Czy podatnik prowadząc pozarolniczą działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, w ramach której (...)

14B), a nie działalności wykonywanej osobiście. Ponadto zdaniem podatnika, w Ordynacji podatkowej w art. 3 pkt 9 istnieje zapis, iż działalnością gospodarczą jest każda działalność zarobkowa w rozumieniu przepisów prawa działalności gospodarczej, wykonywanie wolnego zawodu, a także każda inna działalność zarobkowa wykonywana we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców. Dlatego też zdaniem podatnika dokonane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłączenie dotyczące działalności wykonywanej osobiście, należy rozpatrywać w połączeniu z powyżej cytowaną definicją działalności gospodarczej wynikającej z Ordynacji podatkowej. Zatem jeżeli jako osoba fizyczna został zarejestrowany jako przedsiębiorca w rozumieniu prawa działalności gospodarczej, wykonuje osobiście działalność usługową i wykonuje usługi na rzecz osoby prawnej, czy też przedsiębiorców, nie zaś na rzecz ludności, to jego działalność mieści się w pierwszej części definicji (wynikającej z Ordynacji podatkowej) i przychody osiągane z tego tytułu nie mogą zostać zaliczone do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, lecz do przychodów z działalności gospodarczej. A zatem w jego przypadku, gdy jest podatnikiem zarejestrowanym jako przedsiębiorca i prowadzi działalność usługową (np. w oparciu o umowę o zarządzanie) w celach zarobkowych w sposób zorganizowany i ciągły, to wówczas przychody jakie osiąga, są przychodami z działalności gospodarczej, nie zaś z działalności osobistej. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych podkreśla, iż działalność, o której mowa w art. 13 ustawy (działalność wykonywana osobiście) nie może być zakwalifikowana do działalności gospodarczej w rozumieniu tej ustawy. Zdaniem podatnika nie jest to jednak równoznaczne z przyjęciem, iż przedsiębiorca, który realizuje czynności wymienione w tymże art. 13 spełniając jednocześnie wszystkie kryteria działalności gospodarczej, pozbawiony został możliwości uznania, iż wykonuje właśnie działalność gospodarczą.
Ponadto skarżący na potwierdzenie swoich twierdzeń, powołuje m. in.: pismo Ministerstwa Finansów z dnia 05.04.2002 r. stanowiącym odpowiedź na interpelację poselską, (dot. przypadku gdy podatnik świadczy usługi w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej, gdy nie wykonuje ich na rzecz ludności, a jedynie na rzecz innych przedsiębiorców) jak również wyrok NSA z dnia 14.03.2002 r. w którym sąd zajął stanowisko w zakresie rozgraniczenia pojęć ' działalność gospodarcza ' i ' działalność wykonywana osobiście ' i w którym to wyroku m. in. stwierdził, że: cyt.: ' jeżeli podatnik uzyskiwał w 1997 r. przychody z osobistego wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło albo wykonywania wolnego zawodu, wyłącznie od osoby prawnej, jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej lub przedsiębiorcy - wykonując te usługi wyłącznie dla potrzeb tych podmiotów, z wyłączeniem świadczenia ich na rzecz ludności, a swoje usługi realizował w powyżej określonych okolicznościach, wskazujących, że miały one charakter działalności gospodarczej - przychody te należało kwalifikować do przychodów z tytułu działalności gospodarczej, a nie z tytułu osobiście wykonywanej działalności '.
Rozpatrując sprawę w trybie odwoławczym, Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonego postanowienia.
Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2005 r., ilekroć w ustawie jest mowa o : pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzoną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust.

1 pkt 1, 2 i 4 - 9 ustawy.
Zatem zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, aby można było uznać daną działalność za pozarolniczą działalność gospodarczą, musi ona spełniać kumulatywnie dwie przesłanki:
- po pierwsze, musi ona być działalnością zarobkową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzoną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek,
- po drugie, przychody z niej uzyskane nie powinny być zaliczane do przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 tej ustawy.
Przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, definiując ' działalność gospodarczą ', konstruuje swoją własną definicję, nie odwołując się do przepisów Ordynacji podatkowej, bądź ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Również należy zauważyć, iż ustawodawca przyjmując uniwersalną definicję pozarolniczej działalności gospodarczej wskazuje, iż dla uzyskiwania przychodów z tego źródła nie jest konieczne, aby podatnik miał status przedsiębiorcy. Wyraźnie zatem i bez żadnych wątpliwości w definicji tej stanowi się, że przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, nie mogą należeć do innych źródeł (wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4 - 9 ustawy) przychodów.
Zgodnie zaś z art. 10 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodu są:
1) stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładczą, emerytura lub renta,
2) działalność wykonywana osobiście,
3) pozarolnicza działalność gospodarcza,
4) działy specjalne produkcji rolnej,
5) nieruchomości lub ich części,
6) najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku z wiązanych z działalnością gospodarczą,
7) kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c),
8) odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego (...),
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d) innych rzeczy,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat licząc, od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie,
9) inne źródła.
Zatem jeżeli jakiś przychód osiągany w ramach działalności zarobkowej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzonej we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, jest zaliczany do źródeł przychodów wymienionych w art. w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4 - 9 ustawy, to nie można uznać go za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.
W przedmiotowej sprawie podatnik wyjaśnia, że w 2005 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, w ramach której to działalności świadczy między innymi usługi związane z zarządzaniem przedsiębiorstwem, pełniąc funkcję Prezesa Zarządu. Przedmiot jego działalności zgodnie z dokumentem rejestracyjnym obejmuje między innymi: zarządzanie i kierowanie w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej - PKD 74.14B. Wykonywane przez niego usługi, w ramach umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, podatnik traktuje jako usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie zaś jako działalność wykonywana osobiście i wybrał sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy, tj.

