Czy podatnik uzyskał przychód ze sprzedaży utraconych w trakcie transportu wyrobów, jeżeli nie doszło (...)

U ZA S A D N I E N I E

W dniu 24 lipca 2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Trzebnicy wpłynął wniosek podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w P.P.H. 'L', o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Przedstawiając we wniosku stan faktyczny, podatnik informuje, że samochód przewoźnika, któremu zlecono przewóz wyrobów z firmy podatnika do kontrahenta w Hiszpanii, w trakcie świadczenia usługi uległ na terenie Czech wypadkowi drogowemu w lutym 2006 r. W wyniku tego zdarzenia przewożony towar uległ całkowitemu zniszczeniu (doszczętnie spłonął). Fakt ten został potwierdzony protokołem sporządzonym przez czeską policję. Podatnik wystąpił do przewoźnika o odszkodowanie za niewykonanie usługi, wystawiając notę obciążeniową. W czerwcu 2006 r. podatnik otrzymał od przewoźnika informację, że ten otrzymał pismo od czeskiej policji, w którym poinformowano go, że kierowca, który zginął podczas wypadku był pod wpływem alkoholu, a co za tym idzie przewoźnik może nie otrzymać odszkodowania od firmy ubezpieczeniowej. Zatem będzie musiał pokryć roszczenie usługodawcy z własnych środków.

Pytanie dotyczy kwestii, czy podatnik uzyskał przychód ze sprzedaży utraconych w trakcie transportu wyrobów, jeżeli nie doszło do realizacji dostawy.

Zdaniem podatnika nie wystąpił u niego przychód ze sprzedaży utraconych w trakcie transportu wyrobów z uwagi na fakt, iż kontrahent do którego wysłano transportem wyroby nie odebrał ich, ponieważ nie było to fizycznie możliwe z powodu całkowitego zniszczenia towaru. Kontrahenta nie obciążono więc tą dostawą. W celu realizacji zamówienia złożonego przez kontrahenta dokonano po raz kolejny wysyłki zamówionego towaru, uznając ją w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Według ust. 1c tego artykułu za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e-1g, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym:

1. wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe lub
2. wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lub
3. otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia - w pozostałych przypadkach.

W przedstawionej przez podatnika sytuacji nie doszło do faktycznej sprzedaży wyrobów, towar bowiem nie został dostarczony do kontrahenta. Należy więc uznać, że nie miało miejsca wydanie towaru zamawiającemu, a co za tym idzie nie wystąpił przychód ze sprzedaży tych towarów.

Biorąc powyższe pod uwagę, postanowiono jak na wstępie.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej.