Czy wynagrodzenie za pracę i składka z tytułu ubezpieczenia społecznego małżonka wspólnika spółki (...)

Czy wynagrodzenie za pracę i składka z tytułu ubezpieczenia społecznego małżonka wspólnika spółki cywilnej zatrudnionego na umowę o pracę, stanowią koszt uzyskania przychodu?

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków - Śródmieście działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu Pani wniosku z dnia 27.12.2006 r. (wpływ do tut. Organu podatkowego 29.12.2006 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 27.12.2006 r. zwróciła się Pani do tut. Organu podatkowego z wnioskiem w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Porady prawne

W złożonym piśmie przedstawiono następujący stan faktyczny:
Prowadzi Pani działalność gospodarczą jako udziałowiec spółki cywilnej, która podpisała umowę o pracę z Pani mężem .

Pytanie dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia za pracę i związanych z nim składek na ubezpieczenie społeczne.
Przedstawiając swoje stanowisko uważa Pani, iż zarówno wynagrodzenie jak i składki na ubezpieczenie społeczne są kosztem uzyskania przychodu.

Na podstawie przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków ? Śródmieście wyjaśnia co następuje:
Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2007 roku, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. (w brzmieniu obowiązującym w roku 2006, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23).

Art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy stanowi, iż nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej ? kosztem uzyskania przychodów nie jest także wartość pracy małżonków i małoletnich dzieci wspólników. Skoro przepis przy prowadzeniu działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej stanowi o ?wspólnikach? (w liczbie mnogiej), a nie o wspólniku, należy uznać, że wyłączenie spod kosztów w tej sytuacji dotyczy wszystkich wspólników spółki.

Ustawodawca w powołanym przepisie posłużył się wyrażeniem ?wartość własnej pracy?, które nie zostało zdefiniowane dla potrzeb podatku dochodowego. Użyte pojęcie wskazuje, że chodzi tu o wartość wszelkiego rodzaju pracy świadczonej przez ściśle określone osoby na rzecz zatrudniających je podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Natomiast zakres tego pojęcia nie obejmuje innych należności, które obciążają pracodawcę w związku z zatrudnieniem wskazanych osób.

Wartość pracy świadczonej przez małżonka wspólnika będzie wyznaczać wysokość przyznanego mu wynagrodzenia. Należy tu podkreślić, że pracodawca jest zobowiązany do pobierania i odprowadzania do właściwych podmiotów składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz zaliczek na podatek dochodowy. Pełni więc tylko rolę pośrednika, a płatności te realizowane są z dochodu pracownika.

W świetle powyższego wartość wynagrodzenia małżonka jednego ze wspólników spółki cywilnej, nie jest kosztem uzyskania przychodu zarówno dla tego wspólnika, którego małżonek otrzymuje to wynagrodzenie, ale również dla pozostałych wspólników.

Kosztami uzyskania przychodu będą jednak wydatki inne niż wynagrodzenie, ale związane z zatrudnieniem małżonka współwłaściciela spółki cywilnej, do których zobowiązany jest pracodawca na mocy odrębnych przepisów w związku z wypłacaniem pracownikowi wynagrodzenia tj. świadczenia na rzecz pracowników oraz świadczenia publicznoprawne (między innymi składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i wypadkowe finansowane przez pracodawcę). Przy kwalifikowaniu ich do kosztów uzyskania przychodów przez wspólników spółki należy uwzględnić ogólne zasady wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy. Ponieważ świadczenia te wynikają z faktu zatrudnienia pracownika, zatem zachodzi związek między tymi kosztami a przychodami uzyskanymi z prowadzonej przez wspólników działalności gospodarczej. Koszty te powinny być rozpatrywane odrębnie od kosztów, które składają się na ?wartość własnej pracy? małżonka wspólnika.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 55a cytowanej wyżej ustawy, nie stanowią także kosztów uzyskania przychodów nieopłacone do ZUS składki, z zastrzeżeniem pkt 37, określone w ustawie z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) w części sfinansowanej przez płatnika składek. Natomiast składki na ubezpieczenie społeczne, Fundusze Pracy i inne fundusze celowe utworzone na podstawie odrębnych ustaw są kosztem uzyskania przychodu, z wyjątkiem tych, które dotyczą nagród i premii wypłacanych w gotówce lub w papierach wartościowych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym ? art. 23 ust. 1 pkt 37 ustawy.

W związku z powyższym kosztem uzyskania przychodu spółki będą zatem zapłacone przez nią składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i wypadkowe od wynagrodzenia małżonka wspólnika w części sfinansowanej przez spółkę.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawców, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście w terminie 7 dni od daty doręczenie niniejszego postanowienia.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika