Jak mam zaksięgować w księdze przychodów i rozchodów skradziony środek trwały, którego nie amortyzowałem (...)

Ustosunkowując się do ww. stanu faktycznego organ podatkowy zważył co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Według art. 23 ust. 1 pkt 5 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. Zgodnie z powyższym przepisem w przypadku poniesienia straty w środkach trwałych kosztami uzyskania przychodów będzie ta jej część, która wcześniej nie została zaliczona do kosztów poprzez odpisy amortyzacyjne. W związku z tym należy stwierdzić, iż strata nowego niezamortyzowanego środka trwałego będzie kosztem uzyskania przychodów w wysokości wydatków na jego nabycie. Wymaga zaznaczenia, iż nie wszystkie straty można zaliczyć do kosztów podatkowych i tak nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów straty powstałe wyłącznie z winy podatnika, wynikające z zaniedbań, których nie popełniłby racjonalnie działający podmiot gospodarczy.

Poza ww. warunkami niezbędne też jest spełnienie warunku formalnego, tj. właściwe udokumentowanie poniesionego kosztu. Właściwym dokumentem na okoliczność szkody powstałej w wyniku kradzieży jest posiadanie protokołu szkód potwierdzonego przez właściwe organy, np. policję, instytucję ubezpieczeniową. Dokument ten winien określać rodzaj szkody, jej ilość, wartość, przyczynę powstania straty, podpisy osób uprawnionych oraz datę. Istotne jest przy tym zachowanie należytej staranności podatnika przejawiające się przede wszystkim w zastosowaniu odpowiednich dla danej sytuacji środków ostrożności oraz przestrzeganie obowiązujących przepisów prawa. Podatnik winien wykazać, że wydatek na zakup środka trwałego był poniesiony na cele prowadzonej działalności a nie np. cele osobiste co potwierdzać ma przede wszystkim faktura zakupu środka trwałego. Nie może być kosztem uzyskania przychodu wydatek poniesiony na zakup środka trwałego który miał być wykorzystywany na cele prywatne. Nie uzasadnia to uznania straty w środku trwałym jako kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. W przypadku więc zaistnienia szkody w środku trwałym, otrzymane z tego tytułu odszkodowanie stanowi przychód z działalności gospodarczej. Podatnikowi zostało zasądzone stosowne odszkodowanie, które nie zostało jeszcze wyegzekwowane dlatego przychód z tego tytułu powstanie dopiero w dniu faktycznego otrzymania rekompensaty.

Reasumując w przypadku straty środka trwałego podatnik jest zobowiązany po stwierdzeniu powstania straty sporządzić stosowny dowód księgowy określający wielkość straty na podstawie danych wynikających z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych do wysokości wartości netto i zaliczyć w ciężar kosztów w roku, w którym wystąpiła strata. W ewidencji środków trwałych należy dokonać zapisów o likwidacji środka trwałego i jej przyczynach oraz w dniu uzyskania odszkodowania z omawianego tytułu wykazać przychód w wysokości całego odszkodowania. Koszt poniesiony z tytułu kradzieży notebooka stanowiącego środek trwały stanowi koszt uzyskania przychodu roku 2004 natomiast dzień otrzymania odszkodowania z tego tytułu będzie momentem powstania przychodu w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Organ podatkowy nie podziela zaprezentowanego stanowiska, iż prawidłowo zaewidencjonowano w podatkowej księdze przychodów i rozchodów koszt z tytułu kradzieży środka trwałego dopiero w maju 2005 r. na podstawie wyroku sądu.

Organ podatkowy informuje jednocześnie, iż w myśl art. 14 ust. 2 pkt 7f ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 2005 r. przychodem z działalności gospodarczej jest również kwota podatku od towarów i usług nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 22a-22o w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zwiększenie podatku odliczonego zgodnie z art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. c) kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 22a-22o w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług jest kosztem uzyskania przychodów.

W tym stanie sprawy postanowiono jak w sentencji.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia. Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.

Na niniejsze postanowienie przysługuje stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia.

Zażalenie winno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.

Od wniesionego od postanowienia zażalenia należna jest opłata skarbowa w wysokości 5,00zł oraz po 0,50zł od każdego załącznika.