Jak należy liczyć okres pobytu pracownika pracującego za granicą dla celów wyliczenia 183 dni zgodnie (...)
Jak należy liczyć okres pobytu pracownika pracującego za granicą dla celów wyliczenia 183 dni zgodnie z konwencją?
Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. nr 8 poz. 60), po rozpatrzeniu problemu oznaczonego lit. a, zawartego w złożonym w tutejszym organie wniosku z dnia 16 maja 2005 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko dotyczące pytania oznaczoneg lit. a, jest prawidłowe.
U Z A S A D N I E N I E
Spółka X oddelegowała w dniu 10 marca 2005 r. swoich pracowników, mających miejsce zamieszkania w Polsce, do pracy w innych firmach działających na terenie Niemiec i Hiszpanii. Niektórzy z nich w roku 2005 świadczyli już pracę na terenie tych państw, na rzecz innych pracodawców. Ponieważ obowiązek podatkowy od wypłacanych im wynagrodzeń powstaje w tych krajach po przekroczeniu 183 dni pobytu, pytanie płatnika brzmi następująco: jak należy liczyć okres pobytu, czy do wymaganych 183 dni zalicza się okres pracy u poprzedniego pracodawcy.
Zgodnie z art. 15 umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec (Dz. U. z 2005 r. nr 12 poz. 90), wynagrodzenie osoby która ma miejsce zamieszkania w Polsce a wykonuje pracę na terenie Niemiec, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce jeżeli osoba ta przebywa w Niemczech przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni, podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym.
Podobnie art. 15 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku zawartej między Rządem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii (Dz. U. z 1982 r. nr 17 poz. 127) mówi, że wynagrodzenie osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce a wykonującej pracę na terenie Hiszpanii, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce jeżeli osoba ta przebywa w Hiszpanii łącznie nie dłużej niż 183 dni podczas roku finansowego. Obydwie te umowy do w/w opodatkowania zawierają warunek, że wynagrodzenia muszą być wypłacane przez pracodawcę polskiego lub w jego imieniu, który nie ma odpowiednio w tych państwach miejsca zamieszkania, siedziby, zakładu lub stałej placówki.
Z powyższego wynika, że w jednym i drugim kraju łączny okres pobytu nie może przekroczyć 183 dni. Przy obliczaniu tego okresu bierze się pod uwagę wszystkie dni spędzone w państwie, w którym pracownik świadczy pracę (również niepełne) a wyłącza się pełne dni spędzone poza tym krajem, obojętnie z jakiego powodu. Zatem bez znaczenia jest to czy w tym okresie pracownik pracował u jednego pracodawcy czy ich zmieniał. Należy natomiast zwrócić uwagę na różne okresy, w których pobyt pacownika nie może przekroczyć 183 dni. W przypadku Niemiec jest to okres dwunastomiesięczny, rozpoczynający się lub kończący w danym roku podatkowym a w przypadku Hiszpanii jest to rok finnansowy.
Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących,
- nie jest wiążąca dla płatnika odpowiedzialnego za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie ul. Wadowicka 10, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza, w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.