Czy kwoty wypłacone kontrahentom stanowiące rekompensatę za brak możliwości dokonania odliczenia (...)

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej owoców i warzyw. Urząd skarbowy w wyniku przeprowadzonej kontroli, ze względu na nieterminowe zgłoszenie rejestracyjne dla potrzeb podatku od towarów i usług spowodowane przeoczeniem, zakwestionował prawo do odliczenia podatku naliczonego w okresie od rozpoczęcia działalności do daty złożenia VAT-R, tak samo jak prawo do odliczenia podatku naliczonego Pana kontrahentom, wynikającego z wystawionych przeze Pana faktur sprzedaży. Klienci z którymi Pan współpracuje domagali sie zwrotu podatku od Pana. Mając na względzie perspektywę dalszego prowadzenia działalności gospodarczej i niewątpliwej współpracy z tymi podmiotami, wypłacił Pan kontrahentom kwoty równe co do wartości podatkowi, którego nie mogli sobie odliczyć.

W związku z tym zwrócił się Pan do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie z pytaniem czy kwoty wypłacone kontrahentom w wysokości równej podatkowi należnemu wynikającemu z faktur sprzedaży może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, formując własne stanowisko w sprawie, iż może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 14 a § 1 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości miejscowej naczelnik urzędu skarbowego, na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W związku z powyższym udzielam interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następująco:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176 z 2000r. z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Jak wynika z powyższego podatnik ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wszelkie poniesione wydatki tylko wtedy, gdy wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą jak również przekonująco uzasadni, że ich poniesienie miało wpływ na wysokość osiągniętego przychodu lub mogło wpłynąć na tę wysokość.

Aby można było uznać więc dany wydatek za koszt uzyskania przychodu muszą być spełnienie łącznie następujące warunki:
- pozostaje on w związku przyczynowo ? skutkowym z przychodami (jego celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie, zachowanie źródła przychodu)
- został rzeczywiści poniesiony i prawidłowo udokumentowany
- nie został wymieniony w art. 23 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do zapisu art. 23 ust. 1 pkt 19 cyt. ustawy za koszty uzyskania przychodu nie uważa się kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych usług.

W przedstawionym przez Pana stanie faktycznym wskazuje Pan, że wypłacone kwoty nie miały związku z wadliwymi towarami czy źle wykonaną usługą, nie miały też charakteru kar umownych, gdyż współpraca z kontrahentami opiera sie o ustne umowy i realizacje bieżących dostaw. W kontaktach handlowych z kontrahentami nie są stosowane kary umowne. Ponadto w przypadku, gdyby Pan nie zaspokoił roszczeń kontrahentów, naraziłby się na utratę większości kontaktów handlowych a to mogłoby doprowadzić do zaprzestania przez Pana prowadzenia działalności gospodarczej. Kontrahenci rekompensatę z tytułu zakwestionowanego przez Urząd Skarbowy prawa do odliczenia uważali jako warunek kontynuowania współpracy z Panem.

Jednak zaznaczyć należy, iż wypłacone przez Pana kontrahentom rekompensaty były konsekwencją Pana zaniedbania spowodowanego nieterminowym zgłoszeniem rejestracyjnym dla potrzeb podatku od towarów i usług. Wskazuje Pan, iż kontrahenci wypłatę rekompensaty uważali jako warunek kontynuowania współpracy z Panem. Jednakże zdaniem tut. Organu nie jest to tożsame z działaniem w celu osiągnięcia przychodu. Zapobieżenie lub zmniejszenie realnej straty nie mieści się w pojęciu ustawowej definicji przychodu a więc wydatki z tym związane nie są kosztem uzyskania przychodu. Wypłata rekompensaty nie pozostaje w bezpośrednim związku przyczynowym z przychodem lecz łączy się z negatywnymi dla Pana konsekwencjami finansowymi.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że uznanie za koszt uzyskania przychodu rekompensat wypłaconych przez Pana kontrahentom w celu zapobieżenia stracie czy też w celu zachowania dobrego wizerunku Pana firmy, byłoby sprzeczne z przepisami prawa podatkowego.

W/w interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Zgodnie z art. 14 a § 4, w związku z art. 236 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie służy stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.