Czy na podstawie dokumentów z postępowania egzekucyjnego wierzyciel może zarachować wierzytelność (...)
Czy na podstawie dokumentów z postępowania egzekucyjnego wierzyciel może zarachować wierzytelność w koszty uzyskania przychodów i rozwiązać odpis aktualizacyjny?
Spółka posiada wierzytelność pieniężną względem dłużnika, którym jest spółka jawna. W 2003 roku wierzyciel utworzył na kwotę wierzytelności (uznając ją za zagrożoną) odpis aktualizujący nie będący kosztem podatkowym. W wyniku dochodzenia zapłaty w postępowaniu nakazowym wierzyciel uzyskał w 2005 roku prawomocny nakaz zapłaty z tytułem egzekucyjnym. W następstwie powyższego sprawa została skierowana do postępowania egzekucyjnego.
Na dzień złożenia wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego Spółka posiada postanowienie komornika z dnia 27.07.2006 r. o umorzeniu postępowania egzekucyjnego w stosunku do nieruchomości ?dłużnika ? spółki? będących przedmiotem dwukrotnej licytacji, oraz zawiadomienie o bezskuteczności dalszej egzekucji przeciwko ?dłużnikowi ? wspólnikom spółki? z powodu braku majątku, z którego mogłoby nastąpić zaspokojenie wierzyciela
Wierzytelność, o której mowa we wniosku była zarachowana przez wierzyciela jako przychód należny Spółki.
W tak przedstawionym stanie faktycznym Spółka wnosi o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w następującym zakresie:
Czy na podstawie w/w dokumentów z postępowania egzekucyjnego wierzyciel może zarachować wierzytelność w koszty uzyskania przychodów i rozwiązać odpis aktualizacyjny?
Według Podatnika, na podstawie art.16 ust.1 pkt 25 w związku z art. 16 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w opisanej sytuacji Spółka będąca wierzycielem może zarachować w/w wierzytelność uznając jako nieściągalną w koszty uzyskania przychodów i spisać tę wierzytelność.
Na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Naczelnik Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza co następuje:
Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm; zmiana ostatnia: Dz. U. z 2006 r. Nr 157, poz. 1199) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a w/w ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2. Przypadki wymienione w art. 16 ust. 2 w/w ustawy stanowią katalog zamknięty i precyzyjnie określają rodzaje dokumentów, które pozwalają zaliczyć nieściągalną wierzytelność do kosztów uzyskania przychodów.Za udokumentowane, uważa się m. in. te należności, których nieściągalność została udokumentowana postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego (art.16 ust. 2 pkt 1 w/w ustawy).
Normujący postępowanie egzekucyjne Kodeks postępowania cywilnego nie definiuje jako odrębnego typu kategorii postanowień ? postanowień o nieściągalności. Organy egzekucyjne umarzające postępowanie nie posługują się wskazanym pojęciem, wobec tego dla celów podatkowych podstawowe znaczenie ma treść tych postanowień. Przyjmuje się że ?postanowienie o nieściągalności? w rozumieniu przepisów prawa podatkowego, to takie postanowienie, z treści którego w sposób jednoznaczny wynika, że dłużnik nie ma majątku, z którego mogłaby być egzekwowana należność. Stosowne postanowienie o nieściągalności musi również być uznane przez wierzyciela (podatnika) jako odpowiadające stanowi faktycznemu. Uzasadnienie umorzenia postępowania egzekucyjnego nie powinno budzić żadnych wątpliwości co do istnienia bądź nieistnienia majątku dłużnika. Tylko postanowienie, z treści którego wynika, iż bezskuteczność egzekucji spowodowana jest brakiem majątku dłużnika może być podstawą do odpisania wierzytelności jako nieściągalne i zaliczenia jej do kosztów uzyskania przychodów.
Reasumując, aby wierzytelność uznana za nieściągalną mogła stanowić koszty uzyskania przychodów konieczne jest, oprócz uprzedniego zaliczenia jej do przychodów podatkowych, otrzymanie od organu egzekucyjnego postanowienia o nieściągalności w związku z brakiem majątku dłużnika. Spółka przyjmując takie postanowienie jako odpowiadające stanowi faktycznemu, ma w konsekwencji możliwość zaliczenia jej do kosztów uzyskania przychodu. Rozwiązanie odpisu aktualizującego na tę wierzytelność, który uprzednio nie był uznany za koszt uzyskania przychodu nie wywołuje skutków podatkowych.
Mając powyższe na uwadze, organ podatkowy postanowił jak w sentencji.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.
Stosownie do art. 14 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy ? do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Interpretacja niniejsza wiąże organ podatkowy do czasu zmiany przepisów prawa.
Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku, za pośrednictwem Naczelnika Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 14 a § 4 oraz art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).
Zażalenie, zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, powinno określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać podstawy uzasadniając to żądanie.