Czy prawidłowym jest, w świetle stanowiska, że umowa dzierżawy uległa przedłużenia, nieujmowanie (...)

UZASADNIENIE

W dniu 06.06.2007 r. Strona złożyła wniosek o udzielenie informacji o zakresie zastosowania prawa podatkowego przedstawiając następujący stan faktyczny:... Sp. z o.o. jest spółką z udziałem .... Umowę Spółki podpisano 28.10.2003 r. Spółka wybudowała ..., którego jest operatorem. Dworzec wybudowano na gruncie, w stosunku do którego prawo wieczystego użytkowania gruntu przysługuje Spółce PKS. Zgodnie z § 10 ust. 1 w/w umowy Spółki użytkownik wieczysty zobowiązał się w okresie 3 lat od zawarcia umowy wnieść do Spółki powyższe prawo w postaci aportu. Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że pomiędzy RDA a PKS została zawarta umowa dzierżawy przedmiotowej nieruchomości, uprawniająca Spółkę RDA do dysponowania nią na cele budowlane, a następnie do prowadzenia na niej działalności (dworzec autobusowy). Przedmiotowa umowa została zawarta na czas określony do dnia , 28.10.2006 r. tj. daty granicznej wniesienia aportu. Pomimo upływu terminu określonego w § 10 ust. 1 umowy nie doszło do podwyższenia kapitału i wniesienia aportu. Spółka PKS kwestionuje bowiem ważność zapisu umowy i nie czuje się zobowiązana do jego wypełnienia. Jednocześnie nie doszło do podpisania nowej umowy dzierżawy. RDA prezentuje stanowisko, że doszło do milczącego przedłużenia na czas nieokreślony zawartej uprzednio umowy dzierżawy w oparciu o art. 674 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym jeżeli po upływie terminu oznaczonego w umowie albo w wypowiedzeniu najemca używa nadal rzeczy za zgodą wynajmującego, poczytuje się, że najem został przedłużony na czas nieoznaczony. Powyższy przepis zgodnie z art. 694 Kodeksu cywilnego stosuje się również do dzierżawy. Jeżeli doszło do przedłużenia umowy dzierżawy, Spółce PKS przysługuje czynsz w kwocie 80.000 zł/m-c. PKS takie stanowisko kwestionuje i domaga się uiszczania opłat za bezumowne korzystanie z nieruchomości w wysokości 150.000 zł/m-c, na którą wystawione są faktury VAT. Powyższe faktury są odsyłane przez Spółkę RDA jako wystawione bezpodstawnie. Zdaniem Spółki RDA obowiązek uiszczania czynszu lub opłaty za bezumowne korzystanie z nieruchomości powoduje powstanie mszczenia odszkodowawczego w stosunku do PKS w wysokości należności, których zapłata byłaby konieczna gdyby obowiązek aportowy został zrealizowany. Dlatego, też Spółka RDA, mimo stanowiska, że umowa dzierżawy uległa przedłużeniu, nie płaci czynszu, potrącając go z przysługującego w/g Jednostki odszkodowania. Z przedmiotowego wniosku i dołączonych dokumentów wynika, że do momentu jego złożenia, rozstrzygnięcie sporu między podmiotami nie zostało skierowane na drogę sadową.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Prądnik postanowieniem z dnia 18.09.2007 r. Nr PB3/423-34/07 uznał, że z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka RDA po ustaniu umowy dzierżawy 28.10.2006 r. z uwagi na konflikt z udziałowcem korzysta bezpłatnie z gruntu na którym wybudowano dworzec autobusowy i zgodnie z art. 12 ust. l pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych osiąga przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Pismem z dnia 08.10.2007 r. Spółka wniosła zażalenie na w/w postanowienie zarzucając Naczelnikowi Urzędu Skarbowego Kraków-Prądnik naruszenie art. 12 ust. l pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych poprzez niewłaściwe jego zastosowanie oraz sprzeczność ustaleń organu z treścią zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i uznanie, że Spółka osiągą przychód w postaci nieodpłatnego świadczenia.

Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie w wyniku analizy rozpatrywanej sprawy uznając za zasadne zarzuty przedstawione w zażaleniu, stwierdza co następuje.

W świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54 poz. 654 ze zm.) przychodem jest wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Ustawodawca, stanowiąc o wartości otrzymanych nieodpłatnie świadczeń, jako 0 przychodzie kształtującym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym nie zdefiniował, co należy rozumieć przez nieodpłatne świadczenie. Konieczne jest odwołanie się w tym zakresie do rozumienia tego pojęcia w prawie cywilnym, orzecznictwie i doktrynie. Zgodnie z art. 353 k.c. świadczenie danego podmiotu jest przedmiotem stosunku zobowiązanego i polegać może na określonym działaniu lub zaniechaniu osoby zobowiązanej. Z kolei za nieodpłatne świadczenie na rzecz innego podmiotu należy uznać takie świadczenie podmiotu zobowiązanego, w związku z otrzymaniem którego wierzyciel nie jest zobowiązany do spełnienia na rzecz swojego dłużnika innego świadczenia. W uchwale z dnia 18.11.2002 r. - FPS 9/02 (opubl. ONSA 2003/2/47), podjętej w składzie 7 sędziów NSA stwierdził, że pojęcie ? nieodpłatnego świadczenia ' użyte w art. 12 ust. 1 pkt 2 omawianej ustawy ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony - art 353 k.c.), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Podobne stanowisko przedstawił NSA w wyroku z dnia 22.03.2001 r. sygn. Akt I S.A./Gd 2027/98, w którym stwierdza: ? nieodpłatnym świadczeniem o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z 1992 r. o podatku dochodowego od osób prawnych, jest takie zdarzenie, którego następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, tj. takim, w którym korzyść majątkową ma otrzymać tylko jedna strona'.

Treść wniosku Spółki jak i załączonych do niego dokumentów wskazuje, że Spółka RDA nie otrzymuje od ... nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust 1 pkt 1 w/ cyt. ustawy.

Spółka ... domaga się od RDA uiszczenia opłat za korzystanie z nieruchomości i wystawia z tego tytuhz faktury. Natomiast Spółka RDA nie uiszcza należności na rzecz PKS nie dlatego, że korzysta z nieruchomości nieodpłatnie, ale dlatego, że Jej zdaniem ma roszczenie odszkodowawcze w stosunku do ... z racji nie zrealizowania obowiązku aportowego, skutkiem czego roszczenie o zapłatę wygasa na skutek dokonanego potrącenia. W ocenie organu odwoławczego z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka RDA nie otrzymała żadnego świadczenia nieodpłatnie. O takim będzie można mówić, jeżeli Sąd rozstrzygnie, iż Spółce PKS nie przysługuje ani czynsz dzierżawny, ani też odszkodowanie za bezumowne korzystanie z nieruchomości przez RDA, czego obecnie w żaden sposób nie można przesądzić.

W powyższej sytuacji nie ma podstaw do ustalenia u Podatnika przychodu z tytułu otrzymanych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast odnośnie ewentualnego odszkodowania uzyskanego od ..., nadmienia się, że kwota wynikająca z roszczenia będzie przychodem podlegającym opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w momencie otrzymania zapłaty (otrzymanie zapłaty następuje także w formie kompensaty należności i zobowiązań).

Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Od tej decyzji służy Stronie prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10 w dwóch egzemplarzach, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji.