Zapytanie podatnika dotyczy wyjaśnienia: -czy przychód z nieodpłatnego użyczenia podlega opodatkowaniu (...)

Pismem z dnia 21.12.2005r, ( wpływ do tutejszego Urzędu 23.12.2005) zwrócił się Pan do tutejszego urzędu o interpretację przepisów prawa podatkowego.
Z treści złożonego wniosku wynika, że dla celów prowadzonej działalności gospodarczej korzystał Pan z samochodu osobowego użyczonego mu bezpłatnie od teścia. Teść nie prowadzi działalności gospodarczej.
Zapytanie Pana dotyczy wyjaśnienia, czy:
-przychód z nieodpłatnego użyczenia podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych,
- może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z eksploatacją użyczonego samochodu.
W złożonym piśmie, zawarł Pan swoje stanowisko w sprawie, iż z tytułu nieodpłatnego użyczenia samochodu od teścia, przychód zwolniony jest z podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast poniesione wydatki dotyczące użytkowania samochodu ( zakup paliwa) stanowią koszt uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Rozpatrując sprawę , należy stwierdzić co następuje:

Od 01 stycznia 2003r. zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tekst jednolity : Dz. U. z 2000r Nr 14 poz. 176 ze zm.) zwanej dalej ' ustawą', za przychód z działalności gospodarczej uważa się wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z wyjątkiem otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn.
Osobami zaliczonymi do I oraz II grupy podatkowej są : małżonek, zstępni, wstępni , pasierb, zięć , synowa, rodzeństwo, ojczym, macocha, teściowie, zstępni rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępni i małżonkowie pasierbów, małżonkowie rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonkowie rodzeństwa małżonków, małżonkowie innych zstępnych -zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy z 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn ( tekst jednolity Dz. U z 2004 Nr 142 poz. 1514 ze zm.).
Oznacza to, że wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy - nie powoduje powstania przychodu z działalności gospodarczej u biorącego rzecz w użyczenie.

W związku z tym , wartość nieodpłatnego świadczenia otrzymanego od teścia, w postaci użyczenia samochodu osobowego, jako osoby zaliczonej do I grupy podatkowej, w myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy , nie stanowi u Pana przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

A zatem, by wydatek mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, to pomiędzy nim a przychodem musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy mający wpływ na uzyskany przychód Musi on być także racjonalnie i gospodarczo uzasadniony. W świetle powyższego, uznanie za koszt uzyskania przychodów wydatków związanych z eksploatacją samochodu osobowego używanego dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, przy jednoczesnej konieczności zachowania warunków wynikających z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy, jest uzasadnione.

W świetle art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika
- w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.
W celu ustalenia faktycznego przebiegu pojazdu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.
Powiązanie z tym artykułem, wykazuje zapis ust. 14 objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów-zawarty w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów ( Dz. U. Nr 152 poz. 1475 ze zm), z którego wynika, że wydatki z tytułu niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu należy ująć w księdze podatkowej w pozostałych wydatkach po zakończeniu miesiąca na podstawie miesięcznego zestawienia poniesionych wydatków wynikających z faktur zawierających numer rejestracyjny tego pojazdu. Suma wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, w poszczególnych miesiącach, ustalona od początku roku podatkowego, nie może przekraczać kwoty wynikającej z ewidencji przebiegu pojazdu za ten sam okres, to jest kwoty wynikającej z przemnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach przez właściwego ministra.

Z powyższego wynika, że wydatki poniesione przez Pana na eksploatację samochodu osobowego używanego w prowadzonej działalności na podstawie umowy użyczenia, czyli niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych, rozliczać należy na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu.

Biorąc powyższe pod uwagę tutejszy organ stwierdza, że stanowisko Pana w sprawie jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.

Stosownie z art. 14 b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja o której mowa w art. 14a § 1, nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik zastosował się do tej interpretacji , organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia , o którym mowa w art. 14a § 4 , jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja , o której mowa w art. 14a § 1 , jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowych właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w §5( art. 14b § 2 Ordynacja podatkowa).

O niniejszego postanowienia na podstawie art. 14a § 4 i art. 236 § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r Ordynacja podatkowa służy prawo złożenia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Brzegu w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia - art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa.
Zażalenie, zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.