Czy wierzytelność uznana przez Sąd Rejownowy jako nieściągalna będzie kosztem uzyskania przychodu (...)

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. nr 14, poz. 176 ze zm.) daje podatnikom możliwość odpisania w koszty uzyskania przychodu nieściągalnych wierzytelności. Aby należność zagrożona nieściągalnością mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodu, muszą być spełnione łącznie dwa warunki: - wierzytelność została uprzednio zarachowana jako przychód należny, - nieściągalność wierzytelności musi zostać uprawdopodobniona. Uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności zgodnie z art. 23 ust. 2 wyżej cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla celów podatkowych ma miejsce, gdy zachodzi jedna z następujących sytuacji: 1) nieściągalność wierzytelności została udokumentowana postanowieniem o nieściągalności wierzytelności uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, 2) nieściągalność wierzytelności została udokumentowana postanowieniem sądu o: a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości, gdy majątek masy nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego, b) umorzeniu postępowania upadłościowego, gdy zachodzi okoliczność o której mowa w lit. a, c) ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo3) nieściągalność wierzytelności została udokumentowana protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe lub wyższe od tej kwoty. Przytoczony przepis zawiera zamknięty katalog okoliczności, które muszą zaistnieć aby przyjąć, że nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona.

Wyciąg listy wierzytelności (na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w Katowicach) nie wypełnia dyspozycji art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym. A tylko spełnienie łącznie dwóch warunków (wierzytelność zarachowana jako przychód należny i wystąpienie któregokolwiek przypadku wymienionego w ust. 2 art. 23 ustawy o podatku dochodowym daje podatnikom możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu nieściągalnych wierzytelności. Zatem dopiero gdy podatnik uprawdopodobni nieściągalność wierzytelności w sposób wymagany prawem będzie mógł odpisać ją do kosztów uzyskania przychodów.