1. Nie można uznać, że spółka cywilna, mimo że została rozwiązana i wobec tego zaprzestała działalności (...)
1. Nie można uznać, że spółka cywilna, mimo że została rozwiązana i wobec tego zaprzestała działalności opodatkowanej, to jednak do daty dokonania czynności technicznej wykreślenia z rejestru, istniała jako podmiot prawa podatkowego.
2. Uprawnienie do zwrotu różnicy podatku może wynikać tylko z deklaracji prawidłowo złożonej przez istniejącego podatnika. Niemożność obniżenia podatku nie zwalnia jednak podatnika od ciążącego na nim obowiązku podatkowego, a dodatkowo powoduje, że podatek należny w całości staje się zobowiązaniem podatkowym. W przypadku rozwiązania spółki za zaległości podatkowe z tego tytułu odpowiadają osoby trzecie - wspólnicy.
3. Jeżeli podatnik (z jakichkolwiek względów) nie złoży prawidłowego rozliczenia przed wykreśleniem z rejestru podatników, to traci prawo do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego.
Zgodnie z art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591 ze zm.) może Pan odpisywać w koszty wartość materiałów i towarów w momencie ich zakupu lub produktów gotowych w momencie ich wytworzenia połączone z ustaleniem nie później niż na dzień bilansowy stanu tych składników majątkowych drogą spisu z natury i jego wyceny oraz korekty kosztów o wartość tego stanu. Dokonując wyboru rozwiązań dopuszczonych ustawą i dostosowując je do potrzeb jednostki, należy zapewnić wyodrębnienie w rachunkowości wszystkich operacji gospodarczych istotnych do oceny sytuacji majątkowej i finansowej, wyniku finansowego oraz rentowności jednostki przy zachowaniu zasad ostrożnej wyceny (art. 7 i 8 ustawy). Należy jednak pamiętać, że zapis artykułu 17 ust. 2 pkt 4 odnosi się wyłącznie do zasad prowadzenia rachunkowości, a ustawa o rachunkowości nie jest podatkotwórcza.
Do ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych stosuje się przepisy ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176 z 2000 r. ze zm.). Zgodnie z art. 24a cyt. ustawy podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu 9straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z art. 22 ust. 1 tej ustawy wynika natomiast, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Wynika z tego, że ewidencja rachunkowa musi być prowadzona w sposób zapewniający prawidłowe przypisanie kosztów uzyskania przychodów do tych przychodów za dany okres rozliczeniowy. Przyjęta metoda wynikająca z art. 17 ust. 2 pkt. 4 ustawy o rachunkowości nie pozwala na prawidłowe ustalenie kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych.