Zmiana stawki amortyzacyjnej budynku użytkowego z dotychczas stosowanej 1,5% na indywidualną 10%.
Zmiana stawki amortyzacyjnej budynku użytkowego z dotychczas stosowanej 1,5% na indywidualną 10%.
Z informacji zawartych w pytaniu wynika, iż jako właściciel lokalu użytkowego ? zakład masarniczy ? dokonuje Pan od 1999 r. odpisów amortyzacyjnych w wysokości 1,5% rocznie. W wyniku modernizacji pomieszczeń w 2000 r. nastąpiło podwyższenie wartości początkowej. Stawka amortyzacyjna pozostała bez zmian. W 2003 r. dokonał Pan kolejnej modernizacji na łączną kwotę 47.135,00 zł.Pytanie brzmi: czy dla całej wartości środka trwałego tj. zakupionego budynku i nakładów na modernizację można zmienić stawkę amortyzacyjną na indywidualną 10%?
Indywidualne stawki amortyzacyjne można ustalać dla środków trwałych używanych lub ulepszonych, jeżeli środki te po raz pierwszy zostały wprowadzone do ewidencji danego podatnika. Stanowi o tym art.22j ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /DZ.U. z 2000 r. nr 14 poz.176 ze zm./. Przy czym budynki i budowle uważa się za używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były one wykorzystywane co najmniej przez 60 miesięcy. W takim przypadku okres amortyzacji dla budynków i budowli nie może być krótszy niż 10 lat.
Ustawodawca w art.22h ust.2 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określił zasadę, w myśl której podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji, a wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania środka trwałego. Oznacza to, że w trakcie amortyzowania środka trwałego podatnik nie może zmienić zasad amortyzacji i przyjąć indywidualnej stawki amortyzacyjnej, o której mowa w art.22j ustawy. W tej sytuacji przyjętą przez Pana stawkę amortyzacyjną 1,5% należy stosować aż do pełnego zamortyzowania środka trwałego.