Dotyczy mozliwości ujęcia w kosztach uzyskania przychodu różnic występujących przy zwrocie kaucji (...)

W 1999 roku aby podjąć współpracę z M... wpłaciła Pani kaucję gwarancyjną zwrotną w kwocie 15.000 dolarów. W roku następnym przejmowała Pani drugą restaurację i również wpłaciła 15.000 dolarów kaucji. Zaznaczyła Pani, iż środki pochodziły z firmy, ale nie zaliczała Pani ich w koszty, a jedynie znajdują się w ewidencji księgowej. Podkreśliła Pani, iż rozpoczęcie działalności nie było możliwe bez wpłaty powyższych kwot. Ponadto wskazała Pani, iż w tym roku M... Polska podjęła decyzję, ze pod koniec 2007 roku dokona zwrotu wpłaconych środków pieniężnych w dolarach. W sytuacji tej zauważa Pani, iż powstaną różnice w wysokości około 40.000 zł, gdyż wydatkowała Pani 128.000 zł, a otrzymać ma 83.000 zł.

W złożonym wniosku rozważa Pani możliwość ujęcia w kosztach uzyskania przychodu powstałych z tego tytułu różnic.

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa:

Zdaniem Pani pomimo, że nie ujmowała Pani kaucji gwarancyjnej zwrotnej w kosztach firmy, a tym, samym nie obniżała należności podatkowych powstałe różnice powinny zostać ujęte w kosztach uzyskania przychodu jako wydatek niezbędny w prowadzeniu tej działalności, powiązany i wpływający na uzyskanie przychodu. Na marginesie zauważyła Pani iż inni licencjobiorcy są w podobnej sytuacji. Dla niektórych jednak kwota zwrotu będzie wyższa niż wpłacona i wtedy stanowić będzie przychód do opodatkowania.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Toruniu wyjaśnia co następuje.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w celu podjęcia działalności gospodarczej dokonała Pani wpłaty kaucji gwarancyjnej zwrotnej w kwocie 2 x 15.000 dolarów. Kwoty tej nie ujmowała Pani w kosztach uzyskania przychodu. Pod koniec 2007 roku licencjodawca ma dokonać zwrotu kaucji w tej samej wysokości w której dokonała Pani wpłaty tj. 2 x 15.000 dolarów. W sytuacji tej zauważa Pani, iż powstaną różnice w wysokości około 40.000 zł, gdyż wydatkowała Pani 128.000 zł, a otrzymać ma 83.000 zł.

Przepisy prawa nie definiują pojęcia kaucji, co powoduje, że należy odwołać się do wykładni językowej. I tak zgodnie z Nowym Słownikiem Języka Polskiego PWN pod redakcją Elżbiety Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2002 rok: kaucja to suma pieniężna złożona jako gwarancją dotrzymania zobowiązania; zastaw, zabezpieczenie.

Zauważyć przy tym należy, iż istotą kaucji jest co do zasady jej zwrotny charakter. W przypadku braku zastrzeżeń co do wykonania umowy, albo w ogóle w razie jej wykonania, kaucja podlega zwrotowi na rzecz tego podmiotu, który kaucji udzielił.

Szczególnym rodzajem kaucji są kaucje gwarancyjne. Istotą takich kaucji jest zwykle zabezpieczenie interesów osoby, która otrzymuje taką kaucję, które mogą doznać uszczerbku w związku z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zobowiązania przez drugą stronę umowy.

Zgodnie z art. 14 ust.

1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Mając na względzie powołany przepis prawa należy stwierdzić, iż o ewentualnym zaliczeniu kaucji gwarancyjnej do przychodów można zatem mówić jedynie wówczas, jeśli będzie ona kwotą otrzymaną albo kwotą należną. Ponadto o tym, czy 'kaucja' stanowi przychód, decyduje nie brak jej w katalogu wartości nie zaliczonych przez ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów, ale to, czy jest ona wartością przez podatnika 'otrzymaną' w rozumieniu cytowanego przepisu. Z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem - jako źródło dochodu - jest tylko taka wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Otrzymanymi pieniędzmi lub wartościami pieniężnymi są zatem w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy tylko takie wartości, które powiększają aktywa majątkowe podatnika, a więc takie, którymi może on rozporządzać jak własnymi. W przypadku gdy kaucja ? nie jest wartością 'otrzymaną' , nie może być uznana za przychód.

Z kolei w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Podkreślić należy, iż aby móc uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów różnice kursowe dla celów podatkowych należy zastosować zasady ich ustalania określone w art. 24c w ust. 1 ?9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którymi łącznie musi nastąpić:

• zarachowanie kosztu,
• jego poniesienie,
• zmiana kursu waluty pomiędzy dniem zarachowania kosztu, a dniem jego poniesienia.

Mając na uwadze powyższe oraz charakter przypisany kaucji, stwierdzić należy, iż za koszty uzyskania przychodów uznane mogą zostać jedynie wydatki o charakterze definitywnym, które nie podlegają zwrotowi. W przywołanym stanie prawnym oraz mając na względzie stan faktyczny wynikający z Pani pisma z dnia 25 kwietnia 2007 roku należy stwierdzić, iż kaucja jest świadczeniem obojętnym z punktu widzenia obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych i samo wyliczenie różnic kursowych, bez zarachowania kosztu, nie daje podstawy do uznania tak wyliczonych różnic kursów jako kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym organ podatkowy, uznaje przedstawione przez Panią stanowisko za nieprawidłowe.

Oceny stanowiska dokonano zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym w piśmie z dnia 25 kwietnia 2007 roku (wpływ 26 kwietnia 2007 roku) i stanem prawnym obowiązującym w dacie udzielenia odpowiedzi.

Stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy ? Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta.

Zgodnie z art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w art. 14b § 5 tej ustawy.

Na niniejsze postanowienie przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Toruniu w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia Stronie.