Kiedy różnice kursowe od kosztów poniesionych w walutach obcych i od własnych środków pieniężnych (...)

Kiedy różnice kursowe od kosztów poniesionych w walutach obcych i od własnych środków pieniężnych w walutach obcych stanowią koszt uzyskania przychodu ?

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż prowadzi Pan działalnośćgospodarczą, której przedmiotem między innymi jest eksport usług budowlanych, opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych na ogólnych zasadach przy zastosowaniu ksiąg rachunkowych. Swoich odbiorców obciąża Pan fakturami wystawionymi w walutach obcych, a uzyskane z transakcji waluty obce odsprzedaje bankom lub kantorom. Zdarza się też, że odbiorcy opłacają należności w kasie firmy. Z uwagi na powyższe transakcje po stronie przychodów i kosztów powstają różnice kursowe. W związku z tym pyta Pan, czy prawidłowo postępuje, nie zaliczając do kosztów uzyskania przychodu dodatnich różnic kursowych lub też nie zmniejszając kosztów uzyskania przychodu o ujemne różnice kursowe, gdy poniesione wydatki dotyczą nabycia materiałów i towarów handlowych nie zaliczanych bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu pod datą ich poniesienia, które to materiały i towary przyjmowane są na magazyn, a należności za nie opłacane są przelewem bankowym z rachunku walutowego, na którym są gromadzone waluty uzyskane ze sprzedaży towarów na terenie i poza granicą Unii Europejskiej. Powyższe różnice kursowe są ewidencjonowane w księgach rachunkowych na koncie 'odchylenia od cen ewidencyjnych' i różnice powyższe stanowią koszt uzyskania przychodu w dniu faktycznej sprzedaży towarów, z tym, że są one w trakcie roku podatkowego rozliczane proporcjonalnie do kosztu własnego sprzedanych towarów zgodnie z zasadami prawa bilansowego.Na prośbę organu podatkowego o uzupełnienie wniosku i wyczerpujące przedstawienie stanu faktycznego wyjaśnił Pan, iż pytanie w powyższej sprawie dotyczy sytuacji hipotetycznej.

Porady prawne

W związku z tym, iż postanowienie w sprawie interpretacji przepisów podatkowych - stosownie do zakresu wniosku - może być zarówno informacją, jakie przepisy mają zastosowanie w przedstawionym stanie faktycznym, jak również zawierać pouczenie i wskazówki dla strony jak prawidłowo stosować wskazany przepis. Tak więc w przypadku błędnie stosowanego przepisu prawa podatkowego, organ podatkowy winien poinformować stronę o niewłaściwym zastosowaniu przepisu.Z przedstawionego we wniosku stanu, wynika, że ma Pan wątpliwości dotyczące różnic kursowych powstałych w związku z nabyciem towarów, które zostały udokumentowane fakturą wyrażoną w walucie obcej, a zobowiązanie z tej faktury zostało uregulowane walutą obcą z rachunku dewizowego firmy.

Mając powyższe na względzie Naczelnik Urzędu Skarbowego w Grajewie niniejszym informuje, że:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych / tj. Dz.U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm. / kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W przypadku ponoszenia kosztów wyrażonych w walutach obcych dla określenia związanych z nimi różnic kursowych mają zastosowanie przepisy art. 22 ust. 1 i 1a w/w ustawy o podatku dochodowym. Zgodnie z art. 22 ust. 1 w/w ustawy - koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote wg kursów średnich ogłaszanych prze NBP z dnia poniesienia kosztu. Natomiast koszt jest poniesiony, gdy nastąpiła faktyczna zapłata, a nie wtedy gdy wystawiono fakturę, czy też ją zarachowano. Zatem przytoczony wyżej przepis ma zastosowanie w sytuacji, w której dowód księgowy dociera do podatnika w dniu dokonania przez niego faktycznej zapłaty lub dokonana zapłata poprzedza moment otrzymania dowodu księgowego.

Jeżeli w dniu sporządzenia zapisu w księdze nie jest znany kurs waluty obcej z dnia poniesienia kosztu, gdyż zapłata ma nastąpić w późniejszym terminie, wtedy wartość dokonanej operacji w walucie obcej podlega przeliczeniu na złote wg średniego kursu NBP z dnia zarachowania kosztu i po dokonanej zapłacie ulega obniżeniu lub podwyższeniu o różnicę wynikającą z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty ustalonego przez bank, z którego usług korzystał podatnik oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia zarachowania kosztów.

Jednocześnie należy zauważyć, że gdy spłata zobowiązań wyrażonych w walucie obcej następuje z własnych środków walutowych, dochodzi do powstania różnic kursowych od własnych środków stosownie do art. 22 ust. 1a w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.Zgodnie z dyspozycją tego przepisu koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

Odnosząc opisaną przez Pana sytuację do przedstawionych powyżej przepisów art. 22 ust. 1 i 1a w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, iż spełnione zostały warunki powodujące powstanie różnic kursowych.

Stosownie do art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u podatników prowadzących księgi rachunkowe /handlowe / koszty uzyskania przychodów objętych tymi księgami są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącane także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba, że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.Mając na uwadze w/w przepis stwierdzić należy, że przepis ten zobowiązuje do ustalania wysokości kosztów uzyskania przychodu podlegających potrąceniu biorąc za podstawę rozliczenia rok podatkowy. Natomiast obowiązki w zakresie kosztów uzyskania w okresach sprawozdawczych, tj.w ciągu miesiąca w przypadku podatników podatku dochodowego został określony w art. 24a ust. 1 w/w ustawy. Zgodnie z treścią tego przepisu osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiąza-ne prowadzić księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej 'księgą', z zastrzeżeniem ust.3 i 5 albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu /straty/, podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niema-terialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o. Jednocześnie art. 24 ust. 1 stanowi, iż u podatników, którzyzgodnie z obowiązującymi ich zasadami rachunkowości sporządzają sprawozdanie finansowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

W świetle wyżej przytoczonych przepisów stwierdzić należy, że tzw. podatkowe różnice kursowe dotyczące kosztów powstają z chwilą ich realizacji, czyli zapłaty i tak też winny być uwzględniane przy ustalaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w trakcie roku podatkowego.

Mając na względzie powyższe ustalenia organ podatkowy uznał Pana stanowisko za nieprawidłowe.

Odnośnie części Pana wniosku dotyczącej prawidłowości ewidencjonowania w księgach rachunkowych powstałych różnic kursowych tut. organ podatkowy informuje, iż określenie zasad dokumentowania kosztów, jak również sposobu prowadzenia ewidencji rachunkowej kosztów znajduje się w ustawie z dnia 29 września 1994 r o rachunkowości /tj.Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm./. Przepisy te nie należą do kategorii przepisów prawa podatkowego. Natomiast zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r - Ordynacja podatkowa /tj. Dz.U. z 2005 r Nr 8, poz. 60 ze zm./wniosek o udzielenie interpretacji może dotyczyć wyłącznie spraw związanych z zakre-sem i sposobem zastosowania prawa podatkowego. Pod pojęciem przepisów prawa podatkowego w myśl art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, rozumie się przepisy ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych.W związku z tym, organ podatkowy nie udziela interpretacji w zakresie dotyczącym stosowania przepisów ustawy o rachunkowości.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika