Czy licencja na wykonywanie międzynarodwego transportu drogowego stanowi wartość niematerialną i (...)

UZASADNIENIE

W dniu 17.03.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1, ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenia.

Wnioskodawca w grudniu 2004 r. uzyskał licencję na wykonywanie międzynarodowego zarobkowego przewozu drogowego rzeczy. Licencja została wydana na czas określony. Jest imienna i nieprzenoszalna. Zdaniem wnioskodawcy licencja ta stanowi wartość niematerialną i prawną podlegają odpisom amortyzacyjnym przez okres 24 miesięcy.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000 poz. 176 ze zm.) zwanej dalej 'ustawą' amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte licencje nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Istotą umowy licencyjnej jest udzielenie przez podmiot, któremu wyłącznie przysługuje jakieś prawo do dobra o charakterze niematerialnym, upoważniania do korzystania z tego prawa innemu podmiotowi na uzgodnionych warunkach. Przedmiotem umów licencyjnych są przede wszystkim dobra niematerialne, wymienione w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz w ustawie o wynalazczości. W rozumieniu ww. przepisu chodzi więc o licencje będące prawami majątkowymi na czyichś dobrach niematerialnych (twórczości), nabytymi w drodze czynności cywilnoprawnej, a więc mającymi wartość majątkową (cenę) i mogącymi być przedmiotem obrotu.

Zasady podejmowania i wykonywania międzynarodowego transportu drogowego reguluje ustawa z dnia 06.09.2001 r. o transporcie drogowym Nr 125 poz.1371). W rozumieniu art. 4 pkt 17 tej ustawy 'licencja' to decyzja administracyjna wydana przez ministra właściwego do spraw transportu lub określony w ustawie organ samorządu terytorialnego, uprawniająca do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego.

Jest ściśle związaną z podmiotem, któremu została przyznana - jest imienna, nieprzenoszalna i wydana na czas oznaczony. Oznacza to, iż podmiot, który ją otrzymał nie może jej zbyć, czyli nie podlega obrotowi. Jest to więc rodzaj prawa niemajątkowego o charakterze osobistym. Z powyższego wynika, iż licencja na transport drogowy nie należy do licencji w rozumieniu art. 22b ust. 1 pkt 5) ustawy. Nie jest zatem wartością niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji. Wniesiona opłata licencyjna z tytułu uzyskania licencji na wykonywanie międzynarodowego zarobkowego przewozu drogowego rzeczy, stanowiła koszt uzyskania przychodów w momencie poniesienia z tego tytułu wydatku, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko podatnika należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej w znakach opłaty skarbowej w wysokości 5 zł.