Czy w związku z wyjazdem za granicę podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce?

Czy w związku z wyjazdem za granicę podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce?

Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz.U. z 1978 r., Nr 7, poz. 20),


Minister Finansów uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku w sprawie dotyczącej obowiązku podatkowego w Polsce w związku z podjęciem pracy w Zjednoczonym Królestwie.

Porady prawne


Uzasadnienie

Podatnik przedstawił następujący stan faktyczny:


Od 1 stycznia 2005 r. Pan X został zatrudniony na czas nieokreślony przez firmę z siedzibą w Zjednoczonym Królestwie. W związku z wygranym przez pracodawcę projektem, podatnik został oddelegowany do pracy w Belgii, gdzie od stycznia do czerwca 2005 r. podatnik wykonywał swoje obowiązki, a od czerwca 2005 r. do chwili złożenia wniosku o wydanie interpretacji przebywa w Irlandii. Po zakończeniu swoich obowiązków w Irlandii podatnik zamierza wraz z żoną wrócić do firmy w Zjednoczonym Królestwie, z którym to państwem wiąże przyszłość swoją i swojej rodziny.


Od chwili wyjazdu podatnika z Polski mieszka z nim, jego życiowa partnerka, z którą zawarł związek małżeński w dniu 06.08.2005 r.


W Polsce w 2005 r. Pan X nie uzyskiwał żadnego dochodu, nie pozostawił również żadnej nieruchomości.


Podatnik zapytuje, czy w związku z wyjazdem za granicę podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, gdyż jego zdaniem fakt wyjazdu za granicę wraz z życiową partnerką, brak majątku oraz dochodów ze źródeł położonych na terytorium Polski decyduje o tym, iż w 2005 r. i w latach kolejnych w Polsce będzie posiadał ograniczony obowiązek podatkowy.


Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, zważono co następuje.


Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy).


Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Stosownie do art. 4a ustawy zasadę tę należy stosować z uwzględnieniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.


Stosownie do art. 4 ust. 1 polsko-brytyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania za 'osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie' uważa się każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona; określenie to nie obejmuje osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.


W przedstawionej kwestii decydujące znaczenie ma ustalenie państwa, w którym podatnik ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.


Zgodnie z art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.


Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego podatnik wyjechał z Polski w dniu 01.01.2005 r i od tego dnia został zatrudniony przez firmę z siedzibą w Zjednoczonym Królestwie, a następnie oddelegowany do pracy w Belgii, gdzie przebywał od stycznia do czerwca 2005 r. Następnie zaś został skierowany przez tego samego pracodawcę brytyjskiego do pracy w Irlandii, jednakże w żadnym z tych państw podatnik nie zamierza pozostać na stałe. Jednocześnie podatnik nie posiada miejsca zamieszkania w Zjednoczonym Królestwie, gdyż podatnik w kraju tym nie zamieszkał, a pracę wykonywał na terytorium Belgii i Irlandii.


Oznacza to, iż na podstawie art. 4 ust. 1 polsko-brytyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie jest możliwe ustalenie, w którym z państw Polsce czy Zjednoczonym Królestwie wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania w 2005 r. W przypadku, gdy nie można określić państwa rezydencji podatkowej osoby fizycznej na gruncie art. 4 ust. 1 umowy, postanowienia art. 4 ust. 2 umowy zawierają reguły kolizyjnie zmierzające do ustalenia państwa, w którym podatnik posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.


Zgodnie z art. 4 ust. 2 lit. a umowy osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych).


Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż podatnik wyjechał dnia 01.01.2005 r. z Polski z zamiarem stałego pobytu w Zjednoczonym Królestwie. Jednakże od stycznia do czerwca 2005 r. został oddelegowany przez swojego pracodawcę mającego siedzibę w Zjednoczonym Królestwie do pracy w Belgii, a od czerwca 2005 r. do chwili złożenia wniosku wykonywał powierzoną mu pracę w Irlandii. Jednocześnie podatnika nie łączą z Polską powiązania osobiste (z Polski wnioskodawca wyjechał wraz ze swoją życiową partnerką, z którą w sierpniu 2005 r. zawarł związek małżeński) ani gospodarcze (w Polsce podatnik nie posiada żadnego majątku, ani dochodów ze źródeł położonych na terytorium Polski).


Jednocześnie również ze Zjednoczonym Królestwem nie łączą podatnika ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze, gdyż w państwie tym podatnik jest tylko zatrudniony, a faktycznie przebywał i pracował w Belgii i Irlandii.


Stosownie do art. 4 ust. 2 lit. b umowy jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa.


Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę Pan X w 2005 r. nie posiadał stałego miejsca zamieszkania ani na terytorium Polski, ani na terytorium Zjednoczonego Królestwa, gdyż w żadnym z tych państw zwykle nie przebywał. Od stycznia do czerwca 2005 r. przebywał w Belgii, a od czerwca 2005 r. do chwili złożenia wniosku o wydanie pisemnej interpretacji w Irlandii. Jednocześnie w Polsce jego pobyt miał charakter okazjonalny w czasie świąt bądź urlopu podatnika.


Zgodnie z art. 4 ust. 2 lit. c umowy jeżeli osoba fizyczna przebywa zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem.


Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Pan X nie przebywał zazwyczaj w 2005 r. ani w Polsce, ani Zjednoczonym Królestwie, w związku z tym jego miejsce zamieszkania znajduje się w tym państwie, którego jest obywatelem.


Wobec tego jeżeli podatnik posiada obywatelstwo polskie, jego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych stosownie do art. 4 ust. 2 lit. c polsko-brytyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w 2005 r. znajdowało się na terytorium Polski


W związku z powyższym Pan X w 2005 r. podlegał w Polsce opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.


Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.


Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.


Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika