Dotyczy sposobu ustalenia dochodu ze sprzedaży środka trwałego - samochodu osobowego wykorzystywanego (...)

Dotyczy sposobu ustalenia dochodu ze sprzedaży środka trwałego - samochodu osobowego wykorzystywanego do prowadzonej działalności gospodarczej o wartości przekraczającej 20000 EURO.

Na podstawie art. 216, art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja Podatkowa (tekst. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w N. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 27.07.2006 r. uzupełnionego w dniu 8.08.2006 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

We wniosku skierowano zapytanie dotyczące sposobu ustalenia dochodu ze sprzedaży środka trwałego - samochodu osobowego wykorzystywanego do prowadzonej działalności gospodarczej, o wartości przekraczającej 20.000 EURO.
Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000 r. poz. 176 ze zm.) - przychodem z działalności gospodarczej są m. innymi:
przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi.
W myśl art. 24 ust. 2 wym. ustawy dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia, a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.
Art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy stanowi że za koszty uzyskania przychodu nie uznaje się:
odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a - 22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 EURO przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.
Natomiast art. 23 ust. 1 pkt 1 stanowi, że wydatki poniesione na nabycie środków trwałych pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są kosztem uzyskania przychodów przy określeniu dochodu z odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.
Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór, suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Wobec powyższego stanowisko podatnika przedstawione we wniosku nie jest prawidłowe, bowiem w przypadku dokonania odpłatnego zbycia samochodu osobowego dochód z tego tytułu ustala się w oparciu o dyspozycję wymienionego art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy tj. przychód uzyskany ze sprzedaży należy pomniejszyć o koszty nabycia skorygowane o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych, która obejmuje również te odpisy które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.
A zatem na przykładzie kwot przedstawionych w piśmie:
przychód wyn. 52.000 zł.
koszty uzyskania wyn. 292.506,27 zł. - / 86.440,90zł + 206.065,37/ = 0Przychód 52.000zł - koszty '0' = Dochód 52.000 zł.
Tak więc ze sprzedaży wymienionego samochodu wystąpi dochód a nie strata.
W dacie złożenia wniosku nie toczyło się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym.
Powyższa interpretacja:
-zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę,
-stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w § 5.
Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w K. Ośrodek Zamiejscowy w N. za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w N. w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.

Porady prawne


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika