania przychodów, tj.: pozostałe koszty operacyjne?
W 2006 r. Spółka rozpoczęła prace w zakresie zadania inwestycyjnego 'Prace modernizacyjne na chłodni powietrznej' polegające na wymianie zasuw odcinających poszczególne wiązki chłodzące na przepustnice, wstawieniu zaworów w miejsce korków odwadniających i odpowietrzających. Prace te dotyczą znajdującego się w ewidencji środka trwałego 'Chłodnica powietrzna dla BC-50 wraz z rurociągiem do i z chłodnicy'. Na dzień 30.06.2006 r. wartość początkowa modernizowanego środka trwałego wynosiła X, a umorzenie Y.
Spółka w lipcu 2006 r. dokonała fizycznej (potwierdzonej protokołem i dowodem LT), częściowej likwidacji środka trwałego 'Chłodnica powietrzna dla BC- 50 wraz z rurociągiem do i z chłodnicy'. Zlikwidowano zasuwy, korki odwadniające i odpowietrzające. Wartość środka trwałego zmniejszono o 5,7 %. Zlikwidowane zasuwy i korki odwadniające i odpowietrzające są częścią składową środka trwałego p.n. 'Chłodnica powietrza dla BC-50 wraz z rurociągiem do i z chłodnicy'.Prace modernizacyjne prowadzone na w/w środku trwałym polegały na trwałym odłączeniu części składowych (zasuw i korków) o przestarzałej konstrukcji, nie spełniającej oczekiwań w zakresie szybkiej i niezawodnej eksploatacji, ich likwidacji, potwierdzonej protokołem i dowodem LT i wstawieniu nowych zasuw i zaworów. Zainstalowanie armatury nowej generacji zwiększyło bowiem wartość użytkową środka trwałego.Jednocześnie będą przeprowadzone prace modernizacyjne, polegające na wstawieniu przepustnic i zaworów, które zwiększą wartość środka trwałego.
W tak przedstawionym stanie faktycznym Spółka wnosi o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w następującym zakresie:
Czy pozostała nieumorzona wartość części zlikwidowanego środka trwałego stanowi bezpośrednio koszty uzyskania przychodów, tj.: pozostałe koszty operacyjne?
W ocenie Spółki, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się strat w środkach trwałych w części pokrytej sumą odpisów, obejmującą również te odpisy, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. l6h ust. 1 pkt. 1 w/ w ustawy.Strata ustalona z uwzględnieniem powyższej regulacji może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, jeśli zostanie właściwie udokumentowana, np. protokołem fizycznej likwidacji środka trwałego, co miało miejsce w przedstawionej sytuacji. Zgodnie zaś z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. W Spółce nie nastąpiła zmiana rodzaju działalności.Zdaniem Spółki, strata powstała w wyniku likwidacji części nie w pełni umorzonego środka trwałego jest kosztem uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym ten środek trwały został zlikwidowany, ponieważ część środka trwałego utraciła przydatność gospodarczą i została fizycznie zlikwidowana (protokół likwidacji) z innego powodu niż zmiana rodzaju działalności gospodarczej.
Na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Naczelnik Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza co następuje:
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.; zmiana ostatnia: Dz. U. z 2006 r. Nr 107, poz. 723) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 5 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Z powyższego przepisu wynika, że straty w środkach trwałych stanowią koszt uzyskania przychodów w wysokości niezamortyzowanej wartości tych środków.
Art. 16 ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy zawiera ograniczenie w stosunku do w/w zasady. Zgodnie z w/w przepisem nie stanowią kosztów uzyskania przychodów straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.
Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy należy uznać, że jeżeli podatnik zlikwidował środek trwały bezpośrednio związany z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, a likwidacja ta nie jest następstwem zmiany rodzaju prowadzonej działalności i była konieczna ze względów gospodarczych oraz uzasadniona ekonomicznie, wówczas strata z tego tytułu stanowić będzie koszt uzyskania przychodów. Przy czym warunkiem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieumorzonej wartości środka trwałego jest jego faktyczna likwidacja. Zasadę tę można również zastosować do likwidacji trwale odłączonej części składowej.
Spółka dokonała likwidacji części składowej środka trwałego (zasuwy i korki odwadniające i odpowietrzające). W przypadku zaistnienia tego rodzaju zdarzenia zastosowanie znajduje również art. 16g ust. 16 powołanej powyżej ustawy, zgodnie z którym w razie trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub peryferyjnej wartość początkową tego środka zmniejsza się, od następnego miesiąca po odłączeniu, o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej części a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego.
Jeżeli zatem likwidacja części składowej środka trwałego jest uzasadniona względami ekonomicznymi i gospodarczymi oraz nie jest podyktowana zmianą rodzaju działalności podatnika, to strata powstała w wyniku tej likwidacji (tj. nieumorzona wartość zlikwidowanej części składowej)może stanowić koszt uzyskania przychodu Spółki w roku podatkowym, w którym dokonano tej likwidacji.
Mając powyższe na uwadze, organ podatkowy postanowił jak w sentencji.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy - do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Interpretacja niniejsza wiąże organ podatkowy do czasu zmiany przepisów prawa.
Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku, za pośrednictwem Naczelnika Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 14a § 4 oraz art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).
Zażalenie, zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, powinno określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać podstawy uzasadniające to żądanie.