Czy opłata za korzystanie z zarejestrowanego i chronionego znaku towarowego w wysokości wynikającej (...)

Podczas prowadzonej działalności został wypromowany znak towarowy, który jest kojarzony z produkowanymi przez spółkę wyrobami i oceniany przez rynek odbiorców jako produkt najwyższej jakości.

Spółka jawna jest właścicielem znaku towarowego. Na podstawie wniosku z dnia 18.11.1999 r. złożonego w Urzędzie Patentowym Rzeczpospolitej Polskiej, znak ten został zarejestrowany wg ustalonego projektu. W dniu 18.03.2004 r. wydane zostało Świadectwo Ochronne na znak towarowy (Nr 143379).

W dniu 30 sierpnia 2002 roku Sąd Rejonowy XII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego zarejestrował spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością.

Następnie 3 listopada 2002 roku Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, podjęło uchwałę o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki, poprzez utworzenie nowych udziałów. Wszystkie nowoutworzone udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki zostały objęte przez spółkę jawną.

Ponadto 3 listopada 2002 roku została zawarta umowa pomiędzy: spółką jawną, a Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością przedmiotem, której było między innymi dzierżawa znaku towarowego. Za prawo do znaku towarowego ustalono czynsz.

W dniu 12 grudnia 2005 roku, spółka jawna wystąpiła z pismem do Spółki, w którym podniosła, że opłata za korzystanie ze znaku towarowego płacona na zasadach określonych w umowie z 3 listopada 2002 roku nie odpowiada wartości rynkowej tego znaku. W piśmie tym zaproponowano nową opłatę w wysokości 6% wysokości obrotów, poczynając od 1 stycznia 2006 roku.Zarząd Spółki 20 grudnia 2005 roku ustosunkowując się do przesłanego pisma, poprosił, Waszkuć spółka jawna o przesunięcie terminu określenia wartości rynkowej znaku towarowego do czasu sporządzenia bilansu za 2005 rok.

W dniu 9 stycznia 2006 roku Zarząd otrzymał kolejne pismo, w którym zaproponowano, aby dokonać wyceny wartości znaku towarowego w oparciu o wycenę dokonaną przez jedną z wiodących firm konsultingowych i w oparciu o tę wycenę ustalić nową opłatę za korzystanie przez Spółkę ze znaku towarowego.

Zarząd Spółki zlecił dokonanie wyceny wartości znaku towarowego firmie. Zgodnie z wyceną, sporządzoną przez tę firmę, wartość znaku towarowego wynosi x zł. Roczna opłata za korzystanie ze znaku towarowego, zgodnie z wyceną powinna kształtować się w wysokości 5,5% przychodów Spółki.

Należy zauważyć, że udziałowcem Spółki w ponad 90 % jest spółka jawna i pomiędzy tymi dwoma podmiotami zachodzą powiązania.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Spółka wnosi o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w następującym zakresie:

Czy opłata za korzystanie z zarejestrowanego i chronionego znaku towarowego w wysokości wynikającej z wyceny znaku towarowego jest kosztem uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej ?

Według stanowiska Podatnika, analizując treść przepisów kodeksu handlowego i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Zarząd dopełnił wszystkich czynności i procedur wymaganych do rynkowej wyceny wartości znaku towarowego, z którego korzysta Spółka i z którego czerpie bezpośrednie korzyści finansowe. W związku z tym, że korzystanie ze znaku towarowego nie jest powszechnym 'towarem', Zarząd Spółki dołożył wszelkich starań w celu określenia wartości rynkowej znaku i rocznej opłaty za prawo do korzystania z tego znaku zlecając jego wycenę niezależnej firmie konsultingowej.

Dodatkowo należy podnieść, że produkowane wyroby są jednoznacznie na rynku kojarzone z nazwą znaku towarowego. Spółka dzięki korzystaniu ze znaku towarowego dynamicznie rozwija się i zdobywa nowe rynki. Odbiorcy w większości przypadków w ofertach do przetargów zaznaczają, że mają być zastosowane wyroby sygnowane znakiem towarowym . Utrata możliwości korzystania ze znaku towarowego może doprowadzić do zaprzestania działalności Spółki, utraty pozyskanych już rynków zbytu, i dlatego opłata roczna w wysokości ok. 5,5% przychodu rocznego Spółki będzie kosztem uzyskania przychodu.

