Podatnik zamierza prowadzić działalność gospodarczą w formie spółki komandytowej z siedzibą na (...)

Odpowiadając na powyższe zapytanie należy stwierdzić, iż zasady tworzenia, organizację oraz funkcjonowanie spółki komandytowej (kwalifikowanej do spółek osobowych prawa handlowego) regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.). Przepis art. 9a ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) stanowi, iż podatnicy z zastrzeżeniem ust. 3 mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30 c. W takim przypadku podatnicy są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego takie oświadczenie winien złożyć do dnia poprzedzającego rozpoczęcie tej działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Stosownie do przepisu art. 9a ust. 3 ww. ustawy - jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, uzyska z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub w formie spółki niemającej osobowości prawnej przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał w roku poprzedzającym rok podatkowy lub wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym - w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c i jest obowiązany do złożenia właściwych deklaracji o wysokości dochodu osiągniętego od początku roku i wpłacenia zaliczek obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek.
Natomiast zgodnie z przepisem art. 30 c wyżej cytowanej ustawy podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej uzyskany przez podatników, o których mowa w art. 9a ust.2 ustawy wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku. Przepis ten jednocześnie wyłącza z możliwości opodatkowania stawką 19 % dochodów osiąganych z tytułów wymienionych w art. 29, 30, 30 d i art. 44 ust.4 przedmiotowej ustawy. Pozarolnicza działalność gospodarcza opisana przez Pana w przedmiotowym piśmie ma polegać na skupie i sprzedaży walut na zagranicznych rynkach finansowych i ma być dokonywana przez banki bądź wyspecjalizowane instytucje finansowe a więc nie należy do kategorii działalności wymienionych w art. 29, 30, 30 d i art. 44 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego, w przedstawionym stanie faktycznym w ocenie tut. organu podatkowego ma Pan prawo do opodatkowania dochodów przy zastosowaniu stawki liniowej 19 %.

W przedmiocie podatków pośrednich stanowisko Dyrektora tut. Izby Skarbowej jest następujące. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zarówno towary jak i usługi identyfikowane są zgodnie z przepisami tej ustawy przy pomocy klasyfikacji statystycznych. Organy podatkowe nie są jednak uprawnione do dokonywania klasyfikacji towarów i usług. Podatnik wykonujący działalność gospodarczą powinien sam dokonać zakwalifikowania wykonywanych usług do odpowiedniej grupy statystycznej PKWiU, gdyż ma to bezpośredni wpływ na wysokość stosowanej stawki podatku od towarów i usług. W przypadku wątpliwości odnośnie prawidłowego zaklasyfikowania statystycznego danej usługi, podatnik może wystąpić do Urzędu Statystycznego w Łodzi, Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, o wydanie stosownej opinii w zakresie zaklasyfikowania na podstawie przepisów o statystyce publicznej wykonywanych przez niego czynności.

W myśl art. 8 ust. 1 w/w ustawy z dnia 11.03.2004r., przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. W świetle powyższego, jeżeli wykonywane przez Spółkę usługi zostaną zaklasyfikowane do usług pośrednictwa finansowego, to w myśl art. 43 ust. 1 pkt 1 oraz poz. 3 załącznika Nr 4 do w/w ustawy zwolnione z podatku VAT są usługi pośrednictwa finansowego sklasyfikowane wg PKWiU do grup 65-67 z wyjątkami enumeratywnie wymienionymi w w/w pozycji załącznika Nr 4.
W myśl art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi ? miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności ? miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust.2 ? 6 i art. 28.
Natomiast art. 27 ust. 3 ustawy w związku z ust. 4 pkt 4 stanowi, że w przypadku gdy usługi bankowe, finansowe i ubezpieczeniowe, łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki, są świadczone na rzecz:

• osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego lub
• podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, to miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca działalności, stały adres lub stałe miejsce zamieszkania.
  Mając na uwadze powyższe, w/w usługi świadczone przez Stronę na rzecz kontrahentów mających siedzibę firmy na terytorium innego państwa Wspólnoty lub na terytorium państwa trzeciego, jako świadczone poza terytorium RP, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz rozliczeniu w deklaracji VAT-7.
  Należy jednak podkreślić, że zasada opodatkowania usługi w miejscu, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę (stałe miejsce prowadzenia działalności), znajduje zastosowanie do świadczenia określonego rodzaju usług, w tym usług finansowych, ale wówczas, gdy spełnione są określone warunki, co do stron transakcji. Przede wszystkim nabywca usługi musi pochodzić z innego państwa niż świadczący usługę. Tak więc w sytuacji, gdy usługa finansowa będzie świadczona na rzecz podatnika mającego siedzibę na terytorium kraju świadczącego usługę, to przy braku spełnienia przesłanki z art. 27 ust. 3 pkt 1 lub pkt 2, zastosowanie znajdzie reguła ogólna wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy o VAT.
  
  Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem dalszych przepisów. W świetle art. 86 ust. 8 pkt 1 w/w ustawy podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.