Czy dobudowanie piętra w budynku wynajmowanym w celu prowadzenia działalności gospodarczej może stanowić (...)

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle treści art. 16a ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka finansując dobudowanie piętra przedmiotowego budynku ma prawo zakwalifikować to przedsięwzięcie jako inwestycję w obcym środku trwałym. Zgodnie z treścią art. 16j ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotowa inwestycja w obcym budynku może być amortyzowana wg stawki 10%.

Dokonując oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, tutejszy organ podatkowy stwierdza co następuje:

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl art. 15 ust. 6 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z treścią art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej 'inwestycjami w obcych środkach trwałych'.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia ?inwestycji w obcych środkach trwałych?. W doktrynie wskazuje się, iż przyjętą do używania inwestycją w obcym środku trwałym jest ogół kosztów poniesionych (zarachowanych) od dnia rozpoczęcia inwestycji do dnia przyjęcia jej do używania, pozostających w bezpośrednim związku z budową, montażem i przekazaniem do używania nowego środka trwałego niebędącego własnością podatnika, ale przez niego używanego dla celów działalności gospodarczej.

Inwestycje w obcych środkach trwałych mogą być amortyzowane wg indywidualnych stawek, przy czym górne ich granice wyznaczają przepisy ustawy poprzez określenie minimalnego okresu ich amortyzacji. Stanowi o tym odpowiednio art. 16j ust. 4 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Reasumując, za prawidłowe należy uznać stanowisko Spółki w przedmiocie złożonego zapytania.

Odpisy amortyzacyjne od prowadzonej inwestycji, którą można zakwalifikować jako inwestycję w obcym środku trwałym winny być dokonywane i zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w okresie wykorzystywania środka trwałego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością, co w omawianej sytuacji będzie uzależnione od okresu trwania umowy najmu.

Zatem w tym przypadku za koszty uzyskania przychodów będą uznane odpisy amortyzacyjne dokonywane wg stawki 10%, naliczone od następnego miesiąca po miesiącu, w którym inwestycję w obcym obiekcie przyjęto do użytkowania.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.