Na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Naczelnik Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza, że następuje:

Kosztami uzyskania przychodu są, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.; zmiana ostatnia z 2006 r. Nr 107, poz. 723 ), koszty poniesione w celu uzyskania przychodów z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1.Działania podatnika powinny zatem zmierzać w celu uzyskania przychodu, być na ten przychód nakierowane. Nie tworzą kosztów działania podejmowane w innym celu niż uzyskanie przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Z powyższego wynika, że ustawodawca nie uzależnił uznania poniesionych wydatków za koszt uzyskania od konieczności osiągnięcia przychodu. Podatnik, oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą, winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu, co wcale nie oznacza, że dany przychód zostanie osiągnięty. Podatnik w momencie podejmowania decyzji o poniesieniu kosztów powinien racjonalnie i obiektywnie uzasadnić związek kosztu z przychodem.

Przepis art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera zamknięty katalog wydatków, których nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Wśród tych wydatków nie ma jednak opłat za korzystanie ze znaku towarowego. Wobec tego w niniejszej sprawie możliwość uznania za koszt uzyskania przychodów ponoszonych wydatków z tytułu korzystania ze znaku towarowego należy rozpatrywać w kontekście art. 15 ust. 1 w/w ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka poniosła wydatki za korzystanie ze znaku towarowego. Wydatki te - choć w sposób pośredni, to jednak niewątpliwie wpływają na osiągnięty przychód Podatnika, bowiem: '..produkowane wyroby są jednoznacznie na rynku kojarzone z nazwą znaku towarowego. Spółka dzięki korzystaniu ze znaku towarowego dynamicznie rozwija się i zdobywa nowe rynki. Obiorcy w większości przypadków w ofertach do przetargów zaznaczają, że mają być zastosowane wyroby sygnowane znakiem towarowym.'

W złożonym wniosku Spółka informuje, że Jej udziałowcem w ponad 90 % jest spółka jawna, a więc między tymi podmiotami występują powiązania, o których mowa w art. 11 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. podmiot krajowy posiada udział w kapitale innego podmiotu. Spółki zawarły umowę dzierżawy przedmiotem, której jest znak towarowy (wartość niematerialna).

W takim przypadku Spółka przy ustalaniu wysokości kosztów z tytułu użytkowania znaku towarowego powinna wziąć pod uwagę okoliczność, iż transakcja ta jest dokonywana między podmiotami powiązanymi, to podlegać będzie ocenie co do zasadności i wysokości ponoszonych wydatków i uzyskiwanych przychodów, na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 października 1997 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów podatników w drodze oszacowania cen transakcyjnych dokonywanych przez tych podatników (Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz. 833 z późn. zm.; zmiana ostatnia: Dz. U. z 2003 r. Nr 189, poz. 1856) w związku z art. 11 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z § 13 w/w rozporządzenia przy dokonywaniu określenia wartości rynkowej dóbr niematerialnych lub usług w transakcjach między podmiotami powiązanymi organy podatkowe w pierwszej kolejności badają, czy niezależne, racjonalnie działające podmioty zawarłyby taką transakcję na warunkach, jakie ustaliły podmioty powiązane.Zauważa się, że zgodnie z utrwalonym już orzecznictwem podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania, na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu (wyrok NSA z dnia 14.10.1999 r. - sygn. Akt III S.A. 7548/98, nieopubl.). Wydatek taki aby został uznany za koszt, musi być prawidłowo udokumentowany.

Jeżeli zatem Spółka powierzyła wycenę wartości rynkowej znaku towarowego niezależnej firmie zewnętrznej to można uznać, że wartość znaku towarowego została ustalona i udokumentowana prawidłowo, a Spółka dopełniła należytej staranności przy dokumentowaniu wydatków związanych z opłatą za korzystanie z w/w znaku towarowego.

W świetle powyższego, wydatki w postaci opłat za korzystanie z zarejestrowanego i chronionego znaku towarowego poniesione przez Spółkęw celu osiągnięcia przychodu, jako nie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowią koszty uzyskania przychodu Podatnika.

Mając powyższe na uwadze, organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Końcowo zauważa się, że Organ podatkowy udzielając odpowiedzi na zapytanie Podatnika nie dokonywał oceny dołączonej do wniosku wartości znaku towarowego oraz opłat z tytułu korzystania przez Spółkę z tego znaku ustalonej przez firmę dokonującej wyceny. Co do wartości w/w znaku towarowego organ podatkowy mógłby się wypowiedzieć dopiero w postępowaniu podatkowym.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.

Organ podatkowy udzielając odpowiedzi na zapytanie podatnika, uwzględnia wyłącznie stan faktyczny i prawny przedstawiony we wniosku. Dołączone do wniosku wszelkie wyjaśnienia, umowy i pisma nie podlegają analizie.

Stosownie do art. 14 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Interpretacja niniejsza wiąże organ podatkowy do czasu zmiany przepisów prawa. Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku, za pośrednictwem Naczelnika Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 14 a § 4 oraz art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej). Zażalenie, zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, powinno określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać podstawy uzasadniając to żądanie.