19% podatkiem liniowym. Zdaniem podatnika sposób rozliczania podatku dochodowego jest prawidłowy. Ponadto informuje, że na podstawie umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, na mocy której pełni funkcję Prezesa Zarządu spółka z o. o., wystawia faktury VAT.
Należy jednak zauważyć, że nowym rodzajem przychodów z działalności wykonywanej osobiście, które zdefiniowano począwszy od dnia 01.01.2001 r. są przychody z tytułu osobiście wykonywanej działalności na postawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze. Z dniem 01.01.2004 r. weszła ważna zmiana w kwalifikowaniu przychodów z zarządzania przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej stanowiąca, iż przychody z tego rodzaju działalności, uznawane są za pochodzące ze źródła przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca nadał bowiem nową treść przepisowi art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym za przychody z działalności wykonywanej osobiście, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychodu z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.
W związku z powyższym słuszne jest stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego, że przychody uzyskane na podstawie umów wymienionych w art. 13 pkt 9 ww. ustawy, nawet w przypadku, gdy wykonywane są w ramach działalności gospodarczej, traktowane są jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, a dla tego źródła przychodów ustawa zaś nie przewiduje możliwości opodatkowania uzyskanego dochodu podatkiem liniowym.
W związku z powyższym bezzasadny jest zarzut podatnika, iż przedsiębiorca, który realizuje czynności wymienione w tymże art. 13 pkt 9 ustawy, spełniając jednocześnie wszystkie kryteria działalności gospodarczej, nie został pozbawiony możliwości uznania, że wykonuje właśnie działalność gospodarczą. Wręcz przeciwnie, należy podkreślić, że usługi świadczone na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, są usługami należącymi do działalności wykonywanej osobiście, nawet w przypadku, gdy wykonywane są w ramach działalności gospodarczej.
Należy również zauważyć, iż o kwalifikacji danego rodzaju przychodów do określonego źródła nie może decydować okoliczność, na rzecz jakich podmiotów podatnik świadczy usługi, jak również to czy podatnik dokonał wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, czy też nie.
Również należy zauważyć, iż kwestia dotycząca wystawiania przez podatnika faktur VAT oraz opodatkowania tych usług podatkiem od towarów i usług nie jest przedmiotem rozstrzygnięcia, gdyż postanowienie dotyczy wyłącznie podatku dochodowego od osób fizycznych.
Reasumując, należy stwierdzić, że w okolicznościach przedstawionych we wniosku, słuszne jest stanowisko organu podatkowego pierwszej instancji, że usługi świadczone na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, są usługami należącymi do działalności wykonywanej osobiście i należności wypłacone z tytułu tej działalności, określonej w art. 13 pkt 9, są przychodami z działalności wykonywanej osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2) opodatkowanymi na zasadach ogólnych, tj. przy zastosowaniu skali podatkowej. Nie może zatem podatnik skorzystać z możliwości wyboru innej formy opodatkowania ani złożyć oświadczenia o wyborze opodatkowania na zasadach określonych w art. 30c ww. ustawy o podatku dochodowym, tj. 19% podatkiem liniowym.
Zatem od przychodu uzyskanego na podstawie umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, podmioty dokonujące wypłat należności z ww. tytułu zobowiązane są, zgodnie z art. 41 ust. 1 i ust. 1a ustawy do poboru zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19 % należności, pomniejszonej o koszty uzyskania przychodu w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz pomniejszonej o składki potrącone przez płatnika w danym miesiącu na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.
Decyzja niniejsza jest ostateczna.
Na decyzję służy prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu, w terminie 30 dni od daty doręczenia decyzji. Skargę należy złożyć wraz z jej odpisem.